Wat is de kracht van een glimlach?
Wetenschappers zeggen dat alleen mensen glimlachen. Sommige mensen zien echter ook een glimlach bij hun huisdieren of bij andere dieren. Over de kracht van een glimlach heeft men verschillende onderzoeken uitgevoerd die het enigszins bewijzen. Bijna al deze experimenten kwamen tot dezelfde conclusie.
Wat we zeker weten, is dat het een uitdrukkingsvorm is met een grote invloed. Het beïnvloedt bovendien niet alleen de persoon die glimlacht maar ook de mensen naar wie gelachen wordt.
Je hoeft echter de woorden van de wetenschappers niet zomaar aan te nemen. Je kunt immers je eigen experimenten uitvoeren en je eigen conclusies trekken. Vraag bijvoorbeeld iemand om een gunst en vertoon daarbij een serieuze gezichtsuitdrukking. Doe dan hetzelfde maar dit keer terwijl je glimlacht en kijk of hun reactie verandert.
Allemaal hebben we de neiging om mensen te vertrouwen die glimlachen. We bezitten eveneens onbewuste mechanismen die ervoor zorgen dat we vaststellen wanneer iemand op een oprechte manier lacht of niet.
Wanneer het gebaar niet oprecht is, dan zal een glimlach het tegenovergestelde effect hebben. We zullen die persoon dan juist wantrouwen. Dit is deels wat de onderzoeken over de kracht van een glimlach bewijzen. We zullen drie van die experimenten bespreken.
1. De kracht van een glimlach, sociale lijm
De wetenschapper Ron Gutman heeft één van de interessantste experimenten over de kracht van een glimlach uitgevoerd. Hij onderzoekt dit onderwerp. De bevindingen van zijn onderzoek werden in het tijdschrift Forbes gepubliceerd. Het artikel kreeg de titel “De onbenutte kracht van glimlachen.”
Dankzij deze studie hebben we iets heel interessant geleerd. De onderzoekers plaatsten een jonge aap naast twee personen. De ene persoon glimlachte en de andere niet.
Tot grote verbazing benaderde de aap de persoon die glimlachte. Men heeft de test meerdere keren herhaald. Iedere keer verkregen ze dezelfde resultaten. Je kan het waarschijnlijk al raden. Iets soortgelijks gebeurt bij mensen.
Het eerder gernoemde artikel vermeldt ook een onderzoek dat aan de universiteit van Uppsala in Zweden uitgevoerd werd. Het doel was de reacties van de mensen te bestuderen die verschillende gezichtsuitdrukkingen vertoonden.
De studie kwam tot het besluit dat mensen die glimlachen, vaak hun goed humeur overdragen. Het besluit is dus: “glimlachen is op evolutionair vlak besmettelijk.” Een glimlach helpt dus om mensen samen te brengen. Het is een “sociale lijm.”
2. Een glimlach is onvergetelijk
Aan de Duke Universiteit in Durham heeft men een ander experiment uitgevoerd omtrent de kracht van een glimlach. Aan 50 vrijwilligers werd gevraagd om te communiceren met een vrouw van een “reisagentschap.”
Sommigen van hen spraken met een vrouw die serieus bleef. De tweede groep praatte met een vrouw die verdrietig leek. De derde groep sprak met een vrouw die glimlachte.
Na afloop zei iedereen die met de glimlachende vrouw te maken gehad had, dat ze zich meer aangetrokken voelden tot de zaak in kwestie. Ze zeiden ook dat ze absoluut met haar opnieuw zaken zouden doen.
Dezelfde onderzoekers stelden ook vast dat in het bijzijn van een persoon die glimlacht, de orbitofrontale cortex geactiveerd wordt. Dit is de hersenzone die te maken heeft met voldoening.
Ze ontdekten ook dat een glimlachend gezicht een grotere herinnering veroorzaakt. We slaan een bevredigende ervaring helderder op in ons geheugen. Op dezelfde manier staan we vaak meer open voor een verzoek dat een persoon die lacht, doet.
3. Een valse glimlach helpt niet
In 1980 voerde Fritz Strack, een Duitse sociaal psycholoog, nog een ander experiment over de kracht van een glimlach uit aan de universiteit van Würzburg. Ondanks zijn nogal wankele methodologie werden de resultaten van zijn onderzoek toch heel populair.
In die tijd kwam hij tot de volgende conclusie. Als een persoon verdrietig is en zichzelf dwingt om te glimlachen ook al heeft hij geen zin om te glimlachen, dan zal zijn humeur verbeteren.
17 andere onderzoekers uit verschillende delen van de wereld probeerden het experiment van Strack na te doen. Ze verkregen echter onduidelijke resultaten.
Dit is ook de reden waarom de onderzoeker Eric-Jan Wagenmakers, een professor in de psychologie aan de universiteit van Amsterdam besloot om een veel diepgaander onderzoek uit te voeren. Hij wou het onderwerp meer gedetailleerd ontleden.
Bovendien voerde hij een studie uit met 1.894 mensen en gebruikte hij een uitermate nauwgezette methode. Wagenmakers kwam uiteindelijk tot de volgende conclusie.
Er is geen enkel wetenschappelijk bewijs dat de stelling ondersteunt dat een geforceerde glimlach het humeur van een persoon verbetert. Zij stelden eigenlijk geen enkele subjectieve verandering vast bij de mensen die deden alsof ze glimlachten.
Je ziet dus dat een glimlach niet zomaar een gezichtsuitdrukking is. Om doeltreffend te zijn moet het echter vergezeld gaan van een oprecht gevoel. Je kunt uiteraard wel op zoek gaan naar het soort prikkels die je een glimlach zullen bezorgen en je humeur verbeteren.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Rulicki, S. (2013). Detective de sonrisas: curso avanzado de comunicación no verbal. Ediciones Granica.
