Wanneer kinderen "breken" met hun ouders

Wanneer kinderen breken met hun ouders, dan kan daar een goede reden voor zijn. Sommige kinderen handelen echter op een egoïstische manier. Lees verder en ontdek meer!

Wanneer kinderen “breken” met hun ouders, dan begrijpen de ouders niet altijd waarom. Het is duidelijk dat niemand volmaakt is. Er zijn ouders die zonder twijfel de liefde van hun kinderen niet verdienen.

Er zijn echter ook kinderen die zonder enige reden de keuze maken om verder te gaan. Ze nemen wat afstand en laten een pijnlijke stilte achter in een verward en verwoest gezin.

Dit is ongetwijfeld een ingewikkelde kwestie. Er bestaan nog steeds onvoldoende gegevens over het aantal families met ouders en kinderen die afstand nemen van elkaar. Toch is het de moeite waard om erop te wijzen dat dit in de klinische praktijk één van de meestvoorkomende problemen is. Moeder of vader of zoon of dochter zijn is moeilijk.

Anderzijds is er ook nog een andere factor die belangrijk is om te belichten. In de volksliteratuur komt het vaak voor dat we het beeld van een giftige moeder, van autoritaire ouders en van disfunctionele families vinden die hun kinderen grootbrengen om ongelukkig te zijn. Het is een werkelijkheid die niemand kan verbergen. Vaak gebeurt het recht onder onze neus.

Er is echter een aspect waarover mensen niet veel praten. Er zijn kinderen die van de ene dag op de andere ophouden met contact te nemen met hun ouders.

Bovendien zijn er ook volwassen kinderen die hun familie raken met hun negatief en uitputtend gedrag. In sommige gevallen kan er sprake zijn van een achterliggende psychologische stoornis. Het is echter niet waarschijnlijk dat 100 % van deze problemen te maken hebben met een dergelijk probleem.

Waarom breken kinderen met hun ouders?

Om te begrijpen waarom kinderen “breken” met hun ouders, moet je rekening houden met het feit dat de situatie vaak afhangt van de sociale en culturele context.

Vergelijk je bijvoorbeeld het Angelsaksische model met het Japanse, dan zal je zien hoe de culturele familiale waarden in beide gevallen heel verschillend zijn. De context speelt dus absoluut een rol. De persoonlijkheid en de interne dynamiek binnen elk huishouden is echter zelfs nog belangrijker.

In die zin wijzen bepaalde onderzoeken op iets heel interessants. Een voorbeeld hiervan is het onderzoek van de doctoren Glenn Deane, Glenna Spitze en anderen dat gepubliceerd werd in The Journals of Gerontology. 

De reden waarom kinderen “breken” met hun ouders is niet altijd het gevolg van slechts één factor. Er bestaan geen eensluidende voorspellende aanwijzingen. Soms komen dingen als de partner van het kind of de relaties tussen broers en zussen immers in het spel.

Er zijn echter twee duidelijke en uitgesproken feiten. Het eerste feit is dat de afstand tussen ouder en kind een gevolg is van een complexe band met elkaar. En de tweede kwestie heeft te maken met de persoonlijkheid van de kinderen of de omstandigheden waarin ze leven.

Een problematische opvoeding en omgeving

Denk aan de reden waarom kinderen “breken” met hun ouders. Er zijn de effecten van een opvoeding die gekenmerkt is door onverschilligheid, vernedering, kritiek, autoritaire houdingen of een gebrek aan ondersteuning.

Wanneer ouders met hun volwassen kinderen praten om te begrijpen waarom ze afstandelijk zijn, dan kunnen ze de volgende redenen ontdekken:

• Voor de kinderen is het duidelijk dat de ouders (of minstens één van hen) hun rol in het gezin niet volbracht hebben.
• Ze dragen traumatische wonden die een verzoening onmogelijk maken. Wat afstand nemen helpt hen dus om te helen.
• Er is een duidelijk verschil  tussen hun eigen waarden en die van hun ouders. Deze reden is eigenlijk onvoldoende sterk om hen volledig van hun ouders af te snijden. Wanneer de ouders de levensstijl of ideeën van hun kinderen niet respecteren en hen straffen of bekritiseren, dan kunnen de kinderen beslissen om een meer drastische maatregel te nemen.

Kinderen die niet van hun ouders houden; de stilte van onbegrip

Sommige kinderen nemen gewoonweg de beslissing om te stoppen met praten met hun ouders. Dat stilzwijgen kan de ouders ongerust maken en in de war brengen.

Deze beslissing werd echter niet van de ene dag op de andere genomen. Vaak is er een langdurige geschiedenis van problemen die ervoor zorgt dat een dergelijke beslissing de gemakkelijkste en de gebruikelijke uitweg is. Laten we de reden achter deze beslissing ontleden.

• Type persoonlijkheid. Sommige mensen met problematische gedragingen beslissen om volledig te breken met hun ouders. Gegevens tonen echter aan dat de afstand meestal tijdelijk is.
• Psychologische problemen of verslaving. Soms beslissen kinderen om het huis te verlaten of om te stoppen met communiceren met hun ouders. Dit is dan het gevolg van het gebruik van bepaalde middelen of van psychologische stoornissen.
• Wrok koesteren. Financiële instabiliteit, problemen tussen broers en zussen, conflicten en misverstanden of een gebrek aan ondersteuning kunnen tot een onvermijdelijke afstand leiden tussen familieleden.
• Romantische relaties. Dit is zonder twijfel nog een element dat je in overweging moet nemen. Wanneer ze een relatie beginnen, dan zullen ze uiteraard een beetje afstand nemen van hun familie. Eigenlijk komt het vaker voor bij wederzijds afhankelijke relaties waar de ene persoon de andere onder controle houdt en isoleert om op die manier de emotionele steun weg te nemen.

Wat kan je doen wanneer kinderen “breken” met hun ouders?

Er zijn vele reden waarom kinderen “breken” met hun ouders. Elke werkelijkheid is uniek. Elke familie heeft uitzonderingen en eigenheden. Er zijn zelfs gevallen waar afstand voor bepaalde mensen nodig is (vooral als samen zijn een traumatische ervaring wordt).

Deskundigen raden echter in alle gevallen aan om te communiceren. Als kinderen het nodig hebben om een zekere afstand van hun eigen familie tot stand te brengen, dan moeten ze de redenering achter hun beslissing uitleggen. Het helpt om oplossingen te vinden en tot een overeenkomst te komen. Bovendien kan professionele hulp precies zijn wat het gezin nodig heeft.

Anderzijds zeggen deskundigen vaak aan ouders met problematische kinderen dat ze geduldig moeten zijn. In de meeste gevallen nemen de kinderen opnieuw contact op.