The Tunnel, portret van een obsessie
The Tunnel is een roman van schrijver Ernesto Sabato, een auteur die bekend staat om zijn complexe persoonlijkheid. De gevoeligheid die is vastgelegd in zijn romans is het product van een jeugd die wordt gekenmerkt door terugkerende angsten en pijnlijke eenzaamheid. Al deze ingrediënten zijn aanwezig in het bovengenoemde boek, een werk dat als psychologisch en existentialistisch wordt beschouwd.
Je kunt deze tekst vanuit verschillende perspectieven benaderen. Dit artikel zal dat doen op basis van de manier waarop Sabato de verbanden legt en construeert. Zo zul je niet alleen een obsessieve relatie ontdekken, maar ook een Oedipuscomplex.
Samenvatting van The Tunnel
Dit werk is het eerste van een trilogie, volgens een artikel van Ernesto Sabato. Hierin vertelt een schilder, Juan Pablo Castel, over de gebeurtenissen die leidden tot zijn moord op Maria, een vrouw die hij leuk vond. De aanleiding voor de moord is de ontdekking dat ze getrouwd is en het vermoeden dat ze een relatie heeft met Hunter, zijn neef.
Hun relatie zit vol veronderstellingen, twijfels en wantrouwen. Zo raakt Juan Pablo geobsedeerd door Maria, probeert hij zijn vermoedens te duiden en zorgt het ervoor dat Maria zich steeds verder van hem verwijdert. Hij wordt er natuurlijk gek van.
Het oedipuscomplex in The Tunnel
De obsessie die Juan Pablo Castel, de hoofdpersoon, voelt voor Maria kan het gevolg zijn van een onopgelost conflict uit zijn kindertijd. Een Oedipuscomplex dat blijft hangen in de volwassenheid en dat je in het stuk kunt intuïtiveren in de volgende regel:
“Wat me het meest verontwaardigd maakte tegenover het hypothetische bedrog, was dat ik mezelf aan haar had gegeven als een hulpeloos wezen.”
Bovendien spreekt Castel vanaf het begin over Maria als een wijze en ervaren vrouw. Ook zijn er scènes waarin ze verschijnt als een beschermende figuur, net zoals een moeder dat zou zijn.
Wat echter het meest interessant is, is dat Maria deze moederlijke figuur aanneemt die onbewust zijn driftbuien toelaat. Ze deinst bijvoorbeeld niet terug als Juan Pablo naar haar roept of haar bij de arm pakt. Ze is er wel, maar is niet echt beschikbaar omdat ze passief (niet onderdanig) is en zich steeds meer van hem terugtrekt.
Ernesto Sabato’s tunnel
Het feit dat Ernesto Sabato dit werk El Túnel (The Tunnel) heeft getiteld is geen product van toeval. De hoofdpersoon, Juan Pablo Castel, zit er al sinds zijn kindertijd in. Hij komt er niet uit door zijn oedipuscomplex, waardoor hij een stormachtige en onevenwichtige relatie beleeft.
Zijn “tunnel” zit vol eenzaamheid en angst. Emoties die hij in zijn kindertijd en adolescentie heeft ervaren. Hij gelooft dus dat de enige uitweg de liefde is. Daarom klampt Castel zich zo vast aan María. Zij is tenslotte zijn levensader. Maar hij heeft het mis.
Psychose, obsessie en liefde
We gaan niet beweren dat Juan Pablo Castel een psychopaat is. Maar hij vertoont wel houdingen die wijzen op een waanstoornis. Als hij bijvoorbeeld wacht tot Maria haar werk verlaat en haar urenlang bekijkt vanuit een nabijgelegen cafetaria. Ook voordat hij met haar praat over de verschillende scenario’s die hij zich op een obsessieve, nogal ongezonde manier voorstelt.
Maria lijkt een oplossing voor zijn eenzaamheid. Maar in werkelijkheid wordt de “liefde” die Juan Pablo Castel voelt vertroebeld door wantrouwen en angst dat Maria hem in de steek zal laten (emotionele afhankelijkheid). Ook door de zoektocht naar de oprechtheid van zijn veronderstellingen en vermoedens (Pygmalion-effect).
Al deze draaikolk van gevoelens en ongelukkige acties die hem tot geweld leiden en hem vervolgens direct om vergiffenis vragen, zijn het resultaat van een obsessie. Een waanzin die tot een tragisch einde leidt, maar die hij beschrijft als een rationeel en coherent einde: het vermoorden van Maria.
Een roman over wanhoop
De proloog van deze roman wijst erop dat het over wanhoop gaat. Er zijn alleen demonen, kwellingen en omstandigheden uit het verleden die nog steeds aanwezig zijn en die aansporen tot een onmogelijke zoektocht. Een helende soort liefde, een die niet bestaat.
De houding van de hoofdpersoon zorgt er alleen maar voor dat hij door de tunnel loopt die hem zo’n pijn doet. Het isolement wordt geaccentueerd en hoe hard Juan Pablo Castel ook probeert María voor zich te winnen, het resultaat is hetzelfde. Ze sterft, dus verliest hij haar.
Inderdaad, dit is een roman van wanhoop, verwees Sabato naar het vervolgwerk Over helden en graven als “metafysica van de hoop”. Het laatste van de werken in deze trilogie, Abaddon de Verdelger confronteert lezers opnieuw met hoop en nederlaag.
“[…] er was in ieder geval maar één tunnel, donker en eenzaam: de mijne, de tunnel waarin ik mijn jeugd, mijn jeugd, mijn hele leven had doorgebracht. En in een van die doorzichtige stukken van de stenen muur had ik dit meisje gezien en naïef geloofd dat ze door een andere tunnel kwam die parallel liep aan de mijne, terwijl ze in werkelijkheid tot de wijde wereld behoorde, de grenzeloze wereld van degenen die niet leven. in tunnels [ …]”.
– The Tunnel–
The Tunnel is een intrigerende roman, zeker de moeite waard om te lezen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Beltrán Nieves, Fernando Rodrigo. (2017). Ernesto Sabato: un retrato biográfico. Revista mexicana de sociología, 79(4), 785-809. Recuperado en 29 de julio de 2019, de http://www.scielo.org.mx/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0188-25032017000400785&lng=es&tlng=es.
- Muñoz, W. A. Y. (2017). Entre la inmersión y la explicación. La dualidad trágica en el túnel de Ernesto Sábato. Escritos, 25(54), 103-134.
- Sábato, E. (2008). El túnel. Ernst Klett Sprachen.
