Wat zit er achter de motivatie om psychologische hulp te vragen?
Iemand kan om vele redenen in therapie gaan: angst, depressie, fobieën, verdriet, enz. Maar niet alle mensen die aan deze ziektebeelden lijden wenden zich tot een geestelijk verzorger om hun ongemak te verlichten. Veel mensen vinden het moeilijk om om psychologische hulp te vragen.
Gelukkig wordt het tegenwoordig steeds normaler om hulp te zoeken bij een psycholoog. In tegenstelling tot vroeger, toen hulp vragen werd geassocieerd met waanzin, geestelijke onevenwichtigheid of een zwakke wil, begint hulp vragen nu geassocieerd te worden met individuen die zich beter willen voelen.
Bovendien gaat een groot deel van de samenleving er al van uit dat er geen onderliggende klinische entiteit nodig is om het therapeutische proces verrijkend te laten zijn.
Crises, zoals de coronavirus pandemie, hebben de rol van het in therapie gaan benadrukt, of dat nu online of face-to-face is. Het stigma dat gepaard ging met E-therapie is inderdaad verdwenen. In feite zijn we gedwongen om het te gebruiken, maar we beseffen nu dat het net zo effectief is als face-to-face therapie.
Waarom vraag je psychologische hulp?
In de regel vraag je psychologische hulp als je je realiseert dat je met je eigen middelen en copingvaardigheden niet in staat bent om je beter te voelen en vooruit te komen.
Misschien heb je bijvoorbeeld al hulp gevraagd aan je omgeving, maar blijf je je overweldigd voelen door de situatie die je doormaakt. Of, misschien kun je geen bepaald probleem aanwijzen, maar voel je gewoon een soort ongemak dat dagenlang aanhoudt en waartegen je je volkomen hulpeloos voelt.
Niet alle mensen hebben het vermogen om hun problemen te herkennen. Voor sommigen vormt de erkenning dat ze een door hen geïdentificeerd probleem niet autonoom kunnen beheersen een echte bedreiging voor hun ego. In feite is het een stap die het bewustzijn van persoonlijke verantwoordelijkheid inhoudt.
Als je psychologische hulp vraagt, zullen je relaties dan verbeteren?
Misschien heb je meerdere klachten over je moeder, partner, kinderen, enz. Een deel van je zoektocht naar hulp komt echter voort uit de erkenning dat je niet het vermogen hebt om de mensen om je heen te veranderen, maar dat je je wel kunt afvragen hoe je deelneemt aan het creëren van je relaties, en de manier waarop je je bindt. Van daaruit kun je veranderingen aanbrengen.
Het verlangen om psychologische hulp te vragen en veranderingen aan te brengen moet altijd uit jezelf komen. Want gedwongen worden om in therapie te gaan is nooit een goed idee.
Dat gezegd hebbende, gebeurt het soms dat de ene partner de andere dwingt om te gaan. In die gevallen is er geen verlangen naar verandering, dus zal therapie gewoon niet werken. Sommige mensen willen immers gewoon niet veranderen en dat is hun beslissing.
Hoe is de vraag naar psychoanalytische therapie opgebouwd?
De vraag naar psychoanalytische therapie is anders opgebouwd. Psychoanalytische psychotherapie is een bijzonder proces met een specifiek soort luisteren en inkaderen. Het is anders dan het medische scenario waarin een patiënt naar een specialist in de geestelijke gezondheidszorg gaat om zijn symptomen en ziekten te laten “verwijderen.”
Een psychoanalyticus “verwijdert” geen symptomen. De symptomen worden begrepen als een weerspiegeling van een onbewust conflict. Daar wordt aan gewerkt en als gevolg daarvan verminderen de symptomen of worden ze gewijzigd en opnieuw gedefinieerd. Daarom moet de psychoanalytische vraag een zeker bewustzijn en verantwoordelijkheid met zich meebrengen.
In de therapie moet je jezelf zien als betrokken bij wat er met je gebeurt. Je richt je klachten en vragen niet tot anderen, maar tot jezelf en je rol in alles wat je overkomt. Daarom moet je het verlangen hebben om je bewuste en onbewuste (wat je doet en zegt zonder het te weten) te leren kennen. Niet vanuit een verwijtende benadering, maar een bekrachtigende.
Per slot van rekening ben jij het die op de een of andere manier heeft gecreëerd wat jou pijn doet. Jij bent dus ook degene die veranderingen kan aanbrengen om de situatie te keren. Je kunt anderen niet veranderen en geloven dat je dat wel kunt zal je alleen maar frustratie opleveren.
De functie van de therapeut
Prototypisch is het de moeder die het huilen van hun baby interpreteert en er een betekenis aan verbindt. De functie van de psychoanalyticus is vergelijkbaar met die van de moeder, in die zin dat ze hun cliënt/patiënt helpen om de informatie waarmee ze in therapie zijn gegaan te ordenen in één of meerdere geïntegreerde verhalen (Vucinovich, 2014).
Er bestaat een misvatting dat psychotherapeuten weten wat het beste is voor hun cliënten en hen zullen vertellen wat ze moeten doen. Dit kan niet verder van de waarheid zijn. Daarom is de verantwoordelijkheid die we eerder noemden zo essentieel. Alleen jij, als patiënt, kunt de beslissingen nemen. Je therapeut begeleidt je alleen op je weg en stelt je in staat om naar jezelf te luisteren.
Misschien ga je naar therapie met specifieke verzoeken. Misschien wil je antwoorden en advies, zodat je weet wat je moet doen. In plaats daarvan merk je dat je te maken krijgt met een professional die niet ingaat op dit verzoek, maar je juist helpt een andere vraag (Spaanse link) op te bouwen (Silanes, Ibarlin De La Colina, 2018).
Het is een vraag die je verantwoordelijk maakt voor het nemen van je eigen beslissingen. Je respecteert dus volledig je eigen vrijheid om te kiezen en bent duidelijk over de mogelijke gevolgen van je beslissingen.
Maakt therapie je gelukkiger?
Therapeutische interventies bieden je gereedschappen om tegenslag op een adaptieve manier het hoofd te bieden. Er zijn er ook enkele meer subjectieve zaken die niet gemeten worden in hulpmiddelen en oefeningen. Ze zijn echter net zo belangrijk. Bijvoorbeeld, het gevoel dat je in staat bent om ermee om te gaan is een groot deel van wat je meeneemt na therapie.
Maar maakt therapie je gelukkiger? Nou, dat hangt af van hoe je geluk opvat en wat het is dat je gelukkig maakt. Het hangt ook af van wat je doet met alles wat therapie je oplevert.
Uiteindelijk ben jij verantwoordelijk voor de transformaties die plaatsvinden. Het kan niet anders, want jij bent degene die die veranderingen in de loop van de tijd in stand houdt.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Silanes, M. C., & Ibarlin De La Colina, M. (2018). Demanda y entrada en analisis. Una clinica freudiana viva. X Congreso Internacional de Investigación y Práctica Profesional en Psicología XXV. Jornadas de Investigación XIV. Encuentro de Investigadores en Psicología del MERCOSUR., 721-723. https://www.aacademica.org/000-122/547
- Vucinovich, N. (2014). Entre dos versiones de la demanda: diferencias entre desmedicalización y psicoanálisis. Norte de salud mental, XII, (48), 19-25. https://dialnet.unirioja.es/servlet/articulo?codigo=4830206.
