Waarom zijn sommige mensen extravert en anderen introvert?
Sommige mensen zijn extravert en anderen zijn introvert. Maar, welke factoren liggen ten grondslag aan deze twee persoonlijkheidstypen? En, is er een reden die de verschillen tussen hen verklaart?
Extroversie en introversie zijn beide onderhevig aan de interactie van verschillende componenten. Zo zijn genetica en neurobiologie van grote invloed op het gedrag, evenals omgeving en cultuur. We gaan onderzoeken hoe elk van deze variabelen sommige mensen sociaal maakt en anderen minder.
Extroversie en introversie
Beide termen verwijzen naar dimensies van persoonlijkheid die beschrijven en helpen bij het begrijpen van hoe individuen zich verhouden tot zichzelf, de wereld en anderen.
Volgens de International Encyclopedia of the Social and Behavioral Sciences (Engelse link), omvat extraversie eigenschappen als sociabiliteit, assertiviteit, positieve emoties en impulsiviteit. Extraverten zijn uiterst actief en vriendelijk en gaan graag met anderen om.
Anderzijds zijn introverten gereserveerd, rustig en kalm. Ze hebben meestal weinig vrienden en genieten van quality time alleen.
We zijn echter niet allemaal extraverten of introverten. In feite bevinden sommige mensen zich in het midden van het spectrum. Zij staan bekend als ambiverten. Zij vertonen trekken van beide persoonlijkheden. Ze houden bijvoorbeeld van gezelschap en gezelligheid, maar ook van eenzaamheid.
Waarom zijn sommige mensen extravert?
Extroversie is het resultaat van de interactie van bepaalde biologische, omgevings- en culturele factoren. We kunnen de complexiteit ervan alleen begrijpen door de integratie van de verschillende componenten te analyseren. Er is inderdaad niet één oorzaak die verklaart waarom sommige mensen extravert zijn.
Biologische factoren
Neurobiologie en genetica zijn verbonden met extraversie. Maar, ze dicteren niet dat iemand extravert is, ze predisponeren hem alleen maar voor deze persoonlijkheidstrek. Het betekent dat extraversie wordt gevormd door de interactie tussen biologie en omgeving.
Genetica houdt verband met persoonlijkheid. Bovendien zijn ze een belangrijke factor in de ontwikkeling ervan. Een artikel (Engelse link) gepubliceerd in Tr anslational Psychiatry beweert dat de grote vijf persoonlijkheidskenmerken, waarvan extraversie er een is, voor 40 tot 60 procent erfelijk zijn. Hoewel dit een groot percentage is, is het niet helemaal doorslaggevend.
Uit door Scientific Reports beoordeeld onderzoek (Engelse link) naar het verband tussen dopamine-genen en extraversie bleek dat een hoger percentage dopaminerge genen samenhangt met sociabiliteit. Deze resultaten wijzen erop dat een zeer functioneel dopaminesysteem samenhangt met gedragskenmerken van de extraverte persoonlijkheid.
Het vrijkomen van dopamine verhoogt ook de exploratie en het zoeken naar nieuwe ervaringen. Dit wordt vermeld in een studie (Engelse link) gepubliceerd in Fronti ers in Human Neuroscience. Daarin wordt beweerd dat extraverte mensen dit soort gedrag vertonen. Ze worden inderdaad vaak gekenmerkt door avontuurlijk te zijn.
Naast genetica en neurochemie hebben hersenstructuren een cruciale invloed op extraversie. In 2015 bestudeerden onderzoekers Lei, Yang en Wu, van de Zuidwest Universiteit in Chongqing (China) (Engelse link), persoonlijkheid vanuit een neurobiologisch perspectief.
Volgens deze auteurs is extraversie gerelateerd aan de activering van verschillende hersengebieden. Bijvoorbeeld de cortex cingularis anterior, de dorsolaterale prefrontale cortex, de mediane temporale gyrus en de amygdala.
Omgevingsfactoren
Persoonlijkheid hangt af van de biologie en de omgeving. Extraversie wordt beïnvloed door cultuur, familie en individuele en sociale ervaringen. Al deze factoren vormen de cognitieve, gedrags- en emotionele patronen van deze manier van zijn.
Momenteel heeft de cultuur, vooral de westerse, die zich onderscheidt door individualistische en zakelijke waarden, de neiging om extraversie te bevoordelen boven introversie. In haar boek, Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking, beweert Susan Cain dat het niet verwonderlijk is dat de ontwikkeling van deze persoonlijkheid als wenselijker wordt gezien.
Naast de cultuur speelt ook het gezin een rol. Kinderen die door extraverte ouders worden opgevoed hebben bijvoorbeeld de neiging op hen te lijken. Dat komt omdat ze leren door observatie en imitatie en zich gedragen als hun gehechtheidsfiguren.
Daarnaast hebben sociale ervaringen invloed op de vorming van de persoonlijkheid. Dus, als iemand voortdurend wordt blootgesteld aan interactie met anderen en deelneemt aan sociale activiteiten, is het waarschijnlijk dat hij extraverte trekken zal ontwikkelen. Dat komt omdat de context dat soort persoonlijkheid bevordert en versterkt.
Op zichzelf is geen enkele biologische of omgevingsfactor voldoende om een extraverte persoonlijkheid te vormen. De ontwikkeling ervan vereist de integratie en deelname van verschillende variabelen.
Waarom zijn sommige mensen introvert?
De etiologie van introversie is multifactorieel. Haar oorsprong ligt in de interactie van verschillende omgevings-, biologische en psychologische componenten. Daarom zijn de oorzaken ervan voor elk individu verschillend, net als bij extraverten.
Biologische factoren
Onderzoek (Engelse link) gepubliceerd in Medical Hypotheses suggereert een mogelijk verband tussen het ABO AB fenotype en introversie. Het onderzoek geeft aan dat het ABO B allel in de ABO AB groep de aanjager is van introversie. Nader onderzoek is echter nodig om dit verband te bevestigen.
Neurobiologisch gezien is introversie gecorreleerd met een verhoogde bloedstroom in de frontale kwab en de voorste thalamus, volgens een artikel (Engelse link) gepubliceerd in Th e American Journal of Psychiatry. Daarnaast zijn er verhogingen waargenomen in Broca’s gebied, de insulaire cortex en de rechter temporale cortex.
Een studie (Engelse link) in The Jour nal of Sleep Research geeft aan dat “introverte mensen een hogere basale activiteit vertonen binnen de reticulaire-thalamische-corticale lus, die een grotere tonische corticale opwinding veroorzaakt dan bij extraverte mensen.” Met andere woorden, introverten hebben hogere niveaus van arousal en alertheid.
Hoewel deze bevindingen het begrip van dit persoonlijkheidstype verbeteren, zijn meer studies nodig. In feite is introversie zo complex en multidimensionaal dat het niet kan worden teruggebracht tot een klein aantal biologische componenten.
Omgevingsfactoren
Het gezin is essentieel bij de vorming van de persoonlijkheid. Als iemand bijvoorbeeld opgroeit met ouders die gezelligheid niet versterken of aanmoedigen, krijgt hij misschien niet de kans om zijn sociale vaardigheden te versterken. Een van de gevolgen zou zijn dat ze zich ongemakkelijk voelen bij anderen, omdat ze niet genoeg middelen hebben om met elkaar om te gaan.
We moeten echter benadrukken dat het bovenstaande slechts een verklaring is, geen absolute waarheid. Het is zelfs mogelijk dat introversie niet het resultaat is van relatieproblemen, maar eerder een aangeleerd patroon, gevormd door de aanwezigheid van introverte ouders.
Het zou zelfs mogelijk kunnen zijn dat de introvert gewoon graag alleen is, ondanks het feit dat hij goede sociale vaardigheden bezit. Veel introverten weten inderdaad hoe ze vrienden moeten maken en houden, maar brengen liever tijd alleen door.
Introversie kan ook samenhangen met traumatische ervaringen. Het is zelfs gebruikelijk dat slachtoffers van pesterijen, misbruik en verkrachting zich uit angst, wantrouwen en zelfbescherming van anderen distantiëren. In zulke omstandigheden ontstaat introvert gedrag als een soort verdedigingsmechanisme.
Waarom zijn sommige mensen extravert en anderen introvert?
Iedereen heeft zijn eigen verhaal en meerdere redenen om te zijn zoals ze zijn. Daarom is het niet juist om de hier aangeboden contextuele verklaringen te generaliseren. Iedereen heeft immers zijn eigen levenstraject. Zonder twijfel is dit de reden waarom sommige mensen extravert en anderen introvert zijn.
Op grond van het bovenstaande zou men kunnen zeggen dat mensen extravert of introvert zijn omdat omgevings- en biologische variabelen op bepaalde manieren op elkaar inwerken. Hierdoor ontstaat een gedrags-, cognitief en emotioneel patroon dat kenmerkend is voor een specifieke persoonlijkheidsstijl.
Ten slotte, als je introvert of extravert bent, zou je kunnen nadenken over de omgevingselementen die je gevormd kunnen hebben zoals je bent. Het is immers nuttig om “ken uzelf,” zoals het Orakel van Delphi ooit zei.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- DeYoung, C. G. (2013). The neuromodulator of exploration: A unifying theory of the role of dopamine in personality. Frontiers in human neuroscience, 7(762), 1-26. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3827581/
- Cain, S. (2013). Quiet: The Power of Introverts in a World That Can’t Stop Talking. Crown.
- Fischer, R., Lee, A. & Verzijden, M. N. (2018). Dopamine genes are linked to Extraversion and Neuroticism personality traits, but only in demanding climates. Scientific reports, 8(1), 1-10. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5789008/
- Houston, E. (2019, April 9). Introvert vs Extrovert: A Look at the Spectrum & Psychology. PositivePsychology. Consultado el 13 de abril de 2023. https://positivepsychology.com/introversion-extroversion-spectrum/#spectrum
- Hobgood, D. K. (2021). ABO B gene is associated with introversion personality tendancies through linkage with dopamine beta hydroxylase gene. Medical Hypotheses, 148, 1-4. https://www.sciencedirect.com/science/article/abs/pii/S0306987721000311?via%3Dihub
- Johnson, D. L., Wiebe, J. S., Gold, S. M., Andreasen, N. C., Hichwa, R. D., Watkins, G. L. & Boles Ponto, L. L. (1999). Cerebral blood flow and personality: a positron emission tomography study. American journal of psychiatry, 156(2), 252-257. https://ajp.psychiatryonline.org/doi/full/10.1176/ajp.156.2.252
- Killgore, W. D., Richards, J. M., Killgore, D. B., Kamimori, G. H. & Balkin, T. J. (2007). The trait of Introversion–Extraversion predicts vulnerability to sleep deprivation. Journal of sleep research, 16(4), 354-363. https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/18036080/
- Lei, X., Yang, T. & Wu, T. (2015). Functional neuroimaging of extraversion-introversion. Neuroscience Bulletin, 31, 663-675. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5563732/
- Lucas, A. & Diener, E. (2001). Extraversion. In N. Smelser & P. Baltes. (Eds.). International Encyclopedia of the Social & Behavioral Sciences (pp. 5202-5205). Pergamon. https://www.sciencedirect.com/science/article/pii/B0080430767017708
- Power, R. A. & Pluess, M. (2015). Heritability estimates of the Big Five personality traits based on common genetic variants. Translational psychiatry, 5(7), 604-604. https://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC5068715/