Wat is perifere neuropathie precies?
Het perifere zenuwstelsel (PZS) is een deel van het zenuwstelsel buiten het centrale zenuwstelsel (bestaande uit de hersenen en het ruggenmerg). Zijn belangrijkste taak is het doorgeven van signalen van lichamelijke sensaties van de periferie naar de hersenen. Perifere neuropathie is wanneer deze zenuwen niet goed werken omdat ze beschadigd zijn.
Bij PZS gaat het om verschillende soorten zenuwen die een specifieke functie hebben. Dit zijn bijvoorbeeld:
- zintuiglijke zenuwen die sensaties zoals pijn en aanraking overbrengen
- motorische zenuwen die verantwoordelijk zijn voor de controle van de spieren
- autonome zenuwen die de automatische functies van het lichaam regelen, zoals de bloeddruk en de werking van de blaas
Perifere neuropathie kan één groep zenuwen aantasten, maar ook alle drie tegelijkertijd. In ieder geval wordt de normale werking van de zenuwen onderbroken wanneer de patiënt lijdt aan perifere neuropathie, zodat ze willekeurig of helemaal geen pijnsignalen kunnen afgeven wanneer iets het lichaam daadwerkelijk schaadt.
Deze aandoening kan het gevolg zijn van letsel, een systemische ziekte, een infectie of een genetische aandoening.
De symptomen van perifere neuropathie
De symptomen variëren afhankelijk van het type neuropathie.
Zintuiglijke neuropathie
Het kan zich manifesteren door de volgende symptomen:
- een gevoel van verdoofdheid of een tintelend gevoel
- overgevoeligheid van en tintelingen in bepaalde lichaamsdelen
- meer pijn of juist het onvermogen om pijn te voelen
- niet in staat zijn om veranderingen in temperatuur op te merken
- slechte houdingsstabiliteit en proprioceptie
- brandende of prikkende pijn die ‘s nachts erger kan worden
Zintuiglijke neuropathie kan ook leiden tot voetzweren, infecties en gangreen.
Motorische neuropathie
Motorische neuropathie tast de spieren aan. De symptomen zijn:
- spierzwakte, wat resulteert in instabiliteit en moeilijkheden bij het maken van kleine bewegingen
- atrofie
- spieraanvallen en krampen
- spierverlamming
Als autonome zenuwen ook worden beïnvloed, kan de patiënt lijden aan vegetatieve symptomen die in verband worden gebracht met onder andere:
- zweten
- pijntolerantie
- darm- of blaasfunctie
- bloeddrukveranderingen die duizeligheid kunnen veroorzaken
De oorzaken van perifere neuropathie
Hoewel veel vormen van neuropathie idiopathisch zijn (hun oorzaak is onbekend), kunnen verschillende andere aandoeningen de oorzaak zijn. Diabetes een van de meestvoorkomende oorzaken van chronische perifere neuropathie, omdat een hoge bloedsuikerspiegel de zenuwen kan beschadigen.
Andere mogelijke aandoeningen en verwondingen die dit kunnen veroorzaken zijn:
- Chronische nierziekte. Als de nieren niet goed werken, kan de resulterende balans van minerale en chemische stoffen leiden tot perifere neuropathie.
- Verwondingen aan de skeletspier. Gebroken botten en strakke spalken kunnen de zenuwen onder druk zetten en beschadigen.
- Infecties zoals gordelroos, HIV, de ziekte van Lyme en andere soortgelijke infecties kunnen de zenuwen beschadigen.
- Syndroom van Guillain-Barré. Dit is een specifieke vorm van perifere neuropathie veroorzaakt door een virusinfectie.
- Auto-immuunziekten, met name reumatoïde artritis en systemische lupus erythematosus.
Hier zijn andere mogelijke oorzaken van perifere neuropathie:
- overmatig alcoholgebruik
- specifieke medicatie (zoals chemotherapeutische en HIV-medicijnen)
- bepaalde vitaminetekorten, zoals B12, B1, B6 en E
- consumptie van giftige producten, zoals insecticiden en oplosmiddelen
- bepaalde vormen van kanker, waaronder lymfoom en multipel myeloom
- chronische leverziekte
Ook kan een kleine vaatziekte de hoeveelheid bloed die de zenuwen bereikt verminderen, wat schade aan het zenuwweefsel veroorzaakt. Neuroma’s zijn goedaardige tumoren die het zenuwweefsel aantasten, en kunnen ook neuropathische pijn veroorzaken.
Behandeling van perifere neuropathie
De behandeling van perifere neuropathie is afhankelijk van de symptomen en de onderliggende oorzaak. Slechts enkele van deze oorzaken zijn behandelbaar. Zo kan bijvoorbeeld bij diabetes het reguleren van de bloedsuikerspiegel van groot nut zijn, evenals het niet roken of drinken van alcohol.
Geneesmiddelen tegen neuropathische pijn worden gebruikt met “neuropathische pijnstillers” omdat pijnstillers vaak niet effectief zijn. Andere symptomen die geassocieerd worden met perifere neuropathie kunnen een individuele behandeling vereisen. De behandeling van spierzwakte kan bijvoorbeeld fysiotherapie en hulp met de mobiliteit omvatten.
Veel mensen hebben ook baat bij transcutane elektrische zenuwstimulatie (TENS). Bij deze niet-invasieve en medicatie-vrije therapie worden elektroden op de huid geplaatst. Deze elektroden brengen kleine hoeveelheden elektriciteit over.
Het doel van deze behandeling is het voorkomen dat de zenuwen pijnsignalen naar de hersenen sturen als gevolg van een onderbreking in de zenuwstroom door de elektrische ontlading.
Aan de andere kant is het het vermelden waard dat veel patiënten zijn verbeterd met alternatieve benaderingen zoals chiropractie, acupunctuur en massage. Ook meditatie en yoga lijken zeer geschikt te zijn om de symptomen te verlichten. Tot slot kan matige, regelmatige lichaamsbeweging ook helpen om het ongemak van deze pijnlijke aandoening te verminderen.
