Tinder en liefde: wanneer meer minder is
Datingsites zijn niet nieuw. Er zijn er tientallen en, afhankelijk van wat je uiteindelijke doel is, kun je degene kiezen die het beste bij je past. Sommige mensen zijn bijvoorbeeld gewoon op zoek naar seks, terwijl anderen op zoek zijn naar een levenspartner. Het Tinder-ding is echter iets unieks. Het is een dating-app die een rage is geworden vanwege zijn specifieke benadering van daten.
Tinder werkt als een spel. Om te spelen hoef je alleen maar je profiel in te vullen en de app zoekt naar mensen die in de buurt wonen en die bij jou en je interesses passen. Het stelt je ook in staat om anoniem mensen te kiezen en vergemakkelijkt het contact met degenen die je wilt ontmoeten via een chat. Daarom vermenigvuldigen de mogelijkheden om iemand te ontmoeten die geschikt is.
Toch zijn er onvermijdelijk vragen over het gebruik van Tinder. Sommigen van hen kunnen zijn: is er echt enig voordeel van het hebben van zoveel mensen om uit te kiezen? Wat kun je verwachten van iemand die “speelt” bij daten? Hoe kies je te midden van zoveel mogelijkheden?
Keuzevrijheid maakt ons ontevredener
Het hebben van een groot aantal opties maakt het moeilijk om te kiezen. Dus als het gaat om het kiezen van een partner, voedt de kans om zoveel mensen te wegen en toegang te hebben tot zoveel dates alleen maar frustratie.
Toepassingen zoals Tinder openen de deur voor mensen om anderen gemakkelijker te ontmoeten. Maar zoveel keuzevrijheid hebben maakt je niet vrijer of gelukkiger. In feite, als je het systeem ervaart en speelt, word je meer ontevreden.
Dit komt omdat mensen de neiging hebben om dit datingspel nogal overenthousiast aan te gaan, van de ene persoon naar de andere gaan, gewoon om ze uit te testen. Het is zo gemakkelijk om te doen. In feite wordt het eenvoudigweg verzamelen van datums het doel voor veel gebruikers. Dit is een wereld verwijderd van het vinden van een vaste partner.
De paradox van keuze
Volgens psycholoog Barry Schwartz maakt de keuzevrijheid die een centraal principe vormt van westerse samenlevingen ons niet vrijer. Kiezen heeft ons in feite verlamd. Bovendien heeft het ons niet gelukkiger, maar meer ontevreden gemaakt. Barry Schwartz noemt dit de paradox van keuze.
Volgens zijn theorie schaadt overvloed de vrije keuze. In 2004 publiceerde hij zijn boek, The Paradox of Choice: Why More Is Less. In dit werk stelt hij dat het elimineren van de keuzes die aan consumenten worden aangeboden, de angst voor shoppers aanzienlijk kan verminderen.
Ditzelfde argument kan worden toegepast op daten als we kijken naar de manier waarop Tinder werkt. In feite zijn gebruikers in dit spel slechts producten die door anderen moeten worden getest. Het is onvermijdelijk dat de mogelijkheid om veel te proberen, mensen uitnodigt om veel te proberen.
Waarom hebben we er last van dat we moeten kiezen?
Schwartz integreert verschillende psychologische modellen van geluk die laten zien hoe het keuzeprobleem via verschillende strategieën kan worden benaderd. Het belangrijkste is dat elk van deze strategieën gepaard gaat met zijn eigen reeks psychologische complicaties.
Keuze en geluk
Schwartz bespreekt het belang van gemeenschappelijke onderzoeksmethoden die gebruik maken van een geluksschaal. In die zin deelt hij de ideeën van David Myers en Robert Lane. Deze twee psychologen beweren onafhankelijk van elkaar dat de huidige overvloed aan keuze vaak leidt tot depressies en gevoelens van eenzaamheid.
Schwartz vestigt in het bijzonder de aandacht op de prijs die de geïndustrialiseerde samenleving betaalt voor meer welvaart en vrijheid. Sterker nog, hij wijst erop dat dit leidt tot een substantiële afname van kwaliteit van leven en persoonlijke relaties.
Tweede-orde beslissingen
Cass Sunstein gebruikt de term tweede-ordebeslissingen voor beslissingen die een regel volgen. Hij beweert dat het hebben van de discipline om “volgens de regels” te leven talloze lastige opties in het dagelijks leven elimineert.
Barry Schwartz suggereert dat deze beslissingen van de tweede orde kunnen worden onderverdeeld in algemene categorieën van werkzaamheid voor verschillende situaties: aannames, normen en culturele codes. Elke methode is een handige manier voor mensen om het brede scala aan opties waarmee ze geconfronteerd worden te analyseren.
Gemiste kansen
Schwartz beweert dat, wanneer mensen worden geconfronteerd met het kiezen van één optie uit vele wenselijke opties, ze hypothetische afwegingen beginnen te overwegen. In feite evalueren ze hun opties in termen van gemiste kansen in plaats van het potentieel van de kans zelf.
Schwartz stelt verder dat een van de nadelen van het maken van afwegingen is dat het de manier verandert waarop we ons voelen over de beslissingen die we moeten nemen. Daarnaast heeft het ook invloed op de mate van tevredenheid die we ervaren met onze beslissing.
Hoewel psychologen al jaren bekend zijn met de schadelijke effecten van negatieve emoties op de besluitvorming, merkt Schwartz op dat recent bewijs aantoont hoe positieve emotie het tegenovergestelde effect heeft. Wat hij bedoelt is dat mensen over het algemeen geneigd zijn om meer mogelijkheden te overwegen als ze zich gelukkig voelen.
Mensen zijn geen marktproducten
Een partner vinden of vriendschappen sluiten is niet hetzelfde als naar de markt gaan om appels te kopen. Op de markt loop je door de kraampjes, zie je de appels die er staan, en vraag je je af welke je wilt. Natuurlijk wil je de beste, maar ze zien er allemaal heel goed uit.
Zou je echter elke standhouder willen vragen om je een van hun appels te laten proeven, zodat je kunt kiezen welke je het lekkerst vindt? Afgezien van het feit dat ze ze je waarschijnlijk niet gratis zouden geven (en nog minder als ze je andere appels zien proeven bij alle kraampjes), wat denk je dat er zou gebeuren?
Aan de andere kant, zou je willen dat andere mensen je zien als een appel die ze moeten proberen, samen met talloze anderen, om te zien welke ze het lekkerst vinden?
Als je op zoek bent naar een partner of nieuwe vrienden, begin dan met respect te denken, zowel naar anderen als naar jezelf.
