Vraag niet om iets dat je zelf niet kunt geven

Het komt vaak voor in relaties, maar ook wel tussen ouders en kinderen, vrienden en in vrijwel elk soort relatie. We hebben het over het soort situatie waar iemand eisen stelt, verzoeken doet of dingen claimt met veel dwang, maar als het tijd is om iets terug te doen laten ze het afweten. Vraag niet om iets dat je zelf niet kunt geven.

Dit soort personen heeft het gevoel dat ze alles verdienen, maar ze hoeven er niets voor terug te geven. Ze hebben hun oordeel snel klaar over anderen, maar zijn zich niet bewust van hun eigen fouten. Ze zijn ook erg manipulatief en vaak doen ze anderen geloven dat ze hun tevreden moeten stellen. Ze zorgen er zelfs voor dat anderen zich schuldig voelen als ze dit patroon niet volgen.

Deze persoon wil alleen maar een band met iemand die hij uit kan buiten. Hij doet het echter op zo’n manier dat je het niet meteen merkt. Zo kan hij veel van je vragen, en geeft weinig terug. Als je niet in dit soort gedrag wil vallen, moet je weten welke situaties je moet vermijden.

Vraag niet om gehoord te worden als je niet kunt luisteren

Dit is een van de meest voorkomende gevallen: de mensen die altijd willen praten terwijl anderen naar hen luisteren. Maar als het tijd is om naar anderen te luisteren, geeuwen ze, zijn ze afgeleid, of ze hebben plotseling geen tijd meer.

Dit komt vaak voor bij ouders die willen dat hun kinderen naar hun lessen luisteren, maar die niet bereid zijn om te luisteren naar wat ze te zeggen hebben. Het gebeurt ook bij stellen, als een van de partners de steun van de ander wordt, alsof ze de ander geadopteerd hebben. Ook gebeurt het tussen vrienden, tussen leraren en leerlingen, en collega’s.

Vraag niet begrepen te worden als je zelf niet kunt begrijpen

Ook deze situatie komt vaak voor. Het gebeurt als mensen constant onbegrepen worden. Ze voelen zich anders dan alle anderen en klagen dat anderen onverschillig zijn. Voor hen is begrepen worden een recht waar ze mee geboren zijn, maar dat anderen hen ontzeggen.

Dat is waarom hun beklag gericht is op anderen de schuld geven, alsof anderen een verplichting hebben die ze niet nakomen. Ze hebben nog niet ontdekt dat begrip een bloem is die je moet laten groeien. Eerst in jezelf, dan in anderen.

Vraag niet voor respect als je anderen niet respecteert

Respect kun je niet opeisen, je moet het verdienen. Om dit te begrijpen, moet je in rechtvaardigheid geloven. Met andere woorden, er is geen andere manier om respect te krijgen dan om anderen, en jezelf, te respecteren.

Soms verwarren mensen respect met angst of eerbied. Mensen met autoritaire functies hebben de neiging om respect af te dwingen door middel van angst en intimidatie. Wat ze krijgen is precies wat ze zoeken: angst en onderdanigheid, maar geen respect.

Vraag niet om vrede als je geweld zaait

Dit is een van de meest paradoxale gevallen. Je ziet het in mensen die tegen anderen schreeuwen dat ze niet zo moeten schreeuwen. Of mensen die wanhopig roepen dat iemand anders niet zo wanhopig moet reageren.

Het komt vaak voor dat agressieve mensen heel de tijd om rust vragen. Vaak geven ze anderen de schuld voor hun gewelddadige reacties. Ze hebben blijkbaar geen controle over hun eigen emoties. Als andere mensen er niet waren, zouden ze heel rustig zijn. De fouten van anderen, daardoor verliezen ze de controle.

Ze vergeten dat ze alleen maar rust kunnen vinden in zichzelf. Het zit diep in ieder van ons. Ze negeren het feit dat we allemaal moeten werken aan onze eigen autonomie en zelfcontrole. Als ze vrede zaaien, zal dat ook zijn wat ze oogsten.

Vraag niet om perfectie als je niet net zo menselijk bent als ieder ander

Sommige mensen hebben een veel te positieve mening over zichzelf. Ze zien zichzelf als een rolmodel voor anderen. Het zijn meestal psychologisch rigide mensen, die mensen beoordelen aan de hand van regels.

Omdat zij de regels blijkbaar uit hun hoofd kennen, vinden ze dat ze het recht hebben om anderen te beoordelen. Ze begrijpen niet dat ze zo scrupuleus zijn door angst of repressie.

Ze willen niet zien dat er andere manieren zijn om te leven, die net zo geldig zijn als die van hen. Ze voelen zich perfect hoewel ze dit niet zijn, want niemand is dat. Maar die fantasie rechtvaardigt, tenminste in hun gedachten, dat ze perfectie van anderen eisen.