Waarom straf je jezelf?
Zelfkastijding is zinloos. Het is een irrationele woede tegenover jezelf, een manier van jezelf met minachting behandelen, elke keer dat je schaamte of een gebrek aan controle voelt of telkens als je je mislukt of afgewezen voelt door iemand anders. Het is nutteloos en ongezond.
Zelfkastijding brengt zelfbeschadiging, het beledigen van jezelf, het isoleren van jezelf en het gevoel onwaardig te zijn voor andere mensen met zich mee. Maar dit lost niks op.
Misschien weet je dat wel, maar toch; je weet niet hoe je moet stoppen jezelf te straffen, hoe je de destructieve cyclus van zelfaanvallen kunt ontsnappen en je kunt richten op een patroon van constructief gedrag.
Waarom is het zo moeilijk om te stoppen jezelf te straffen?
Zelfkastijding is zo hardnekkig omdat het een verdediging tegen de pijn van het leven is. En het leven is vol van pijn.
We hebben allemaal een sterke behoefte aan verbinding maken met anderen, aan geaccepteerd worden, aan succes en erkenning bereiken, maar we worden geconfronteerd met de realiteit dat andere mensen ons soms afwijzen, ons bedriegen en hun eigen behoeften voor de onze plaatsen. De mensen waarvan we houden, lijden en sterven en onze dromen worden niet altijd werkelijkheid.
Wanneer we die pijn voelen, verzamelen we veel energie, omdat we bereid zijn om er iets aan te doen. Deze energie kan intern worden ervaren in de vorm van boosheid of razernij. Dit motiveert ons om innerlijke rust te vinden en de pijn te overwinnen; het dwingt ons om te vertrekken en terug te komen om te doen wat we willen of moeten doen.
Echter, wanneer we telkens weer neergehaald, genegeerd, niet gewaardeerd of aangevallen worden omdat we proberen om aan onze behoeften te voldoen, kan de drang om onszelf te straffen verschijnen. Hetzelfde kan gebeuren als we de zoektocht naar vrede als een manier om de pijn te overwinnen verwaarlozen. Dit zorgt ervoor dat de persoon in kwestie zich onzeker of nutteloos voelt en dat hij die boosheid en razernij neemt en het tegen zichzelf gebruikt. Op dat moment begint hij te denken dat hij de oorzaak van het probleem is. Het schuldgevoel zorgt ervoor dat hij de drang voelt om zichzelf te straffen.
Waarom is zelfkastijding zinloos?
Soms vallen we onszelf aan en denken we dat de pijn het probleem op zal lossen. Maar deze straffen lossen niets op, ze laten je alleen neerslachtig en geïsoleerd achter. Je raakt zo gewend aan het aanvallen van jezelf, dat je je begint te voelen alsof het een vast onderdeel is van wie je bent.
Deze woede tegenover jezelf kan vanbinnen aan je knagen en je afleiden van het aanwezig en betrokken zijn bij je leven. Je relaties, je connecties met jezelf en anderen, zullen de noodzaak bevestigen om jezelf te straffen in een continue cyclus die steeds moeilijker wordt om te stoppen.
Hoe kun je jezelf bevrijden van zelfkastijding?
Om te beginnen moet je erkennen dat zelfkastijding diep ingebakken kan zijn in je gedrag. Je kan zelfs de behoefte om jezelf te straffen nog meer voelen wanneer je ontdekt hoe diep het je pijn is binnengedrongen. Maar dit zou je niet moeten stoppen. Je moet eerlijk zijn tegen jezelf, alles laten opkomen.
Je moet je concentreren, buiten je gevoel van eigenwaarde om. Als je in staat was om zelfliefde en acceptatie te vinden, zou je niet tot dit punt gekomen zijn, maar je moet ergens beginnen. Het creëren van positieve gevoelens over jezelf is erg belangrijk om je welzijn te verbeteren.
Meer dan alleen de drang om jezelf te straffen heb je het nodig om hulp te vragen om je pijn weg te nemen. Je hebt een manier nodig om je woede te sturen. Als je het niet alleen kan,vind dan iemand die je zal ondersteunen en begeleiden.
Je moet ook het bemoedigende gevoel van rust ervaren, als een eerste stap om te leren hoe je kunt ontspannen wanneer je de behoefte voelt om boos op jezelf te worden.
Ten slotte is het belangrijk dat je leert om medelijden voor anderen met pijn te voelen en om menselijke behoeften te waarderen. Alleen dan zul je in staat zijn om medelijden voor jezelf te voelen en jezelf te waarderen.
Na verloop van tijd zullen we ontdekken dat we de capaciteit voor herstel hebben, om de pijn van het leven te beheren en dat wat we nodig hebben te identificeren en achterna te gaan. We zullen onszelf moedig bevrijden van zelfkastijding en onze energie naar de wereld richten.