Waarom je sommige gezichten meer vertrouwt dan andere
Waar hangt vertrouwen van af? Heb je je ooit afgevraagd waarom je sommige gezichten meer vertrouwt dan anderen? Als je net iemand hebt ontmoet, waar kijk je dan naar om uit te vinden of je hem kunt vertrouwen of niet? Een belangrijke factor zou de gelijkenis van hun gezicht met dat van jou kunnen zijn. Het lijkt erop dat hoe groter de gelijkenis tussen jullie is, hoe groter je vertrouwen is.
De wetenschap beweert inderdaad dat we meer vertrouwen hebben in gezichten die op ons eigen gezicht lijken. Dit wordt gesuggereerd in een recente studie(Engelse link) van Tamami Nakano en Takuto Yamamoto, van de Universiteit van Osaka (Japan). Het werd gepubliceerd in Humanities & Social Science Communications.
In dit artikel bespreken we waarom je sommige gezichten meer vertrouwt dan andere, met deze interessante studie (en andere) als referentie.
We vertrouwen meer in gezichten die op die van ons lijken
De studie suggereert dat we iemand die we net hebben ontmoet meer vertrouwen als zijn gezicht op dat van ons lijkt. Deze regel lijkt echter alleen te gelden voor mensen van hetzelfde geslacht. Met andere woorden, we hebben meer vertrouwen in mensen wiens gezicht op dat van ons lijkt, maar alleen als ze van hetzelfde geslacht zijn als wij.
Aan de andere kant, als de vreemdeling van het andere geslacht is, heeft de gelijkenis met onszelf geen invloed op de mate waarin we hen vertrouwen. Op biologisch niveau lijkt het vertrouwen dat een ander in ons inboezemt verband te houden met de activering van de amygdala op bepaalde momenten. Dit is een subcorticaal hersengebied dat een cruciale rol speelt bij het genereren van angstreacties.
De studie
De onderzoekers rekruteerden 200 Japanse universiteitsstudenten, 100 mannen en 100 vrouwen, in de leeftijd van 19 tot 24 jaar. Ze namen van elke student volledige frontale foto’s. Op de foto’s namen de studenten neutrale uitdrukkingen aan en droegen ze geen bril of accessoires.
Het gezichtsoppervlak sneden de onderzoekers bij om in een vierkante vorm te passen. Alle foto’s bleven hierbij 512 x 512 pixels groot. Dit leverde het studiemateriaal op.
De beoordelaars
De onderzoekers kozen een groep mensen om het experiment uit te voeren en de 200 foto’s te analyseren. Ze selecteerden 30 Japanse universiteitsstudenten (15 mannen en 15 vrouwen), eveneens in de leeftijd van 19 tot 24 jaar. Zij moesten beoordelen hoe betrouwbaar de gezichten op de foto’s hen leken.
Men zette de deelnemers voor een monitor, op een afstand van 65 cm. Elke foto werd hen gedurende 0,5 seconde gepresenteerd. Daarna vroegen de onderzoekers hen om de betrouwbaarheid van het gezicht te beoordelen op een schaal van één (zeer onbetrouwbaar ) tot zeven (zeer betrouwbaar). Dit met behulp van een numeriek toetsenbord.
Het onderzoek naar vertrouwen
Om de betrouwbaarheid te beoordelen moesten de beoordelaars zich voorstellen of ze de persoon op de foto met hun geld zouden vertrouwen. Deze groep bestond uit 30 studenten.
Een positieve reactie werd door de onderzoeksresultaten gecodeerd als een teken van vertrouwen en een negatieve als wantrouwen. Wat betreft de dynamiek van het experiment werd elke anderhalve seconde een nieuw gezicht aan de beoordelaars (deelnemers) gepresenteerd.
Studieresultaten
Het lijkt erop dat de deelnemers automatisch de gelijkenis van het gezicht van een vreemde met hun eigen gezicht berekenden. Bovendien bleek uit de analyse van de gegevens dat ze meer vertrouwen hadden in gezichten die op hun eigen gezicht leken als die van hetzelfde geslacht waren.
De amygdala: een mogelijke verklaring voor vertrouwen of wantrouwen
Dus waarom beïnvloedt de gelijkenis met onszelf de perceptie van betrouwbaarheid of mate van vertrouwen? Een mogelijke verklaring zou van psychobiologische aard kunnen zijn.
In feite zijn eerdere onderzoeken hiernaar (Engelse link) uitgevoerd door Winston et al. (2002) en Engell et al. (2007) (Engelse link). Beide experimenten voerde men uit met hersenbeelden.
Zij rapporteerden dat de activiteit van de amygdala toeneemt voor gezichten die men als onbetrouwbaar beschouwt. De amygdala is een hersenstructuur die belast is met het verwerken en opslaan van emotionele reacties zoals angst, essentieel om te overleven.
De activiteit van de amygdala neemt toe wanneer iemand een persoon ziet met een verdacht uitziend gezicht.
Anderzijds bleek uit een ander onderzoek (Engelse link) van Adolphs et al. (1998) bleek dat patiënten met bilaterale amygdala laesies elk gezicht dat hen werd gepresenteerd als betrouwbaar beoordeelden.
De amygdala wordt geactiveerd als we gezichten zien die niet op ons eigen gezicht lijken
De resultaten van de huidige studie impliceren dat de amygdala wordt geactiveerd bij het zien van gezichten die niet op ons eigen gezicht lijken. Daarentegen wordt hij onderdrukt als we gezichten tegenkomen die op die van ons lijken.
Gelijksoortige gezichten wekken positieve emoties op
Dus waarom vertrouw of wantrouw je bepaalde gezichten? Nakano en Yamamoto, auteurs van de studie, suggereren dat gelijkende gezichten positieve valentie produceren. Daarom beoordeel je deze mensen als zelfverzekerd en aantrekkelijk. Dit onderdrukt de activiteit van je amygdala. Op zijn beurt zorgt het ervoor dat je dat gezicht waarneemt als je vertrouwen waard.
Een mogelijke hypothese voor deze resultaten is dus dat de gezichten die het meest lijken op die van onszelf aangename gewaarwordingen in ons opwekken. Vanuit die toestand van positieve activering is het gemakkelijker om een grotere mate van vertrouwen aan dat individu te geven.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Adolphs, R., Tranel, D. & Damasio, A. The human amygdala in social judgment. Nature 393, 470–474 (1998). https://doi.org/10.1038/30982
- Andrew D. Engell, James V. Haxby, Alexander Todorov; Implicit Trustworthiness Decisions: Automatic Coding of Face Properties in the Human Amygdala. J Cogn Neurosci 2007; 19 (9): 1508–1519. doi: https://doi.org/10.1162/jocn.2007.19.9.1508
- Nakano, T. & Yamamoto, T. (2022). You trust a face like yours. Humanities & Social Science Communications, 9(1).
-
Winston, J., Strange, B., O’Doherty, J. et al. Automatic and intentional brain responses during evaluation of trustworthiness of faces. Nat Neurosci 5, 277–283 (2002). https://doi.org/10.1038/nn816