Soms vind ik het fijn als iemand zegt dat alles goed komt
Ik ben een sterk persoon, een van die mensen die meer dan eens door het leven is gebeten. Maar ik vind het fijn als iemand af en toe mijn hand vastpakt en me zegt dat alles goed komt.
Om me te beloven dat er niets is om me zorgen over te maken. Dit willen is geen zwakte. Het is de moed van een persoon die het voordeel heeft van goede steun en toeverlaat wanneer ze het nodig hebben.
Antoine de Saint-Exupery zei zeer wijs dat mislukking sterke mensen alleen maar sterker maakt. Hier is een eenvoudige reden voor. Een persoon moet eerst vallen voordat ze een sterk hart te krijgen en het fundament te kunnen leggen voor moed.
Eerst moeten ze persoonlijk de wonden van teleurstelling ervaren, de leegte van verlies, de littekens van mislukkingen..
Alles zal uiteindelijk goed komen en als dat niet zo is..
dan komt dat omdat het einde nog moet komen.
Aangezien dit soort mensen supersnelle leerlingen zijn in de heimelijke ambacht van het repareren van deze wonden, begrijpen alleen zij, sterke mensen, wat het betekent om af en toe een bemoedigend woord te horen en een vriendelijke hand die hen aanbiedt te helpen opstaan.
In een wereld vol toegekeerde ruggen is steun prachtig. In een moeilijke tijd hebben zelfs de grootste helden en slimste heldinnen het voordeel van iemand die hen vertelt dat alles goed zal komen.. want als we door iets blijven leven, dan is het wel vertrouwen.
Een geheime behoefte: emotionele honger
In het jaar 1920 begreep Edward Thorndike emotionele intelligente als een “vermogen om mannen en vrouwen, jongens en meisjes te begrijpen en te managen – om op een slimme wijze te handelen in menselijke relaties”.
En hij voegde daaraan toe dat als er één dimensie is dat menselijke wezens lijkt te karakteriseren, dan is dat “emotionele honger”.
Er zijn momenten waarop we allemaal iets meer steun nodig hebben dan dat we ontvangen. Soms hebben we wat erkenning of zelfs tastbare affectie nodig.
Maar zoals zelfhulpboeken zeggen moeten we leren hoe we “zelfvoorzienend” moeten zijn. Dat wil zeggen dat we geschikte strategieën moeten inzetten voor het hebben van positieve zelfliefde, een resistent zelfvertrouwen en een sterke persoonlijkheid die we kunnen gebruiken om door elke tegenslag heen te komen met vlag en wimpel.
Ook al klinkt dit allemaal mooi en positief, er is één klein ding waar we heel duidelijk over moeten zijn.
Een persoon die in hun persoonlijke groei en psychologische kracht investeert zou niet moeten vervallen in het extreme van zo’n agressieve “zelfvoorziening”, waarin ze helemaal niets nodig hebben van anderen.
Want soms is het zo dat iemand die niets nodig heeft ook niets te bieden heeft. Zonder het zich ook maar te realiseren, oefenen ze uiteindelijk misschien ware emotionele materialisme uit.
De sleutel is balans en inzien dat een sterk persoon niet immuun is voor pijn. Ze voelen net als iedereen. Sterke mensen zijn diegene die zichzelf op enig moment toestaan om zwak te zijn. En van binnen zit er nog steeds wat pijn.
Dat is waarom ze, meer nog dan anderen, niet alleen steun zouden moeten geven, maar zichzelf ook moeten gunnen om het te ontvangen. Die warme woorden en open armen kunnen helpen om hun slepende wonden te helen.
Geloof me als ik zeg dat alles goed komt
Op een bepaald punt in onze levens hebben we allemaal iemand nodig die ons bij de hand neemt. Iemand die ons vertelt dat alles goed komt. Er zijn momenten zoals deze waarin we gewoonweg niet genoeg zelfvertrouwen hebben. Soms zal zelfs ons zelfvertrouwen geen succes of een positieve uitkomst garanderen.
Er zijn momenten waarop er niets meer opluchtend is dan het delen van onze lasten, de zwaarte van onze angsten en zorgen verlichtend.
We weten bijvoorbeeld dat doktoren die de handen van hun patiënten vasthouden en hen positieve, warme en inspirerende woorden geven angst en onrust verminderen bij zieke personen.
Weinig pijnstillers zijn zo troostend als een ouder. Een vader of moeder die de onzekerheden van hun kinderen verzacht. Die hen uitnodigt om hen te vertrouwen. Ouders die hen vertellen dat alles goed komt.
Er zijn momenten, en dit overkomt ons allemaal, waarop ons brein vertroebelt. Want negatieve gedachten hebben de slechte gewoonte om rond te blijven hangen.
En wanneer dit gebeurt, wanneer de ruiters van angst vrijuit galopperen, zijn we niet altijd meer in staat om helder na te denken. Het is moeilijk om in te zien dat mislukking en teleurstelling niet het einde van de wereld is.
Dit is het moment waarop een vriendelijke hand, een heldere geest en een open hart wonderen kan verrichten. Want we kunnen niet elk helend pad alleen bewandelen. Zelfs niet als we hebben geleerd om zelfvoorzienend te zijn. Niemand is vrijgesteld van donkerte, fouten en zwaktes.
Het helpt als iemand ons vertelt dat alles goed komt. Dat ze ons eraan herinneren dat alles in het leven komt en gaat, het verzacht. Dat ze onze hand pakken en ons beloven dat ze er zullen zijn, ongeacht wat er gebeurt. Het vult ons met rust.
Dus laten we leren om hulp te accepteren. Om nederig te zijn en te ontvangen wat anderen ons vrijelijk geven. En bovenal, laten we ook andere mensen het beste bieden.