Mensen die anderen beledigen, waarom doen ze dat?
Sommigen zeggen dat we in een tijdperk van kritiek, devaluatie en beledigen leven. Het lijkt er zeker op dat sociale netwerken een voedingsbodem zijn voor dit soort aanstootgevend gedrag.
Hoewel het waar is dat mensen die anderen beledigen altijd hebben bestaan en zullen blijven bestaan, lijkt het erop dat ze de laatste jaren nog meer zijn toegenomen. Is hier een oorzaak voor?
Sommige experts wijzen erop dat deze ontluikende cultuur van geslingerde beledigingen werd geïnitieerd door de voormalige Amerikaanse president Donald Trump. Plots zagen we een grote wereldleider publiekelijk beledigingen uitdelen en anderen onaangename bijnamen geven.
Hij deed het in zijn interviews, persconferenties en vooral op Twitter. Sterker nog, vrijheid van meningsuiting kwam ineens in botsing met respect voor de integriteit van anderen. Dit leidde tot een debat dat tot op de dag van vandaag bestaat.
De psychologie toont nu grote interesse om te begrijpen wat er achter verbaal geweld zit. Want, laten we niet vergeten, een belediging is niet een pijl in de lucht die op de grond valt. Een belediging doet psychologisch pijn, vernedert, maakt belachelijk, denigreert en versterkt veel vooroordelen en stereotypen.
“De belediging onteert degene die het doet, niet degene die het ontvangt.”
Mensen die anderen beledigen: waarom doen ze het?
Beledigingen hebben hun eigen unieke anatomie. Elk land, elke cultuur en zelfs elke regio heeft zijn eigen vormen. Er zijn vriendelijke beledigingen maar ook beledigingen die maximale schade willen toebrengen.
Wat echter duidelijk is, is dat ze allemaal pijn doen. Kinderen ondergaan ze op school (soms zelfs thuis) en mensen krijgen er zowel op het werk als soms in relaties last van.
Er is hier nog iets interessants. Het is het feit dat beledigingen tot niet zo lang geleden grotendeels beperkt waren tot het privéleven. Tegenwoordig zien we ze echter steeds meer in de media, op televisie en vooral op sociale media. Er is een duidelijke reden voor dit laatste voorbeeld. Dat wie via een openbaar medium beledigt, publiek wil.
Velen van ons hebben het gezien op mediaplatforms zoals Twitter. Mensen die beledigingen uiten, hebben duizenden volgers achter zich die hun standpunt verdedigen en het slachtoffer ook nog verder denigreren.
Het is niet verwonderlijk dat deze beledigingen viraal gaan en een sfeer creëren waarin alle ethische en zelfs morele principes worden afgezwakt. Maar wat inspireert deze persoonlijkheden? Hoe zijn deze mensen echt die hun toevlucht nemen tot beledigingen als een gebruikelijke vorm van communicatie?
Belediging als een overgeërfde vorm van communicatie
Er zijn mensen die beledigingen gebruiken vanwege louter sociale conditionering en erfelijke gedragspatronen. In feite degenen die zijn opgegroeid in omgevingen waar kritiek, vernedering en devaluatie alledaags waren.
Vroeg of laat herhalen ze hetzelfde waar ze eerder in hun leven aan werden blootgesteld. In feite dumpen ze met dit soort communicatie eigenlijk alle frustratie en pijn die ze tijdens hun kindertijd hadden verzameld vanwege exact hetzelfde gedrag.
Bovendien gebruiken veel van deze mensen de belediging als een gebruikelijke manier van functioneren in elke omgeving.
Gewelddadige communicatie, een vorm van macht
De Universiteit van Bath (Engeland) heeft onderzoek gedaan (Engelse link) waaruit blijkt dat mensen die vaak anderen beledigen de neiging hebben om organisatieomgevingen te koloniseren. Inderdaad, gewelddadige communicatie probeert status en een vorm van macht over anderen te creëren.
Dit is tenslotte wat veel van deze figuren zoeken: een hiërarchie creëren waarin ze boven de rest kunnen staan door middel van kritiek, vernedering, gecamoufleerde beledigingen, enz.
Mensen beledigen, grandioos narcisme
Die mensen die zich niet bewust zijn van de invloed van hun gedrag op anderen, noemen we grandioze narcisten of onbewuste narcisten. Ze moeten zichzelf in elke situatie verhogen.
Om dit te doen, aarzelen ze niet om anderen uit te buiten en te beledigen. Deze mensen zijn arrogant, jaloers, agressief en vallen snel aan als ze merken dat hun waarde of positie in twijfel wordt getrokken.
Onder mensen die beledigen, komen grandioze narcisten het meest voor. Ze kiezen meestal twee zeer specifieke soorten beledigingen, die verwijzen naar nutteloosheid en die die betrekking hebben op domheid. Daarom gebruiken ze deze aanstootgevende middelen om mensen te bekritiseren die ze als naïef of gebrekkig of dom en onbekwaam beschouwen.
Weinig beledigingen zijn pijnlijker dan beledigingen die onze waarde in twijfel trekken en die ons proberen uit te schakelen en ons als mensen of als experts op een bepaald gebied te devalueren. Grandioze narcisten zijn ervaren experts in dit soort publieke en privé vernederingen.
Tourette-syndroom en coprolalia
Hoewel het misschien moeilijk te geloven (en te begrijpen) is, zijn er mensen die beledigen maar die het eigenlijk niet willen doen. In feite kunnen ze zichzelf niet beheersen en lijden ze aan dwangmatig en onvrijwillig gedrag van het aankondigen van obscene woorden, beledigingen en sociaal ongepaste uitdrukkingen.
Coprolalia is een kenmerk van het Tourette-syndroom. Dit is een aandoening die wordt gekenmerkt door repetitieve en onverwachte bewegingen, vreemde geluiden en soms gewelddadige communicatie. Deze neuropsychiatrische aandoening is buitengewoon complex en ook invaliderend voor de patiënt.
Zoals je kunt zien, gaat achter verbaal geweld een hele reeks verschillende persoonlijkheden, eigenschappen en karakters schuil. Het is niet gemakkelijk om te leven in een samenleving waar beledigingen breed worden getolereerd, vooral op sociale media. Vooral als er zoveel andere manieren zijn om te communiceren zonder aanstoot te nemen.
Maar laten we duidelijk zijn, degenen die gebruik maken van beledigingen onthullen veel over zichzelf. Ze vertonen over het algemeen hun weerbarstige intolerantie, kinderlijke frustratie, gebrek aan manieren en empathie, en zelfs hun twijfelachtige intelligentie.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Benet-Martínez, V., & Waller, N. G. (2002). From adorable to worthless: Implicit and self-report structure of highly evaluative personality descriptors. European Journal of Personality, 16(1), 1–41. https://doi.org/10.1002/per.431
- Gabriel, Yiannis. (1998). An Introduction to the Social Psychology of Insults in Organizations. Human Relations – HUM RELAT. 51. 1329-1354. 10.1177/001872679805101101.
