Moderne macht streeft naar angst, niet onderdrukking

Angst is een volledig natuurlijke menselijke emotie die overleving garandeert. Maar als het tot het uiterste wordt gestimuleerd, heeft het de kracht om je gedachten, emoties en gedrag te conditioneren. Mensen met macht hebben altijd geweten dat angst een effectief wapen is dat gebruikt kan worden om anderen te controleren en ze te laten denken, voelen en handelen precies zoals zij dat willen.

Mensen met macht zijn altijd bezig geweest met angst om de mensen onder hun bevel te onderdrukken. In zijn meest basale werking wordt angst ingezet door middel van fysieke straffen, die de integriteit of de levens van degenen die eraan worden onderworpen bedreigen.

Fysiek geweld, ontbering en pijn zijn gereedschappen die door de geschiedenis heen zijn gebruikt om opstandigen te bestraffen, vijanden te onderwerpen of een latente bedreiging in leven te houden onder degenen die gehoorzamen.

Maar het was één ding om een ​​paar feodale bedienden in de middeleeuwen te onderdrukken, en het is iets heel anders om massa’s mensen te onderdrukken in de hedendaagse samenleving.

Veel mensen kunnen ontsnappen aan de fysieke straf, aangezien het onmogelijk zou zijn om elke actie die tegen de heerser in gaat te ontdekken of om degenen die dit doen effectief te straffen. Daarom is macht vandaag veel geavanceerder geworden. Het gaat niet meer om het onderdrukken van degenen die de regels breken, maar om het implementeren van mechanismen die de gehoorzaamheid van de meerderheid waarborgen.

Macht en angst vandaag

Als er één emotie is die vandaag de dag een massale greep heeft op de samenleving, is het angst. Maar het is een onnauwkeurige, verstrooide angst die ontstaat uit het herkennen van honderden latente bedreigingen, hoewel er geen precieze gegevens zijn over het gevaar. De risico’s zijn niet helemaal duidelijk, daarom is angst in staat om zich vast te klampen en ons emotionele leven binnen te vallen zonder dat we het merken.

Wat echt is ontstaan, is de angst om te leven, en zonder het te willen, worden we geconfronteerd met deze angst door gehoorzaam te zijn. Half bewust, half onbewust houden wij ons aan de bevelen die ons zijn opgedragen. We proberen bij de kudde aan te sluiten. We rebelleren zelfs op een onderdanige manier. We kunnen elkaar overtreffen in een voetbalwedstrijd, maar weinigen hebben de innerlijke vrijheid die nodig is om alles weg te gooien en te vechten voor waar we altijd al van hebben gedroomd.

Veel mensen zijn zelfs in staat om hun rechten op te geven, als zij in ruil daarvoor een veronderstelde staat van hogere veiligheid krijgen. Politici weten dit en daarom gebruiken ze bedreigingen als excuus om de rechten en vrijheden van mensen weg te nemen.

Als ze de gezondheidsdiensten beperken, is het om een ​​financiële ineenstorting te vermijden. Als ze belasting verhogen, dan garandeert dat je pensioen. Als ze de politie toestaan om zonder een bevel je woning binnen te komen, is het om een terroristische dreiging te bestrijden. Ze zeggen dat de politici vandaag de dag geen dromen beloven, maar je beschermen tegen nachtmerries.

De bedreigingsfabriek

De huidige wereld is niet bepaald een lied van harmonie en broederschap, dat is zeker. Maar het is ook niet het smerige riool dat het nieuws en de media iedere dag laten zien. De media heeft zich gespecialiseerd in het overmatig belangrijk maken van misdaad, geweld en corruptie, zodat je het idee krijgt dat dat het middelpunt van de werkelijkheid is. Hoewel het waar is dat dit alles bestaat, is het ook waar dat er dagelijks miljoenen acties worden uitgevoerd door eerlijke en goede mensen die gewoon rustig willen leven.

Maar macht heeft angstige mensen nodig, omdat angstige mensen kwetsbaar zijn, en kwetsbare mensen voelen meer dan ze denken. En als ze voelen zonder te denken, worden ze beheerst door de angst die hen overspoelt en aanvaarden ze het onacceptabele: een leven gebaseerd op saaie gesprekken op een smartphone, het aanbidden van een gespierd lichaam, het behalen van vijf universiteitsdiploma’s om zich competent te voelen of het obsessief zoeken naar een partner die hen overal voor zal behoeden en van alles zal redden.

Er zijn mensen die goed zijn in het produceren van angst. Er is geen werknemer die niet bang is om ontslagen te worden, omdat er in de meeste bedrijven een dreiging van ‘vermindering van de arbeidskrachten’ door de gangen dwaalt.

Weinig moeders voeden hun kinderen rustig op. Er zijn pedofielen, ADHD en duizenden andere dingen om je zorgen over te maken. We worden allemaal geconfronteerd met de onzekerheid van de volgende gek die ons in de oorlog zal doen belanden, of de volgende onverantwoordelijke persoon die de regels van het spel zal veranderen en ons daarbij van het bord zal gooien.

Waarom straffen met fysieke kracht? Waarom onderdrukking? De samenleving bang maken is al genoeg. Dat is waar de angstfabriek voor staat, om iedereen te leren dat ze geen controle over hun leven kunnen nemen, dat er bedreigingen bestaan die zich buiten hun reactievermogen bevinden. En dit rechtvaardigt het feit dat er zich honderden afstotelijke wezens op machtsposities bevinden.