We genieten niet echt van wat we hebben

We genieten niet echt van wat we hebben
Gema Sánchez Cuevas

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Gema Sánchez Cuevas.

Geschreven door Fátima Servián Franco

Laatste update: 27 december, 2022

Een van onze grootste problemen is dat we niet echt genieten van wat we hebben en overwaarderen wat we missen. Mensen of situaties als vanzelfsprekend aannemen die we later missen komt veel voor. Hoewel onze doelen voortkomen uit wat we missen, is het creëren van een behoefte die we niet echt nodig hebben een vergissing.

Soms maken we de fout om te verwijzen naar bijna alles wat we niet hebben als een behoefte en naar dingen waarvan we echt zouden kunnen genieten, zoals mensen, gevoelens of situaties, als een verplichting. En dus missen we echte gelegenheden omdat we de voorkeur geven aan fantaseren, misschien omdat waar we over fantaseren vaak gemakkelijker is dan het echte leven.

Over het algemeen genieten we niet echt van wat we hebben. Dit is een patroon dat sommige mensen meestal helaas ervaren. Sommige deskundigen op dit gebied hebben zelfs gesproken over het “missing piece syndrome” om te verwijzen naar de constante fixatie die we ervaren in de richting van wat we niet hebben.

Wacht niet om alles te hebben om van het leven te genieten, je hebt het leven om van alles te genieten.

Verdrietige vrouw

Stop met idealiseren en begin te genieten van het leven

Het is redelijk en logisch om een doel te bereiken en na te denken over het volgende doel. Het probleem komt echter wanneer we tegelijkertijd niet genieten van wat we hebben. Dat is de sleutel. Het huidige moment, of we het nu leuk vinden of niet, is het enige dat we hebben en het is het geheim om echt te leven.

Geen genoegen nemen met iets is een inherente neiging van mensen, maar het hoeft je leven niet bitter te maken. Aan de andere kant is motivatie essentieel en zelfs instinctief.  Dit hoeft niet negatief te zijn.

Als we echter chronische non-conformiteit combineren met de idealisering van wat we niet hebben, kunnen we in een put van ontevredenheid terechtkomen en uiteindelijk parallelle realiteiten creëren.

Idealisering speelt ons meestal parten. We verlangen naar iets omdat we geloven dat we ons beter voelen als we het eenmaal hebben. We kunnen echter niet zeker weten hoe een situatie zal zijn totdat we het leven. Idealiseren geeft iets een blinde waarde. Op de hoogte zijn van dit alles is de eerste stap om te genieten van elke dag van je leven.

We moeten ons bewust worden van wat we hebben en wat we zijn en genieten van wat het leven ons biedt. We moeten voorzichtig zijn met wat we zoeken en verlangen. Er zijn geen perfecte situaties, alleen diegene die we in onze gedachten spelen. En dat is waar idealiseren wat we niet hebben, wat andere mensen hebben en alle dingen die we missen, binnenkomt.

Soms stoppen we onze realiteit te leven voor iets dat niet bestaat. Idealiseren is de eerste stap naar teleurstelling.

Let op: we genieten niet echt van het leven

We genieten weinig van wat we hebben omdat we niet echt opletten. Weten wat we moeten waarderen, is de eerste stap om het te waarderen. Aandacht voor de juiste dingen opent een venster naar welzijn. Iemand die weet te genieten van wat ze om zich heen hebben, heeft de ware essentie van het leven geleerd.

Het waarderen van wat we hebben is fundamenteel voor het voldoen aan zowel onze behoeften als de behoeften van de mensen om ons heen.

Leren waarderen

Het volgende oude verhaal leert ons de reden waarom we vaak gefocust leven op oppervlakkige genoegens die we niet kunnen hebben terwijl we alle positieve aspecten van ons bestaan ​​missen.

In een Engels kasteel was er een regel die vastlegde dat toeristen geen toegangsprijs hoefden te betalen om het te bezoeken. Dat trok de meeste toeristen aan. Eenmaal binnen in het kasteel was er maar één voorwaarde om het bezoek niet te betalen.

De toeristen moesten het kasteel bezoeken met een lepel vol zand in hun mond. Als ze tijdens de tour niet één korrel zouden laten vallen, zou hun bezoek gratis zijn. Alle bezoekers namen enthousiast de uitdaging aan en liepen door het kasteel.

Als gevolg hiervan betaalden de meeste bezoekers niet voor de tour. Ze betaalden echter een veel hogere prijs: ze konden niets waarderen in het kasteel. 

Geen van de bezoekers die de tour deden met de lepel vol zand in hun mond, zag de binnenkant van het kasteel, de waardevolle schilderijen en de architectuur ervan. Dit komt omdat ze alleen in het zand in hun mond waren geconcentreerd.

Wees niet zoals die bezoekers. Stop met nadenken over wat je mist en begin te genieten van wat je al hebt! 


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.