Vier redenen waarom je geen compassie met jezelf hebt
Je hebt zelden compassie met jezelf. In feite heeft het woord compassie lange tijd een negatieve connotatie gehad. Gedeeltelijk komt dat omdat de term geassocieerd wordt met klagen en gevoelens van verdriet, medelijden en passiviteit, naast andere negatieve aspecten. Dit is echter niet het geval.
Een van de redenen waarom je geen compassie met jezelf hebt, is dat het in principe wordt beschouwd als een houding die je ten opzichte van anderen aan de dag legt. Vanuit etymologisch oogpunt komt het van de Latijnse wortel cumpassio, wat ‘samen lijden’ betekent. Het is iets dat verder gaat dan empathie: het betekent dat je je inleeft in de ander en lijdt alsof je hen bent.
Wanneer deze term niet wordt toegepast op anderen, maar op jezelf, betekent het dat je meeleeft met je eigen pijn. Niet om het te verzwijgen, in twijfel te trekken of te verbloemen, maar om het op een positieve manier te verwelkomen, met een gevoel van zelfzorg en zelfbescherming.
Toch zijn er verschillende factoren die je ervan weerhouden om compassie met jezelf te hebben. In dit artikel bespreken we er vier.
“Mededogen kan op veel verschillende manieren worden gedefinieerd, maar de essentie ervan is een basale vriendelijkheid, met een diep besef van het lijden van jezelf en van andere levende wezens, gekoppeld aan de wens en de inspanning om het te verlichten.”
-P. Gilbert-
1. Compassie verwarren met medelijden
Zoals we al eerder zeiden, is het heel gebruikelijk om compassie met jezelf te verwarren met medelijden of slachtofferschap. Hoewel beide gevoelens dezelfde wortel hebben, is wat het ene van het andere onderscheidt de actie die bij elk van beide betrokken is.
Wanneer je compassie met jezelf hebt, herken je je lijden en heb je compassie voor jezelf. Het is alsof je een wond ontdekt en je ervan bewust bent dat die er is. Je zou die wond kunnen likken of proberen om anderen die wond te laten zien en ook te laten herkennen.
Aan de andere kant is zelfcompassie niet alleen het herkennen van je eigen pijn of gekwetstheid, maar ook proberen om die pijn te begrijpen en te genezen op een liefdevolle manier met jezelf. Het is een oefening in zelfrespect en zelfzorg, niet een verheerlijking van lijden.
2. Je weet niet hoe je compassievol met jezelf moet zijn
Een van de belangrijkste obstakels om compassievol met jezelf te zijn is dat je niet weet hoe je het moet doen. In theorie kun je begrijpen wat het betekent om mee te leven met je eigen pijn, maar het is niet altijd gemakkelijk om dit te vertalen naar de dagelijkse praktijk.
Je moet jezelf begrijpen en sensibiliseren voordat je compassievol kunt zijn. Alleen op die manier zul je in staat zijn om de aanwezigheid van pijn of lijden te herkennen en de intensiteit ervan waar te nemen. Zelfzorg betekent jezelf niet blootstellen of je blootstelling beperken aan wat je pijn doet. Het houdt ook in dat je je zelfeisen vermindert op momenten dat je je kwetsbaar voelt.
Vaak is de beste manier om compassievol met jezelf te zijn, door jezelf toe te staan om hulp te vragen. Je komt immers vaak situaties tegen die je, om de een of andere reden, niet alleen kunt oplossen. Daarom is het vragen om en aanvaarden van hulp van anderen ook een manier om solidair te zijn met je pijn.
3. Je denkt dat jezelf slecht behandelen je sterker maakt
Dit is een van de grootste obstakels voor het uitoefenen van zelfcompassie. Je bezit de onjuiste overtuiging dat je sterk bent als je aanvallen weerstaat zonder te deinzen. Het is alsof je een onwrikbare eik bent.
Het pad van desensitisatie kan je tot op zekere hoogte beschermen tegen lijden. Het maakt je er niet immuun voor, maar het smeedt wel een houding van weerstand in je die eventuele schade vermindert. Het probleem is dat dit ook leidt tot indolentie en verhindert dat je het leven en je gevoelens in de diepte ervaart.
Ongevoeligheid is geen kracht. Echte kracht ligt in het vermogen om met jezelf verbonden te blijven en daardoor in vrede te zijn. Medelevend zijn met jezelf maakt je sterk, omdat het je helpt jezelf beter te begrijpen en jezelf nauwkeuriger te positioneren, ongeacht de omstandigheden.
4. Je gelooft dat als je zelfcompassie hebt, je egoïstisch wordt
Een andere verkeerde overtuiging is die waarbij zelfcompassie (Spaanse link) gelijk wordt gesteld aan egoïsme. In feite is het idee dat te veel aandacht voor jezelf een belediging is voor anderen wijdverbreid. Immers, sommige mensen hebben het zoveel slechter dan jij. Wat zouden ze zeggen als ze je bezig zien met je eigen lijden?
De waarheid is echter dat het uiterst moeilijk is om compassie met anderen te ontwikkelen als je niet eerst compassie met jezelf hebt. Het een is nauw verbonden met het ander. We vinden allemaal, in onszelf, de hele mensheid, via het pad van gevoeligheid en begrip.
Als het je lukt om compassievol met jezelf te zijn, verminder je zelfkritiek, vergroot je je zelfvertrouwen, en kun je zelfs je immuunsysteem verbeteren. Je wordt ook begripvoller en ondersteunender voor anderen. Kortom, je wordt een beter mens.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Araya, C., & Moncada, L. (2016). Auto-compasión: origen, concepto y evidencias preliminares. Revista Argentina de Clínica Psicológica, 25(1), 67-78.
- Arrebola-Domínguez, M. (2018). La autocompasión.
- Estupiñan Sanfeliú, A., Pérez Prieto, J. A., & Rios Fino, L. M. (2019). Revisión sistemática de literatura de las intervenciones en y con Auto-compasión de 2016 a 2019.
- Galve, J. J. G. (2012). Revisión del concepto psicológico de la autocompasión. Medicina naturista, 6(1), 5-7.
