Weet je hoe je een paniekaanval herkent en ermee omgaat?
Een paniekaanval is een periode waarin je plotseling last krijgt van een extreem intense, irrationele angst. Ze kunnen minuten tot uren duren. Paniekaanvallen komen meestal uit het niets en hun maximale intensiteit wordt bereikt na ongeveer tien minuten. Ze kunnen echter langer aanhouden als je niets doet om te ontsnappen of uit de situatie te geraken.
Als je lijdt aan herhaalde, intense paniekaanvallen die door verschillende factoren worden uitgelokt, moet je een specialist raadplegen. Als je dat niet doet, zul je misschien wanhopige pogingen of inspanningen ondernemen om uit de situatie te geraken, maar je zult daar niet altijd in slagen. Of je geeft gewoon toe en wacht tot de volgende aanval zich voordoet.
Bij een paniekaanval is het steeds terugkerende gevoel angst, schrik, shock en paniek. Lichamelijke symptomen van grote intensiteit komen ook voor.
Bijvoorbeeld hyperventilatie, tachycardie, kortademigheid, beven, duizeligheid, misselijkheid, hoofdpijn, enz. Verder kun je het gevoel hebben dat je niet van huis of je werk weg wilt, dat je liever in gezelschap bent en zeker niet in het openbaar vervoer wilt stappen.
Een onderbreking van het dagelijks leven
Paniekaanvallen worden niet van tevoren aangekondigd en kunnen zich op elk moment en op elke plaats voordoen. Ze beginnen als een toenemende angst, waaraan angst en fysiologische opwinding worden toegevoegd, zonder aanwijsbare oorzaak.
Tenminste, een oorzaak die niet met het blote oog waarneembaar is. Ze onderbreken abrupt en onverwacht je dagelijkse leven. Bovendien kunnen de symptomen blijven bestaan, zelfs nadat de paniekaanval is bedaard.
Er zijn tekenen die verschijnen op het moment van de aanval, en andere die op de loer liggen. Bijvoorbeeld instabiliteit, migraine, hoge bloeddruk, pijn op de borst, tachycardie, kortademigheid, enz.
Hoewel paniekaanvallen van korte duur zijn, zijn ze zo intens dat je, wanneer je eraan lijdt, de neiging hebt te denken dat er uren in plaats van minuten zijn verstreken tussen het begin en het einde van de episode.
Het komt zelfs vaak voor dat je denkt dat je op het punt staat te sterven of dat je een overweldigend verlangen voelt om te ontsnappen. Het feit dat je dat niet kunt, doet je angst toenemen en beïnvloedt je vermogen tot redeneren.
De gemiddelde leeftijd waarop dit probleem zich voordoet, is 22 jaar. Er wordt aangenomen dat het te wijten is aan een scheiding van het gezin (of je puberleven) of persoonlijke autonomie (de leiding over je leven moeten nemen).
De sensaties variëren van het verliezen van controle of verstand, het gevoel dat je gaat sterven, de behoefte om te ontsnappen uit een plaats, situatie of moment, of een onwerkelijke perceptie van wat er gebeurt.
Wat veroorzaakt een paniekaanval?
Er is niet één specifieke lijst van alle triggers van paniekaanvallen. Dat komt omdat ze de neiging hebben af te hangen van de kenmerken van elke individuele lijder of situatie. Toch is het mogelijk om een aantal omstandigheden te identificeren die een paniekaanval uitlokken.
- Aangeboren aanleg. Deze kunnen ook te maken hebben met de opvoeding (omgevingsfactoren). Bijvoorbeeld het inplanten van angst bij kinderen, een moeder die extreem angstig is voor de vader, een controle-obsessieve vader, een jeugdtrauma, enz.
- Biologische oorzaken. Gegeneraliseerde angst, stress, obsessieve-compulsieve stoornissen, hyperthyreoïdie, vitamine B-tekort, hypoglykemie, posttraumatische stress, stoornissen in het binnenoor, enzovoort.
- Fobieën. Ook deze fobieën wekken op korte termijn angst op en kunnen verergeren als ze niet worden behandeld. Ze variëren van spinnen tot gesloten ruimtes, vliegtuigen tot mensen.
- Medicijnen. Sommige medicijnen, zoals antidepressiva, kunnen paniekaanvallen veroorzaken. Ook stimulerende of depressieve middelen (cafeïne is de meest voorkomende).
- Hardnekkige oorzaken. De hele tijd negatief denken, een slecht beeld van jezelf hebben, slechte overtuigingen over iets, ingehouden gevoelens, voortdurende twijfels, en gebrek aan assertiviteit (wanneer confrontatie wordt vermeden en communicatie eerder passief is).
- Abstinentiesyndroom. Een paniekaanval kan optreden als symptoom wanneer je stopt met het consumeren van een of andere substantie, legaal of illegaal (alcohol, drugs, tabak, medicatie, enz.).
Hoe ga je om met een paniekaanval?
Als eenmaal is vastgesteld dat je last hebt van paniekaanvallen, is de volgende stap om de situatie onder ogen te zien. Dit vergt tijd en geduld, zodat je je angst onder ogen kunt gaan zien en niet uit de weg gaat. Deze gouden regels voor paniekaanvallen zijn echt uiterst effectief:
- Onthoud dat je gevoelens slechts een overdrijving zijn van wat er werkelijk gebeurt.
- Het is slechts een onaangenaam moment. Het is niet schadelijk of gevaarlijk en er zal niets ergs gebeuren.
- Voeg geen alarmerende negatieve gedachten toe in het midden van de aanval. Stel je iets prachtigs voor zoals een vogel, een bloem, of een zonsondergang.
- Kijk naar wat er in je lichaam gebeurt, niet alleen in je geest.
- Wacht en laat de angst voorbijgaan. Vecht er niet tegen. Accepteer het.
- Onthoud dat wanneer je stopt met denken aan verontrustende of alarmerende dingen, de angst weg zal gaan.
- Zie je angst onder ogen. Vermijd het niet. Het is een grote kans om vooruitgang te boeken.
- Denk aan de vooruitgang die je hebt geboekt, ondanks alles.
- Kijk om je heen zodra je je beter voelt en wees dankbaar voor wat je hebt.
- Begin langzaam te bewegen als je er klaar voor bent. Span je niet in en ren niet weg. Beweeg geleidelijk.