Slapende liefde doen ontwaken

Slapende liefde is als een vogeltje in een kooi. Het bestaat, het leeft, we kunnen zijn lied en zijn hartslag horen. Maar het is niet in staat zijn vleugels uit te slaan en vrij te vliegen. Het is een situatie die herkenbaar is voor veel stellen. Ze hebben een diepe affectie voor elkaar en weten dit beiden. Geen van de twee uit deze affectie echter volledig en dus vult het hun leven niet met magie.

Dit gevoel kan verwarrend zijn. Misschien heb je het gevoel dat je niet meer van die ander houdt, ook al voel je nog steeds affectie. Als je echter bang bent om hem of haar te verliezen, kun je gelijk al weten dat je te maken hebt met slapende liefde. Toch heb je nog je twijfels. Is het het waard om in een relatie te blijven die ik niet meer spannend vind? Is het echte liefde of slechts gewoonte?

Bijna alle stellen die al meerdere jaren samen zijn krijgen te maken met dit soort vragen. Een groep onderzoekers aan de Florida State University in de Verenigde Staten besloot zichzelf deze vragen eveneens te stellen. Ze ontwierpen een onderzoek om erachter te komen of het introduceren van een specifieke verandering in een relatie deze opnieuw kon laten opbloeien. Het antwoord, zo ontdekten zij, was ja.

Van verliefd worden naar slapende liefde

We weten allemaal dat de eerste fases van een relatie de meest opwindende zijn. In de eerste fase, die wij verliefd worden noemen, is het alsof we in een andere wereld leven. We voelen natuurlijk de bekende vlinders in onze buik. Maar verder nog dan dat, is het alsof alles plotseling zin heeft. En niets is gewoon, alles is volledig en echt. Het is alsof we het ontbrekende puzzelstukje vinden. Wanneer de puzzel af is, onthult deze een jubelend en prachtig beeld.

Wanneer we verliefd zijn proeven we van de eeuwigheid. Het is zo een buitengewoon gevoel dat we het nooit meer willen opgeven. Maar al willen we het nog zo graag behouden, de magie van die beginfases begint zich toch te verspreiden. De vlinders vliegen niet zo wild meer als eerst. We ontdekken dat ondanks alles zelfs het oneindige grenzen heeft. Als liefde een bord met eten was, dan zouden we de presentatie ervan hebben verpest (voor een deel omdat we hiervoor kiezen) en zijn begonnen met eten.

Op dit punt vindt er een letterlijke teleurstelling plaats. Het is niet ongewoon dat we aspecten tegenkomen van die andere persoon die we niet leuk vinden. We komen uit onze droom en keren terug naar de realiteit, die altijd een beetje teleurstellend is. Als we een sterke band met onze partner hebben, zullen we erin slagen om deze verandering te sturen en over te gaan in een andere fase. Het is een minder spannende fase, maar ook een diepzinnigere fase.

Naarmate de tijd verstrijkt, kunnen we echter nostalgisch terugkijken op hoe we ons eerder voelden. Deze nostalgie is precies wat ons ertoe leidt om ons af te vragen of er nog wel liefde is. Of de liefde simpelweg veranderd is, of er helemaal niet meer is.

Misschien wijzen we onze partner niet af, maar voelen we ook niet meer hetzelfde enthousiasme als in het begin. Misschien verlangen we er niet naar om de relatie te beëindigen, maar voelen we ons wel onverschillig tegenover de relatie. We realiseren ons tevens dat de dingen die we eens met liefde voor onze partner deden nu eigenlijk een soort opgave zijn geworden.

Dit is de fase die de onderzoekers aan de Florida State University onderzochten. Ze ontdekten tevens de sleutel om een relatie nieuw leven in te blazen. Laten we kijken wat dit is.

Hoe laat je slapende liefde ontwaken

Onderzoekers ontdekten dat waar sprake was van slapende liefde, elke persoon zijn partner automatisch associeerde met een reeks afbeeldingen en ideeën. Dit gebeurt onbewust. Dus, bijvoorbeeld, een vrouw ziet haar partner en haar geest projecteert een beeld van pantoffels. Of een man ziet zijn partner en denkt aan een gootsteen vol afwas.

Wetenschappers vroegen zich af wat er zou gebeuren als zij stellen zouden trainen om deze automatische associaties te veranderen. Het experiment, met deze hypothese in gedachten, was erop gericht om elke persoon zijn partner met nieuwe, positieve beelden te laten associëren. In plaats van oude pantoffels, zou de vrouw bijvoorbeeld een puppy zien. En hij zou geen gootsteen vol afwas zien, maar een schattig diertje.

Psychologen maakten gebruik van operante conditionering, een leerproces waarbij de persoon een beloning kreeg elke keer dat hij zijn partner met iets positiefs associeerde, en negatief bekrachtigd werd of helemaal niets kreeg als hij dit niet deed. Het experiment werd uitgevoerd onder 144 stellen die vrijwillig meededen. Om een objectiever resultaat te bereiken, kregen sommige stellen positieve beelden voorgeschoteld, en andere neutrale.

Het experiment toonde aan dat de onderzoekers het bij het juiste eind hadden wat betreft ‘slapende liefde’. Degenen die geconditioneerd werden om hun partner met positieve beelden te associëren voelden dat hun relatie hernieuwd was. Degenen die geconditioneerd werden met neutrale beelden (zij kregen een afbeelding van een vork te zien bijvoorbeeld) merkten geen grote veranderingen in hun relatie. Aangetoond werd dat de liefde iets is dat veranderlijk is en dat in de hersenen wordt afgestemd en zeer gevoelig is voor associaties.

Ze toonden aan dat liefde opnieuw tot leven gewekt kan worden door het gevoel te redden en te versterken. De sleutel is om verbanden te leggen tussen de beelden die stellen van elkaar hebben en positieve stimuli. Misschien is dat de reden waarom stellen die een wederzijdse waardering en bewondering voor elkaar hebben er totaal geen moeite mee hebben om hun liefde levend en wakker te houden.