Love Actually - een nieuwe klassieke kerstfilm
December is de maand van uitbundige diners, reünies en uitspattingen. Maar het is ook de maand van de klassiekers en tradities die zich jaar na jaar herhalen. Je koopt een kerstboom, hoopt de loterij te winnen, eet kerstkransjes en neemt afscheid van het oude jaar. Ook eet je samen met je familie, drink je champagne en tot slot kijk je naar Love Actually… nog een keer.
Het lijkt erop dat de film van Curtis al een kersttraditie is, een klassieker. Het is de “All I want for Christmas is You” van Mariah Carey, maar dan op het witte doek. Jaar na jaar, sinds het in première ging in 2003, wat nu zo ver weg lijkt, omarmt Love Actually ons met zijn liefdesverhalen vol kerstsfeer.
Ja, er zijn veel kerstfilms, maar Love Actually lijkt een favoriet te zijn. Het is de enige film die heel veel mensen tenminste één keer per jaar, tijdens hun kerstvakantie willen zien.
Richard Curtis slaagde erin een succesvolle cast samen te stellen en een netwerk van verhalen te verweven die de verschillende stadia van liefde weerspiegelen. Hij bouwde een soort kerstmythe op.
”Telkens als ik somber word over de toestand van de wereld, denk ik aan de aankomsthal op het vliegveld van Heathrow. De algemene opinie begint duidelijk te worden dat we in een wereld vol haat en hebzucht leven, maar dat zie ik niet. Het lijkt mij dat liefde overal is.”
-Richard Curtis, Love Actually-
Een benijdenswaardige cast
Richard Curtis werd succesvol als scenarioschrijver met titels als Bridget Jones’s Diary (2001), Notting Hill (1998), Four Weddings and a Funeral (1994), allemaal romantische komedies. Interessant feit is dat ze allemaal Hugh Grant in de hoofdrol hadden. Hij vestigde zich zeker in zijn jongere jaren als een van de koningen van dit genre.
Grand werkte opnieuw voor Curtis in Love Actually, een film die hij ook regisseerde. Andere beroemde acteurs zoals Emma Thompson, Alan Rickman, Colin Firth en Liam Neeson voegden zich ook bij de cast.
Curtis heeft iets onmogelijks bereikt. Hij bracht namelijk veel van de Britse acteurs van dat moment samen. Zo genoot Alan Rickman in de vorige eeuw al veel erkenning. En zelfs nieuwere acteurs zoals Keira Knightley schitterden al in het begin van het nieuwe millennium.
Zo consolideerde Curtis een bekende cast waarin enkele van de sterren van de romantische komedie, vooral Colin Firth en Hugh Grant, opvielen. Ze garandeerden vrijwel het succes van de film.
Het is dan ook geen verrassing dat Love Actually de box office-records brak. Heel veel mensen wilden namelijk deze kerstfilm van de eeuw zien.
Het echte succes kwam pas veel later, voornamelijk dankzij mond-tot-mond-reclame en televisieshows. Op de een of andere manier werd de film het icoon van de romantisering van de kerstsfeer.
Love Actually – een heerlijk toetje
Mensen willen gewoon op de bank zitten en ontspannen na een uitgebreide kerstmaaltijd. De meesten willen ontstressen door iets op de achtergrond te hebben dat de kerstsfeer verlevendigt, maar ons niet dwingt na te denken… niet te veel in ieder geval.
Dit is precies wat Love Actually levert in de vorm van een romantische, lieve en geestige komedie die een winterse avond opwarmt.
Inderdaad, Love Actually wil niet dat mensen te veel nadenken en is niet saai. Het tovert meer dan één glimlach op je gezicht en zorgt er ook voor dat je je eigen verhalen herinnert. Wat is het geheim? Het vertelt een reeks liefdesverhalen vanuit verschillende perspectieven.
De personages
In de film hebben we de jonge tiener die zijn eerste liefde ervaart en die met grote intensiteit voelt. Ook gaat het over het huwelijk dat, na vele jaren samen, de verwoestingen van routine en ontrouw begint te voelen.
Dan hebben we de man die verliefd is op de nieuwe vrouw van zijn beste vriend. Ook hebben we onder andere nog de geliefden die, ondanks dat ze niet dezelfde taal spreken, elkaar toch weten te begrijpen. Er is zelfs een dansende premier die alles zal doen om de vrouw te krijgen van wie hij houdt.
Ook hebben we Billy Mack, de vervaagde muzikant die een komische muzikale noot aan de film toevoegt. Deze popster is een nogal oneerbiedig personage in de film.
Zo wist Curtis met de meest uiteenlopende liefdesverhalen de juiste plekken te raken. Maar net als alles te zoetsappig wordt, komt er weer een tragischer of meer informeel verhaal in beeld.
Vele facetten van liefde in beeld
Zoals je kunt zien slaagde Curtis erin om het oubollige, het tragische en het absurde te laten samensmelten en slaagde erin enkele van de vele facetten van liefde in beeld te brengen. Het interessante is dat hij populaire taal gebruikte. Hij deelde verhalen die, hoewel een beetje overdreven, zeker aansluiten bij de werkelijkheid.
Er is bijvoorbeeld een jonge man die niet erg populair is bij vrouwen in het Verenigd Koninkrijk. Maar dan verhuist hij naar de Verenigde Staten en realiseert zich dat zijn accent daar hot is. Daarnaast is er het versleten huwelijk tussen Emma Thompson en Alan Rickman. En dan hebben we nog de jonge vrouw wiens verstandelijk gehandicapte broer haar geen tijd geeft voor een eigen leven.
Het is waar dat andere verhalen clichés zijn en keer op keer zijn verteld. Dat is het geval van de jonge man die verliefd is op de nieuwe vrouw van zijn vriend. De meeste mensen van deze tijd zouden zijn acties eerder een beetje stalkerig dan romantisch vinden.
Ietwat verouderd
Love Actually werd zo dus de kerstklassieker die het vandaag is. Maar het heeft er ook toe geleid dat het publiek enkele hedendaagse waarden in sommige van zijn verhalen miste.
Dit betekent niet dat de film schandelijk verouderd is. De boodschap blijft even eenvoudig en duidelijk als tijdens de première. Als je de film echter vanuit een geactualiseerd perspectief analyseert, realiseer je je de schaarse dialoog van de vrouwelijke personages. Er is ook geen vertegenwoordiging van de LGTB-gemeenschap.
Blijkbaar had Curtis een verhaal tussen twee mensen van hetzelfde geslacht (Engelse link), maar haalde dit uiteindelijk uit zijn definitieve versie. Als Love Actually 15 jaar later verfilmd zou zijn, zou er zeker één zo’n verhaallijk geweest zijn. Ook zou er meer diversiteit zijn en zouden vrouwen een scherpere kant hebben.
In sommige opzichten lijkt het jaar 2003 behoorlijk ver weg te zijn. In feite laat de film zien hoe de perspectieven van mensen sindsdien zijn veranderd. Het laat ook zien hoe wat je ooit als normaal en zelfs romantisch beschouwde, vandaag de dag de born van veel kritiek is.
Love Actually – een universele boodschap
Desondanks is de film behoorlijk relevant hoewel het al oud is en zijn boodschap blijft universeel. Het laat zien dat liefde overal is, in elke hoek. Het deelt veel verhalen waarmee kijkers zich kunnen identificeren. En dat is precies een van de sleutels. Het publiek verhoudt zich tot de personages met gevoelens die geworteld zijn in een eenvoudige en natuurlijke dialoog.
Love Actually beschrijft verhalen waarin gevoelens belangrijk zijn. En ook al lijkt het onwaarschijnlijk, het spreekt liefde in het algemeen aan, dat gevoel dat iedereen koestert.
Misschien zijn de sleutels de menselijkheid van de personages, de lichtheid van de komedie en de universaliteit van de boodschap die begint en eindigt met de klassieke luchthavenscènes.
Ze zijn namelijk een getrouwe weergave van hoe luchthavens er tijdens de kerstvakantie uitzien. Ze zijn onder andere doorgangsplaatsen, waar reünies, knuffels en tranen plaatsvinden. Het is misschien wel de beste weerspiegeling van wat liefde eigenlijk is.
