Spotlight: de waarde van journalistiek
Spotlight is een geweldige film. Niet alleen vanwege de manier waarop het verhaal wordt verteld, maar ook vanwege hoe goed het de journalistiek vertegenwoordigt. Het is gebaseerd op het idee dat als je een tapijt niet regelmatig schoonmaakt, stof zich erin gaat ophopen.
Het ‘tapijt’ dat de politie van Boston moet afstoffen lijkt in eerste instantie brandschoon: de katholieke kerk. De katholieke kerk heeft erg veel invloed op de gemeenschap van Boston, Massachusetts, waar het verhaal zich afspeelt. De kerk is hetgeen de gemeenschap bij elkaar houdt.
Omdat de kerk zo’n belangrijke rol speelt in hun gemeenschap, zijn sommige mensen van mening dat het beter is om af en toe een oogje dicht te knijpen als het een misdaad pleegt. Zelfs als het gaat om het seksueel misbruiken van kinderen.
Veelgeprezen
De acteurs die in deze film spelen zijn ongelooflijk. Bovendien is het scenario verbazingwekkend, zijn de opnames goed gepland en vloeien de scènes perfect in elkaar over. Spotlight heeft geen secundaire verhalen en concentreert zich alleen op de hoofdplot.
Deze film won in 2015 de Academy Award voor Beste Film, waarvoor hij moest concurreren met andere geweldige films zoals The Big Short, Bridge of Spies en The Revenant en Room. Ook kreeg het de prijs voor Beste Originele Scenario. Deze onderscheidingen laten ons zien dat deze film zeker het kijken waard is.
“Als je een arm kind bent uit een arm gezin, dan is religie van groot belang. En wanneer een priester aandacht aan je besteedt, is het een groot probleem…. Hoe zeg je nee tegen God?”
–Spotlight–
Het beginpunt
De film richt zich op een team van onderzoekers van The Boston Globe genaamd het ‘Spotlight-team’. Dit team bestaat uit de redacteur (Michael Keaton), die de leiding heeft over Michael Rezendes (Mark Ruffalo), Sacha Pfeiffer (Rachel McAdams) en Matt Carroll (Brian d’Arcy James).
De assistent redacteur (John Slattery als Ben Bradlee Jr.) en een nieuwe redacteur (Liev Schreiber als Marty Baron) spelen ook een belangrijke rol.
Nieuwkomer Marty Baron is degene die de aandacht van het team verschuift naar het seksueel misbruik dat sommige katholieke kerkpriesters plegen. Vanaf dat punt richten alle camera’s zich op diegenen die er iets aan hadden kunnen doen, maar dit niet deden, degenen die hun mond hielden of hielpen het geheim te bewaren.
Als we vanuit een psychologisch perspectief naar deze film kijken, dan valt ons een specifiek detail op. De film is namelijk een goed voorbeeld van hoe in sommige gevallen externe elementen het vuur aanwakkeren en alles veranderen.
In gevallen van misbruik bijvoorbeeld, is dit element meestal een persoonlijke ervaring. In deze film is het de nieuwe redacteur, iemand die in zijn jeugd helemaal niet door de kerk is beïnvloed, die de vlammen doet oplaaien.
Spotlight: een film die de loop van de geschiedenis heeft veranderd
“Ze hebben een aartsbisdom en ze hebben een grote krant… Als we meer open zouden staan voor het idee dat zo’n iconisch instituut zulke gruwelijke misdaden zou hebben gepleegd, denk ik dat mensen hier eerder op zouden zijn ingegaan.”
-Walter ‘Robby’ Robinson, Spotlight–
Er zijn ongeveer 100.000 gevallen van klerikale pedofilie. En dit is los van de twijfelgevallen of zaken die nog niet aan het licht zijn gekomen. Wat vooral erg is aan deze gevallen is de stilte, medeplichtigheid en tolerantie waardoor zoveel ervan worden gekenmerkt.
De katholieke kerk is bang om verantwoordelijk te worden gehouden voor haar eigen zonden, om toe te geven dat ook haar leden menselijk zijn. Hoewel we inmiddels een lange weg hebben afgelegd, zijn er nog veel zaken die nog onthuld moeten worden. We moeten dit niet doen uit wraak of gebrek aan vertrouwen.
In plaats daarvan moeten we ervoor zorgen dat het niet nog eens gebeurt, dat de slachtoffers zich gesteund voelen en geen enkele instelling nog kan geloven dat ze meer baat zullen hebben bij het verbergen van onwettige daden dan het aan de kaak stellen ervan.
