Waarom hebben mensen zo weinig zelfliefde?
Mensen zijn van nature sociaal van aard. Daar is één zeer eenvoudige en logische reden voor: miljoenen jaren geleden hadden we anderen nodig om te overleven. Hoewel we andere mensen nu misschien niet meer zo hard nodig hebben als toen, hebben we nog steeds wel zorg en aandacht van anderen nodig. We hebben ook zelfliefde nodig, vanaf de dag dat we geboren worden tot aan onze dood.
Kinderen moeten zich veilig voelen, of het gevoel nu van hun ouders komt of een ander belangrijke persoon in hun leven waar ze een veilige gehechtheid mee hebben. In ieder geval zal stabiliteit en vertrouwen hen een toekomst geven als emotioneel sterke, zelfverzekerde volwassenen met een gezond gevoel van eigenwaarde.
Het is echter makkelijk om te zien dat er maar weinig mensen zijn die echt deze eigenschappen vertonen. De meeste mensen zijn van zichzelf niet zelfverzekerd, vertrouwen niet op hun capaciteiten en kunnen zichzelf niet realistisch beoordelen.
Waarom is het zo moeilijk om een mens te vinden die over onvoorwaardelijke zelfliefde beschikt?
Het lijkt erop dat een gebrek aan liefde, zorg, aandacht en respect in de kindertijd de oorsprong kan zijn van een laag gevoel van eigenwaarde. Andere mogelijke oorzaken zijn onder meer overbeschermende ouders, het niet hebben van duidelijke grenzen en cultuur.
Het heeft geen zin om onze onzekerheden de schuld te geven van ons verleden, onze opvoeding of onze ouders. Deze dingen kunnen niet worden veranderd.
Als volwassene is het tijd om dat kind te genezen dat zo veel moest missen en hem te helpen van zichzelf te houden. Het maakt niet uit wat andere mensen denken.
Het ontbrekende puzzelstukje: als je weinig zelfliefde hebt
Misschien heb je altijd al het gevoel gehad dat je iets mist. Misschien ben je lichamelijk aantrekkelijk, professioneel succesvol, heb je een geweldige familie, en toch voelt het nog steeds alsof er iets ontbreekt. Nou, het is waarschijnlijk dat je weinig zelfliefde hebt.
Als mensen weinig zelfliefde hebben, of als het niet onvoorwaardelijk is, hebben ze het gevoel dat er een puzzelstukje ontbreekt. Ze proberen het misschien per ongeluk ergens anders te vinden, maar de stukjes die ze vinden passen nooit in de lege ruimte.
Misschien blijven ze op zoek naar het ontbrekende stukje, zonder te beseffen dat ze het ontbrekende stukje alleen vinden als ze van zichzelf houden, zichzelf accepteren en omhelzen.
Er zijn veel verschillende redenen waarom men dat ongrijpbare stukje zou kunnen missen. Enkele van deze redenen hebben we eerder al genoemd: hun jeugd, cultuur enzovoort. De manier waarop we opgroeien straft zelfliefde systematisch af en ziet het als egoïstisch.
Kinderen zijn gewend aan het afwijzen van complimenten, ja zeggen als ze eigenlijk nee willen zeggen en veel ongezond gedrag.
We hebben altijd geleerd dat we andere mensen boven onszelf moeten plaatsen, maar dat is niet waar. We kunnen er niet goed voor anderen zijn als we niet eerst aan onze eigen behoeften voldoen, als we onszelf niet tot prioriteit hebben gemaakt.
Als we de behoeften van anderen boven die van onszelf stellen, raken we opgebrand en verliezen we onszelf en alles om ons heen.
Dit vermeende egoïsme maakt ons tot slechte mensen en zorgt dat anderen ons afwijzen. Omdat we dat niet willen, doen we er alles aan om andere mensen tevreden te stellen en onze eigen behoeften te verwaarlozen.
Daarom passen de puzzelstukjes die we wel vinden niet in onze puzzel en blijft er een leeg gevoel over. We houden niet van onszelf.
Als je weinig zelfliefde hebt, wat kun je dan doen om meer van jezelf te houden?
Om je gevoel van eigenwaarde op te krikken, moet je jezelf goed gaan behandelen. Een oefening die je zou kunnen doen is een liefdesbrief aan jezelf schrijven. Het idee is niet om ijdel te zijn, maar realistisch. Laat jezelf gewoon zien dat je van jezelf houdt, op de manier waarop je het voor andere mensen zou doen.
Het zal je verbazen hoe moeilijk deze oefening is, omdat we niet gewend zijn onszelf te prijzen. Het duiveltje op je schouder zal je proberen te vertellen dat je egoïstisch, narcistisch en duizend andere dingen bent. Luister er niet naar, maar blijf van jezelf houden.
Het is tijd om realistischer te zijn. Leer jezelf kennen: zowel je sterke als zwakke punten. Houd je aan deze dingen vast en probeer dingen waarvan je weet of je ertoe in staat bent.
Vertel jezelf niet dat je het niet kunt of dat het niet goed zal gaan, als je diep vanbinnen weet dat je het wel kan en dat het wel goed komt.
Doe elke dag iets wat je dichter bij je doelen brengt. Als je er één bereikt, beloon jezelf en wees blij voor jezelf.
Je gevoel van eigenwaarde zal stijgen en je zult zien dat je het echt kunt. Maar onthoud altijd dat perfectie niet bestaat.
Je zult uiteindelijk merken dat het ontbrekende puzzelstukje in de lege ruimte past, en je zult je niet zo afhankelijk voelen van externe factoren. Je zult niet wanhopig verlangen naar de liefde en acceptatie van andere mensen, want je eigen zelfliefde zal je compleet laten voelen.
