Shaktipat: de overdracht van spirituele energie

Wat hebben kwantumfysica, oosterse filosofieën en psychologie met elkaar te maken? Vandaag zullen we het hebben over een merkwaardige theorie die verdedigt dat materie op een heel speciale manier verbonden is, met implicaties op psychologisch gebied.

Beoordeeld en goedgekeurd door de psycholoog Sergio De Dios González.

Geschreven door Edith Sánchez

Laatste update: 20 juni, 2023

Shaktipat is een begrip dat afkomstig is uit oosterse filosofieën, meer in het bijzonder uit het hindoeïsme. Het komt voort uit de Sanskrietwoorden shakti, wat (psychische) energie betekent, en pata, wat vallen betekent.

Het bestaat uit de overdracht van spirituele energie van het ene individu op het andere. In feite wordt aangenomen dat de term verwijst naar de overdracht van energie (shakti) van een spirituele leraar op een leerling. Dit wekt het bewustzijn van de leerling en versnelt zijn innerlijke vooruitgang.

Je denkt misschien dat dit begrip waarschijnlijk gepaard gaat met paranormale verschijnselen en ongegronde overtuigingen.

Maar hoewel er geen sluitende wetenschappelijke theorie over shaktipat bestaat, zijn er een aantal aanwijzingen en onderzoeken die het verschijnsel in verband brengen met een wetenschappelijke theorie die door een goede hoeveelheid bewijsmateriaal wordt ondersteund. Dit is de theorie van kwantumverstrengeling.

Het idee van shaktipat (de overdracht van energie) en kwantumverstrengeling delen de premisse dat communicatie op afstand tussen twee objecten kan bestaan via onbekende kanalen.

Oorspronkelijk noemde Albert Einstein dit mechanisme “spooky action at a distance.” Hij beschouwde het als een gekke theorie en achtte het niet mogelijk. Maar tegenwoordig hebben wetenschappers dit fenomeen getest.

Kwantumverstrengeling

Kwantumverstrengeling is een verschijnsel dat wordt verklaard in termen van kwantummechanica (het subatomaire vlak). Het suggereert dat twee deeltjes een verbinding kunnen onderhouden, ook al zijn ze fysiek gescheiden.

Metaforisch gesproken is het alsof er twee appels verbonden zijn op verschillende plaatsen op de planeet. Bijvoorbeeld een in jouw hand en een andere in het Verre Oosten. Die in het Oosten begint bruin te worden. Plotseling doet die in jouw hand dat ook.

Het lijkt misschien gek, maar dat is het niet. In feite wonnen de wetenschappers Alain Aspect, John Clauser en Anton Zeilinger in 2022 de Nobelprijs voor Natuurkunde (Spaanse link) voor hun ontwikkelingen op dit gebied en de toepassing ervan in de informatica. Kwantumverstrengeling is dus niet slechts een theorie, maar wordt ondersteund door empirisch bewijs.

Hoe houdt het echter verband met shaktipat? Eén hypothese stelt dat dit onderlinge verband niet alleen voorkomt in de subatomaire wereld, maar ook op andere gebieden. In feite geloven wetenschappers dat het menselijk brein fungeert als een van de deeltjes die verbonden zijn met een ander deeltje (het brein van een andere persoon). Maar, hoe is dit mogelijk?

Shaktipat: echt of nep?

Oosterse filosofieën geloven, althans in theorie, dat het mogelijk is om via meditatie dit soort contact tussen twee mensen op afstand tot stand te brengen. Bij shaktipat draagt een mediteerder energie over. Dit leidt ertoe dat een ander individu kundalini ervaart.

Kundalini wordt beschreven als een toestand die ‘het innerlijke vuur aanwakkert’. Het is als een injectie van energie die de ontvanger ervaart als een plotselinge staat van verlichting. Van deze overdracht van energie wordt ook gezegd dat het helend is voor geest en lichaam.

Hoewel er verschillende gepubliceerde getuigenissen zijn, werd een van de interessantste in 2016 gepubliceerd. Het was getiteld “Speculation on Shaktipat as Spooky Action at a Distance” (Engelse link).

In dit document vertelt de auteur, een van nature voorzichtige natuurkundige, een persoonlijke ervaring. Hij was in Austin, Texas (Verenigde Staten) en een vriend van hem vroeg hem om een foto, zonder hem te vertellen waarom.

Een paar weken later werd hij ‘s morgens wakker, begon te mediteren, en voelde plotseling dat zijn hersenen “als een batterij waren opgeladen.” Bovendien leek het hem alsof zijn bewustzijn zich had uitgebreid “om het hele universum te bereiken.” Men zou kunnen zeggen dat hij kundalini ervoer.

Het proces van shaktipat

Kort na deze gebeurtenis vernam de natuurkundige dat zijn foto was afgeleverd bij de yogi, Gurumayi Chidvilasananda, die in New York was geweest, de nacht voor zijn vreemde ervaring.

Het leek erop dat de gebeurtenis een overdracht van energie van de yogi was geweest. Onmiddellijk bracht de natuurkundige het in verband met Einstein’s “spooky action at a distance” theorie en kwantumverstrengeling.

De hele ervaring duurde vier uur. Tijdens de eerste twee ervoer hij een gevoel van volheid. Hij beschreef dit als een energetisering van zijn geest. Gedurende de volgende twee uur begon deze toestand geleidelijk af te zwakken. Uiteindelijk raakte hij buiten bewustzijn.

Tot op heden heeft de auteur geen plausibele verklaring kunnen geven voor zijn ervaring. Pas enkele jaren later besloot hij over de gebeurtenis te schrijven en deze in verband te brengen met de kwantumfysica.

Bij de verklaring van het verschijnsel spreekt hij van “speculaties” of hypotheses, omdat er geen bewijs is dat deze verklaringen betrouwbaar kan ondersteunen. Zijn werk opende echter nieuwe horizonten, want hij haalde talloze experimenten aan over kwantumverstrengeling, uitgevoerd onder gecontroleerde omstandigheden. Dit artikel is de moeite van het lezen waard, mits je een open en kritische geest houdt.

Verder onderzoek

Tot nu toe is niet aangetoond dat kwantummechanica rechtstreeks verband houdt met bewustzijn of spirituele energie. Daarom blijft elke uitspraak hierover speculatief.

De kwantummechanica toont echter aan dat subatomaire deeltjes verstrengeld zijn. Dat betekent dat hun gedrag nauw verwant is, ongeacht de afstand tussen hen.

Dit heeft sommige theoretici ertoe gebracht het idee te onderzoeken dat bewustzijn en geestelijke energie deel kunnen uitmaken van de kwantummechanica. Daarbij komt dat de overdracht van energie, via technieken als shaktipat, een wetenschappelijke basis zou kunnen hebben.