Vijf tekenen dat je narcistische kinderen opvoedt
Onze kinderen zelfvertrouwen bijbrengen is iets dat we als ouders niet kunnen negeren, het is tenslotte noodzakelijk voor een gezonde emotionele ontwikkeling. Sommige ouders zijn echter zo obsessief bezig met het zelfvertrouwen van hun kinderen dat ze erin doorslaan, waardoor ze hen veranderen in narcisten.
Een recent onderzoek onthulde dat ouders die denken dat hun kinderen beter zijn dan anderen niet bijdragen aan hun zelfvertrouwen. Integendeel, ze brengen hun kinderen schade toe omdat ze hun risico op het ontwikkelen van narcisme vergroten. Het onderzoek concludeerde dat om het zelfvertrouwen van kinderen te verbeteren, het belangrijk is dat ze weten dat ze geliefd zijn, maar dat ze niet beter zijn dan anderen.
Volgens de onderzoekers is het zo dat ouders die hun kinderen zien als specialer en bevoorrechter dan anderen, ervoor zorgen dat hun kinderen het idee zullen ontwikkelen dat ze superieur zijn, wat de basis is voor narcisme. Maar wanneer de ouders hen behandelen met affectie en waardering, zullen ze het idee ontwikkelen dat ze waardevolle individuen zijn, wat de basis is voor zelfvertrouwen.
Overgewaardeerd worden door hun ouders is echter niet het enige dat narcistische kinderen creëert. De onderzoekers stelden dat narcisme, net zoals andere persoonlijkheidskenmerken, ook in de genen kan zitten. Als gevolg hiervan zouden sommige kinderen meer aanleg hebben om narcisme te ontwikkelen dan anderen.
Hoe weet je of je narcistische kinderen opvoedt?
De volgende kenmerken zijn duidelijke tekenen dat jouw opvoedingsstijl de ontwikkeling van narcisme bij je kinderen stimuleert. Het herzien en aanpassen van deze aspecten zal hun emotionele en psychologische ontwikkeling verbeteren en het zal je helpen vermijden dat je ze in narcisten verandert.
Vergeet niet dat, vanuit een psychologisch standpunt, narcisme een persoonlijkheidsstoornis is die het leven van de mensen die eraan lijden negatief beïnvloedt.
1. Hen laten geloven dat ze onfeilbaar zijn
Het is moeilijk voor kinderen om vertrouwen te hebben in zichzelf. Zelfs wanneer ze over de juiste vaardigheden beschikken om iets goed te doen, raken ze verlamd omdat de mogelijkheid op mislukking hen doodsbang maakt. Om hun zelfvertrouwen te vergroten moet je ze vertrouwen geven, je moet ze aanmoedigen en prijzen zodat ze weten dat ze het kunnen.
Het is één ding om kinderen te prijzen, hun successen en overwinningen te erkennen en ze te helpen om vertrouwen te hebben in hun vermogen om problemen op te lossen en succesvol te worden op verschillende gebieden in het leven. Maar het is een heel ander ding om ze te laten geloven dat ze nooit fouten zullen maken.
Het is noodzakelijk dat kinderen leren omgaan met fouten. Dit is het beste medicijn voor narcistische kinderen. Ze moeten tevens begrijpen dat fouten inherent deel uitmaken van spelen en leren. Ze moeten leren om hun fouten te integreren, om te vallen en weer op te staan, net zoals toen ze net leerden lopen. Iemand die fouten maakt is iemand die het probeert, met de mogelijkheid op succes.
2. Ze voortdurend vergelijken met andere kinderen om te laten zien dat ze superieur zijn
Zodra kinderen zeven of acht jaar oud zijn beginnen ze zichzelf te vergelijken met anderen. Soms begint hun interesse in deze vergelijkingen al eerder, dit als gevolg van hun opvoeding die volledig draait om laten zien hoe goed ze zijn of hoe geweldig het is wat ze allemaal kunnen.
Maar deze vergelijkingen leggen heel veel druk op kinderen, die niet achter willen lopen op hun leeftijdsgenootjes. Als een kind uitblinkt, dan is het goed om zijn prestaties en deugden te erkennen, maar zonder hem te vergelijken met anderen.
Ergens goed of zelfs beter in zijn dan anderen betekent niet dat we superieur zijn. Kinderen zien de dingen echter behoorlijk zwart-wit en zullen pas mettertijd in staat zijn om de verschillende tinten grijs die hiertussen bestaan te zien. Het is dan ook onze taak om hen te helpen om de nuances van het leven te ontdekken.
3. Een rolmodel zijn dat niet in staat is om met kritiek om te gaan
Kritiek aanhoren is voor volwassenen al behoorlijk onaangenaam, laat staan voor kinderen. Maar op constructieve wijze kunnen omgaan met kritiek is ontzettend belangrijk en we zouden hierin een voorbeeld moeten zijn voor onze kinderen. Je hoeft niet overal ja en amen op te zeggen, maar je moet wel kritisch naar jezelf kunnen kijken, over je problemen kunnen praten en bereid zijn te veranderen wat je kunt verbeteren.
Als kinderen zien dat hun ouders niet tegen kritiek kunnen, zich afschermen voor suggesties van anderen over veranderingen die hen ten goede zouden kunnen komen, of zich gedragen alsof ze altijd gelijk hebben en nooit eens iets aannemen van een ander, dan is het niet meer dan logisch dat ze dit zelf ook zullen doen.
Sommige ouders kunnen bovendien niet eens kritiek verdragen van hun eigen kinderen, en reageren irrationeel om maar niet van het voetstuk van perfectie en superioriteit te worden afgestoten waar hun kinderen hen in eerste instantie op geplaatst hadden, wat nog erger is.
4. Opscheppen over je kinderen en hun fouten door de vingers zien
Laten we eerlijk zijn. Het is één ding om trots te zijn op je kind, en het is een heel ander ding om over je kind op te scheppen en alles wat hij doet te verdedigen om te bewijzen dat hij de beste is, waarbij elke fout en elk gebrek door de vingers wordt gezien. Dit zal je kind niet de beste maken. Sommige kinderen zullen reageren door in opstand te komen tegen hun ouders, en anderen zullen alleen maar nog narcistischer worden. Geen van deze twee opties is een makkelijke of gezonde weg voor ze.
Het is helemaal niet slecht voor kinderen om er af en toe eens een zooitje van te maken. Er is niets om je zorgen over te maken, niets om je voor te schamen. Door hun gedrag altijd maar te rechtvaardigen in plaats van hen te laten zien dat niemand perfect is beroven we onze kinderen van een belangrijke kans om te leren.
5. Slecht praten over kinderen die anders of ‘minderwaardig’ zijn
Kinderen die anders zijn of die minder bekwaam zijn, zijn niet minderwaardig. Er zijn echter ouders die elke reden aangrijpen om het kind van een ander uit te lachen, of het nu gaat om zijn intellectuele vermogen, zijn uiterlijk, de manier waarop hij gekleed is… Eindstand is dat de kinderen van dit soort ouders zullen denken dat ze beter zijn dan iedereen anders.
Op negatieve wijze praten over anderen is een manier voor sommige mensen om hun eigen goede kwaliteiten te benadrukken. Maar een ander lelijk noemen maakt jou echt niet mooier, om maar even een voorbeeld te noemen.
Je hoeft een ander helemaal niet af te kraken om jouw goede kanten te laten schijnen. Ouders die slecht praten over andere kinderen zodat hun eigen kind zich belangrijker kan voelen, zullen er alleen maar voor zorgen dat hun kind een vertekend beeld van zichzelf en zijn waarde ontwikkelt.
