Onbehulpzame gezinnen laten je emotioneel in de steek
Als je moeilijke tijden doormaakt en je familie je niet helpt, moet je het gewoon accepteren. Soms kunnen ze echter, naast het feit dat ze je niet steunen, de zaken nog erger maken door je te veroordelen en te bekritiseren. In feite kunnen ze je psychologische middelen ondermijnen om met de moeilijkheden om te gaan. Onbehulpzame gezinnen kunnen een reëel probleem zijn.
Lev Tolstoj zei ooit: “ Gelukkige gezinnen zijn allemaal hetzelfde; elk ongelukkig gezin is op zijn eigen manier ongelukkig.” Dat is zeker waar. Inderdaad, deze micro-universums die families worden genoemd en die je worden opgedrongen wanneer je ter wereld komt, hebben hun eigen eigenaardigheden. Geen twee families zijn hetzelfde, en sommige kunnen zelfs heel vreemd en onnatuurlijk zijn.
Onbehulpzame gezinnen
Sommige onbehulpzame gezinnen kunnen, in plaats van te koesteren en veiligheid te bieden, je potentieel beperken en je pijn doen. Dit kan littekens veroorzaken die je je hele leven met je meedraagt. Daarom, zoals alle volwassenen weten, vereist een deel van het rijpingsproces het doorknippen van de navelstreng van de gezinseenheid.
Je doet dit om je eigen vrijheid uit te oefenen en je eigen levenskeuzes te maken. Soms kun je falen. Dit zijn de momenten waarop je het begrip en de nabijheid van je familie op prijs stelt.
Er zijn echter families die je, in plaats van je te steunen, nog dieper in de wanhoop laten zinken. Ze ontmoedigen, onderschatten en geven je zelfs een schuldgevoel met hun emotionele kilheid.
Door onbehulpzame gezinnen voel je je emotioneel in de steek gelaten
Er wordt vaak gezegd dat families je gegijzeld houden. Het is zeker waar dat al je dagelijkse ervaringen met je gezinsleden deel uitmaken van je emotionele en psychologische bagage. Soms helpt zelfs het hebben van een eigen plek niet, omdat die familie-invloed een zeer sterke greep op je blijft uitoefenen.
Om deze reden is het gebruikelijk dat mensen psychologische hulp zoeken bij een therapeut omdat ze onopgeloste conflicten met zich meedragen.
Bovendien lijden ze nog steeds de wonden van disfunctionele families waar verwijten, kritiek en meningsverschillen maar al te vaak voorkomen. Salvador Minuchin, een gerenommeerd structureel therapeut, zei dat een gezin moet bestaan uit tolerantie, toewijding en steun.
Wanneer deze ontbreken, stort alles in. Als een gezin niet helpt en geen begrip of empathie toont voor zijn leden, gaat dat micro-universum gewoon kapot.
In moeilijke tijden moet je weten dat je niet de enige bent
Als je moeilijke tijden doormaakt, wil je niet per se dat de mensen om je heen je problemen voor je oplossen. Problemen zijn immers niet altijd op te lossen met geld of materiële middelen. Je moet echter weten dat je niet de enige bent.
Thomas Wills voerde een onderzoek uit aan de Universiteit van Hawaï in Mānoa met interessante resultaten. Het stelt dat het psychologische voordeel dat je het meest helpt, de hulp is die je niet echt kunt zien. Met andere woorden, de liefde van degenen die het dichtst bij je staan. Het is inderdaad geruststellend om te weten dat je gewaardeerd, geliefd en begrepen wordt.
In feite is het die oprechte nabijheid van je eigen familie die het grootste gevoel van welzijn in je genereert. Als je familie je niet helpt of, erger nog, je de rug toekeert, voel je je volledig alleen en gekwetst.
Gezinnen die denken dat ze helpen, kunnen onbehulpzaam zijn
Er is nog een gezinssituatie die net zo schadelijk kan zijn. In dit geval kiest je familie ervoor om te helpen, maar ze doen het op de verkeerde manier. Daardoor zullen hun acties uiteindelijk je lijden verergeren.
Je moet onthouden dat het een kunst is om hulp te bieden en niet iedereen weet hoe het moet. Bovendien, als ze niet weten hoe ze moeten helpen, kunnen ze maar beter helemaal niets doen.
Ze moeten weten wat ze moeten doen, wat ze moeten zeggen en wat ze niet moeten zeggen. Dit vereist vaardigheden die niet iedereen bezit. Er zijn zelfs momenten waarop je in een nog slechtere situatie terecht kunt komen door de acties van ouders of broers en zussen die denken dat ze het beste voor je hebben gedaan.
Wie vraag je om hulp als je die nodig hebt?
In onze cultuur is familie vaak veel meer dan een instituut. Het is een bijna heilig icoon dat elke definitie tart. Het is echter binnen dit vaak overschatte scenario dat de meeste conflicten, wrijvingen, teleurstellingen en trauma’s ontstaan.
Zoals Tolstoj terecht zei, is de wereld verdeeld in gelukkige en ongelukkige gezinnen. Sommigen van ons komen uit gelukkige gezinnen en anderen uit ongelukkige en onbehulpzame gezinnen.
Wat kun je doen in moeilijke tijden? Wat doe je als je familie niet helpt? Vaak zullen je eigen ervaringen je vertellen wie waarschijnlijk zal helpen en wie niet. Omdat iedereen zijn eigen ervaringen heeft en sommigen je meer kunnen helpen dan anderen.
Daarom moet je goed nadenken over wie je om hulp kunt vragen. In feite zul je vaak de meest waardevolle steun vinden van mensen die helemaal geen familie van je zijn.
Houd daarom in moeilijke tijden het hoofd helder en denk goed na over op wiens schouder je wilt leunen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Shrier, D. K. (2003). The Resilient Self: How Survivors of Troubled Families Rise Above Adversity. Journal of the American Academy of Child & Adolescent Psychiatry, 36(2), 298. https://doi.org/10.1097/00004583-199702000-00025
- Willis, T. A. (1985). Supportive functions of interpersonal relationships. In S. Cohen & S. L. Syme (Eds.), Social Support and Health (pp. 61–82). Orlando: Academic Press.
