Twee schadelijke gewoonten van de 21e eeuw
Technologie heeft ons sociale gedrag veranderd. We zijn niet meer dezelfde als voorheen. Het is niet zo dat onze behoeften zijn veranderd, maar onze manier om ze te bevredigen wel. Daarom gaan we het vandaag hebben over twee schadelijke gewoonten van de 21e eeuw.
Er zijn minder buurten en steden. De gemeenschappen van vandaag bevinden zich in de ‘cloud’. Hulp komt binnen in de vorm van e-mail, grappen in de vorm van opmerkingen en geruchten zijn het buskruit dat de netwerken oplicht. We zijn universeler, maar ook onpersoonlijker en vervangbaarder. In dit verband willen we het hebben over twee nogal schadelijke gewoonten in de 21e eeuw.
Dankzij een enorme verzameling filters zien anderen dat onze gezichten niet meer puistjes hebben of gerimpeld zijn. Dat we alle tijd hebben om te werken, sporten, familie-uitjes te doen en de wekelijkse boodschappen te doen.
We blijken niet alleen van dag tot dag te kunnen leven, maar van maand tot maand. Zelfs van jaar tot jaar. Dat is totdat er een pandemie arriveert en ons eraan herinnert hoe kwetsbaar we werkelijk zijn. Dat onze ware kracht niet in onze identiteit zit, maar in wat we in de realiteit kunnen bouwen.
Het leert ons dat de waardigen degenen zijn die ons kunnen redden als we niet goed kunnen ademen. Zij die, dankzij hun inzet en kennis, pijn limiteren en ons hoop geven.
In dit nieuwe scenario bestaan twee uiterst schadelijke gewoonten.
Twee schadelijke gewoonten van de 21e eeuw
Virtuele genegenheid en persoonlijke afstand
Je kent vast wel iemand die reacties achterlaat op wat je plaatst. Als je echter oog in oog met hem of haar komt te staan, laten ze hun hoofd zakken en lopen ze voorbij. Dit type dynamiek steunt op twee pijlers. Imago en een gebrek aan sociale vaardigheden.
Deze persoon is misschien wel in jou geïnteresseerd, in de hoop dat je reageert zodat hij op zijn eigen sociale media meer vrienden lijkt te hebben. Omdat dit ertoe leidt dat ze worden gerespecteerd. In feite zouden onze hersenen het vanuit een evolutionair oogpunt als een voordeel beschouwen.
Sociale vaardigheden vereisen oefening. Je kunt geboren worden met een genetisch voordeel om in sociale omgevingen te functioneren, maar ze hebben verzorging nodig.
Het verborgen nee
De meesten van ons vinden het moeilijk om nee te zeggen. Er wordt je om een gunst gevraagd, en je zelfbeeld springt erin. Het vertelt je dat je een vrijgevig persoon bent en vrijgevige mensen verlenen gunsten. Soms offeren ze zelfs hun eigen persoonlijke belangen op ten gunste van die van anderen.
Dus, hoe kun je weigeren? Zijn de kosten van het verschil tussen wat je doet en wat je zelfbeeld dicteert of die van het ter beschikking stellen van je middelen aan de ander groter?
Een manier om te voorkomen dat deze dissonantie ontstaat, is door je reactie uit te stellen. Het lijkt een beetje op de “we zullen zien”-benadering die veel ouders toepassen in de hoop dat hun kinderen hun verlangen snel zullen vergeten of veranderen voor een andere die voor hen gemakkelijker te bevredigen is.
Deze gewoonte, die zo wijdverbreid is in de interactie tussen docent en student, heeft zich nu ook verspreid naar de volwassen wereld.
Verander deze schadelijke gewoonten
Je kunt de “We zullen zien” vervangen door een “Ja. Ik zal het doen als ik tijd heb,” wetende dat je eigenlijk geen tijd zult hebben. Gehoor geven aan hun verzoek is het laatste is dat op je lijst staat van prioriteiten.
Je zou ook kunnen zeggen dat je het zult doen, maar zonder aan te geven wanneer wat voor jou een betere optie is. Het opent wel de deur voor de ander om je af en toe aan je commitment te herinneren. Het zorgt er echter ook voor dat je er goed uitziet als ze vergeten wat ze je hebben gevraagd of als ze hun probleem op een andere manier oplossen.
Het voordeel voor je is dat je je zo vrijgevig voelt dat je hen ging helpen. Inderdaad, je blijft achter met gevoelens van positieve bekrachtiging zonder dat je de prijs hoeft te betalen om ze echt te helpen.
Aan de andere kant, als je jezelf een minuutje in de schoenen van de ander zou verplaatsen, zou je zien dat diegene zich waarschijnlijk nogal wanhopig voelt. Het is om deze reden dat dit soort gedrag een van de meest schadelijke gewoonten van de 21e eeuw is.
Ze kunnen er bijvoorbeeld niet op aandringen dat je ze helpt omdat je al ja hebt gezegd. Daarom zijn ze gestopt met zoeken naar alternatieven. Ze vertrouwen erop dat de kwestie met jouw hulp zal worden opgelost, dus zijn ze gestopt met het zoeken naar bronnen of samenwerking elders.
Gebrek aan assertiviteit
Uiteindelijk realiseren ze zich dat je ze niet echt gaat helpen. Dat ze door jouw gebrek aan assertiviteit in een nog meer gecompromitteerde situatie verkeren dan in het begin.
Het lijkt logisch dat, als je niet wilt dat het jou wordt aangedaan, je moet beginnen met het stellen van een voorbeeld. Want als je de gewoonte hebt om de toezeggingen die je doet uit de weg te gaan, is het normaal dat anderen je uiteindelijk op dezelfde manier terugbetalen.
Probeer daarom, wanneer je instemt met een verzoek, dit altijd tijdig uit te voeren. Wees je bewust van de marge die je hebt en zorg dat je referenties hebt om controlepunten vast te stellen. Dit is een van de beste strategieën om te voorkomen dat je het slachtoffer wordt van een van de meest schadelijke gewoonten van de 21e eeuw.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Fernández, V. P. (2005). Procesos psicológicos básicos: un análisis funcional. Pearson Educación.
Tarde, G. (2011). Las leyes de la imitación y la sociología (Vol. 13). CIS.