Wanneer wordt angst een psychische stoornis?
“Ik voel me de laatste tijd erg angstig, er moet iets mis zijn!” Er zijn momenten waarop je leven op je neerstort en alles buiten je controle lijkt te zijn. Je ontwikkelt tachycardie, slapeloosheid, en herkauwende gedachten. Je weet niet of je je zorgen moet maken en begint je af te vragen wanneer het is dat angst een psychische stoornis wordt die klinisch behandeld moet worden.
Het feit dat je jezelf deze vraag stelt is een goed teken. Want er zijn veel mensen die met deze aandoeningen leven zonder te handelen of om hulp te vragen. In feite normaliseren ze deze zeer pathologische toestanden. Je ervan bewust zijn dat je je levenskwaliteit en sociale functionaliteit verliest is dus een belangrijke stap.
Momenteel zorgen de eerstelijnsgezondheidszorg voor een groot aantal patiënten met angsten. Hoewel het waar is dat velen doorverwezen zullen worden naar gespecialiseerde hulpverleners, vertonen sommigen niet meer dan eenvoudige stress en matige angst. Inderdaad, niet alles wat we voelen, hoe ongemakkelijk het ook kan zijn, is pathologisch en heeft een geneesmiddel nodig om het te verlichten.
Maar hoe kun je het verschil zien? Laten we eens kijken.
Het is belangrijk te weten hoe je pathologische angst van normale angst kunt onderscheiden. Bovendien is het van cruciaal belang te leren hoe je terugkerende dagelijkse stress kunt beheersen, voordat die plaats maakt voor een psychische stoornis.
Wanneer wordt angst een psychische stoornis?
Het onderwerp geestelijke gezondheid wint de laatste tijd terrein in de sociale arena. Depressie, angst, bipolaire stoornis, eetgedragstoornissen (ED), enz. beginnen genormaliseerd te worden.
Door zichtbaarheid te geven aan deze aandoeningen raakt de bevolking vertrouwd met realiteiten die uiterst gewoon zijn, waar iedereen aan kan lijden, en die, gelukkig, met adequate interventie overwonnen kunnen worden.
Niet alle vormen van angst vereisen het voorschrijven van anxiolytica. In feite is het de moeite waard eraan te denken dat deze psychofysiologische reactie onze zintuigen scherpt om ons in staat te stellen doeltreffender op eisen uit de omgeving te reageren. Daarom kunnen gebeurtenissen zoals problemen op het werk of het omgaan met een specifieke zorg deze emotie doen opkomen.
Weten hoe je normale angst van pathologische angst kunt onderscheiden is, zonder twijfel, een essentieel hulpmiddel dat je moet leren.
Aan de andere kant moet je bedenken dat, alleen omdat je huidige angst niet pathologisch is, dat niet betekent dat het in de nabije toekomst geen stoornis zal worden. Leren hoe je je emoties kunt reguleren en een gezondere mentale aanpak ontwikkelen zal altijd een grote hulp zijn.
Laten we nu de indicatoren ontdekken die erop wijzen dat angst een stoornis aan het worden is.
Hypervigilantie, de geest op zoek naar bedreigingen
Werken (Engelse link) zoals die van de Universiteit van Delaware (VS) hebben onderzocht op welk punt normale angst pathologisch wordt. Ze beweerden dat hypervigilantie een van de duidelijkste indicatoren is dat mensen in een zorgwekkende psycho-emotionele toestand vervallen.
Hypervigilantie is een toestand van grotere zintuiglijke gevoeligheid waarin de hersenen alleen gericht zijn op het zien van bedreigingen en gevaren waar die er niet zijn. Het vertaalt zich in cognitieve (gedachten) en ook psychofysische overactivering. De geest wil niet ophouden met dingen om te draaien en verandert een zandkorrel in een labyrint zonder uitweg.
Lichamelijke uitputting wordt toegevoegd aan geestelijke uitputting, afstemmend op een voortdurende toestand van nervositeit en voortdurende stress.
Angst wordt een stoornis als je geen controle meer hebt over je leven, je duidelijke lichamelijke symptomen ervaart, en je alleen nog maar negatieve gebeurtenissen kunt voorzien.
Angst: de latente angst die niet ophoudt
Met angst wordt een voortdurende angst bedoeld, gecombineerd met het gewicht van existentiële leegte, gevoegd bij het permanente gevoel van bedreiging.
Als je merkt dat je permanent in deze toestand verkeert, aarzel dan niet. Het is tijd om hulp te vragen.
Hersenmist, niet in staat zijn om na te denken of beslissingen te nemen
Hersenmist is een overlevingsmechanisme dat je hersenen activeert. Als je je in een toestand van grote stress en angst voelt, kiezen je hersenen ervoor om energie en middelen te verminderen. Je beperkt je tot handelen op de automatische piloot om de grote emotionele lading die je overvalt te verminderen.
Dit betekent dat je problemen ondervindt bij het richten van je aandacht, dingen onthouden, beslissingen nemen, nadenken, buiten het kader denken, enz.
Hopeloosheid en irrationele angsten
Je gedachten (Engelse link) hebben invloed op de vraag of je angst een psychische stoornis wordt of niet. Hoewel de handeling van het denken geen geluid voortbrengt, vertaalt het zich wel in een stil geroezemoes van negativiteit en gevoelens van hopeloosheid over de toekomst. In feite stopt je denken nooit. Als het chaotisch wordt, begin je catastrofale gedachten te denken waar je weinig aan hebt.
Als dit soort toestand van negativiteit een constante wordt, begin je te wanhopen. Het is echt belangrijk om de aanwezigheid ervan op te sporen, want in sommige gevallen kan het ook een aanwijzing zijn voor een depressieve stoornis.
Bedenk dat angst zich soms kan voordoen als een symptoom van zware depressie.
Als je lichaam pijn heeft door latente angst
Hier zijn de lichamelijke indicatoren die erop wijzen dat normale angst een psychische stoornis aan het worden is:
- Tachycardie.
- Druk op de borst.
- Spijsverterings- en/of darmstoornissen. Bijvoorbeeld indigestie, misselijkheid, en diarree.
- Spierspanning, naast rugpijn, nekpijn, enz.
- Tintelingen of krampen.
- Zweten.
- Slaapproblemen.
- Hoofdpijn.
- Onverklaarbare vermoeidheid.
Slotbeschouwing
Als je last hebt van meerdere van deze symptomen en je vermoedt de mogelijke aanwezigheid van een angststoornis, moet je gespecialiseerde hulp vragen. De eerste stap is het krijgen van een diagnose. Er zijn verschillende soorten angst, en zelfs angst zelf kan naast andere aandoeningen bestaan.
Er zijn veel interventies waarvan bewezen is dat ze succesvol zijn tegen angst. De rol van psychotherapie is belangrijk, en in sommige gevallen kan ook een farmacologische strategie gebruikt worden. Uiteindelijk zijn het de professionals die je begeleiden in het herstelproces.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Barlow, D. H., Blanchard, E. B., Vermilyea, J. A., Vermilyea, B. B., & DiNardo, P. A. (1986). Generalized anxiety and generalized anxiety disorder: description and reconceptualization. The American journal of psychiatry.
- Borkovec, T. D., & Ruscio, A. M. (2001). Psychotherapy for generalized anxiety disorder. Journal of clinical psychiatry, 62, 37-45.
- Dugas, M. J., Gagnon, F., Ladouceur, R., & Freeston, M. H. (1998). Generalized anxiety disorder: A preliminary test of a conceptual model. Behaviour research and therapy, 36(2), 215-226.
- Rosen JB, Schulkin J. From normal fear to pathological anxiety. Psychol Rev. 1998 Apr;105(2):325-50. doi: 10.1037/0033-295x.105.2.325. PMID: 9577241.
