Te veel alleen zijn en de negatieve gevolgen hiervan
Dat wij sociale wezens zijn, ligt in ons DNA opgeslagen. Mensen hebben anderen nodig om zowel geestelijk als lichamelijk te overleven. Anderen zijn dus belangrijk voor ons. Onderzoek toont zelfs aan dat te veel tijd alleen negatieve gevolgen kan hebben.
Dat betekent echter niet dat we zomaar ieder gezelschap dat we kunnen krijgen maar moeten accepteren.
Verscheidene onderzoeken hebben aangetoond dat veel tijd alleen doorbrengen daadwerkelijk gevolgen voor onze hersenen kan hebben. Maar wij zijn van nature geneigd om het gezelschap van anderen te zoeken en tijd met hen door te brengen.
Daar staat tegenover dat we leven in een tijdperk waarin dat niet altijd even eenvoudig is. In tegendeel zelfs, grote menigtes kunnen ervoor zorgen dat mensen afgezonderd willen leven.
Eenzaamheid is een groeiende wereldepidemie. Veel mensen besluiten tegenwoordig om alleen te leven. Contacten binnen de gemeenschappen in grotere steden staan onder spanning. Daardoor voelen mensen zich vaak buitengesloten.
Vandaar dat bedrijven menselijk contact per uur verkopen. En diep van binnen weten we allemaal dat het niet verstandig is om tijd op onszelf door te brengen. Maar we weten niet altijd goed hoe we deze gewoonte kunnen doorbreken.
Een interessant experiment
Een onderzoek van het California Institute of Technology (Caltech), dat is gepubliceerd in Cell Journal toonde aan dat teveel tijd alleen aantoonbare gevolgen heeft op ons gedrag.
Ze hebben geëxperimenteerd met ratten en toonden aan dat eenzaamheid daadwerkelijk leidt tot de opbouw van een chemische stof in de hersenen. De ratten werden hierdoor steeds angstiger en agressiever.
De onderzoeken hebben een groep ratten wekenlang geïsoleerd. Na een tijdje raakten zij geïrriteerd. Het leek ook alsof ze banger waren voor andere ratten en werden overgevoelig voor bedreigingen.
Wanneer er een bedreiging werd waargenomen, raakten de geïsoleerde ratten in een shocktoestand. En bleven hierin gedurende lange tijd nadat de bedreiging was verdwenen. De ratten die niet werden geïsoleerd, verwerkten de stress veel sneller. En nu nemen de onderzoekers aan dat hetzelfde geldt voor mensen.
Tachykinin peptiden en de effecten van te veel alleen zijn
Een eerdere studie toonde aan dat fruitvliegjes agressiever werden na lange periodes van isolatie. In dit onderzoek slaagden de wetenschappers erin om een specifieke chemische stof in verbinding te brengen met de verandering: tachykinine peptide. Hoe langer ze alleen waren, hoe hoger het peptide niveau.
De Caltech onderzoekers wilden testen of de ratten in hun studie ook een opbouw van deze chemische stof vertoonden. Zij concludeerden dat dit inderdaad het geval was. Echter, in de ratten leidden de tachykinin peptiden tot de productie van neurokinine A. Onze hersenen produceren deze stof in de hypothalamus en de amygdala.
Er kan dus gesteld worden dat langdurige afzondering leidt tot een verhoogde productie van neurokinine A bij ratten. Deze stof zorgt ervoor dat ze agressiever en banger worden. De onderzoekers hebben ook ontdekt dat medicatie zou kunnen helpen om deze symptomen te verhelpen, maar niet op een stabiele manier.
We moeten niet te veel alleen zijn
Te veel alleen zijn is niet goed voor je. Het leidt niet tot bevrijding of onafhankelijkheid. Integendeel, het leidt juist vaak tot het tegenoverstelde: je wordt kwetsbaarder. Hierdoor kom je terecht in een vicieuze cirkel waarin je jezelf steeds meer afzondert. Je zou zelfs ziek van eenzaamheid kunnen worden.
Het is altijd mogelijk om jezelf open te stellen voor anderen. Helaas is het niet altijd eenvoudig om uit je schulp te kruipen, maar het is zeker de moeite waard om te proberen. Als gevolg hiervan zul je een stap voorwaarts maken richting een gezondere geestelijke gesteldheid.
Bruggen bouwen met andere mensen is van onschatbare waarde en is iets wat we allemaal moeten doen. Het is één van de beste manieren om te groeien als mens.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Cuenya, L., Fosacheca, S., Mustaca, A., & Kamenetzky, G. (2011). Efectos del aislamiento en la adultez sobre el dolor y la frustración. Psicológica, 32(1).
