Liefde is je ziel delen
Onder je huid woont je ziel. Soms is hij verborgen tussen twijfels, of ontvoerd door angst. Andere keren is hij dapper, en laat hij de wonden zien die hij heeft geleden tijdens het leven. Maar je voelt je alleen op je gemak als je je ziel kunt delen met de mensen die heel dicht bij je staan.
Hoewel het schild dat je ziel beschermt dun en zwak lijkt, is het harder en duurzamer dan je denkt. Het is verhuld als openhartige onschuld, maar het is echt de krachtigste bescherming tegen bedreigingen van buitenaf.
Maar natuurlijk voelen we nog steeds de angst voor onze herinneringen. Van degenen die ons als wolven benaderen, die ons lichaam willen bezitten zonder zich te bekommeren om onze ziel en persoonlijkheid. Er is geen grotere vijand dan dit type persoon – iemand die alleen dingen doet uit eigenbelang en niets om anderen geeft.
Met een eenvoudige blik zie je de huid, maar het is veel moeilijker om de ziel te leren kennen die eronder schuilt.
Kijk verder dan iemands image
Om iemand echt te leren kennen, moet je verder kijken dan het image dat ze projecteren. Vaak is dat beeld gewoon een harde schil die verbergt wie ze echt zijn. Vaak is het alleen de angst dat ze opnieuw gewond zullen raken en dat hun illusies zullen worden vertrapt.
We moeten toegeven dat we ons kwetsbaar voelen als we ons naakt laten zien, zonder geheimen, en daarom proberen we dat koste wat het kost te vermijden. De angst voor pijn is krachtiger dan de moed om je te laten zien zoals je bent. En zelfs als je elke keer dat je jezelf verbergt een deel van jezelf verliest, voel je dat het de beste optie is om jezelf te beschermen. Dat is wat je geïnternaliseerd hebt.
Misschien zal de tijd je helpen om die angsten die je achtervolgen te verliezen. Misschien zal de wereld veranderen en zullen vrouwen niet langer trofeeën zijn voor overwinnende wolven. Misschien zal tegen die tijd huid alleen huid zijn, een plek om te strelen, geen schild tegen de slechte dingen in het leven.
“Mijn huid is gegraveerd met jouw tekenen, en er is geen wind of water dat ze kan wegspoelen zonder mijn naam te vervagen en zonder glimlach achter te laten.”
–Gioconda Belli
Om echt lief te hebben, moeten we onze ziel delen
Als iemand echt van je houdt, moeten hij je ziel bereiken. Hij moet elke hoek zien die je verstopt in de plooien van je huid. Hij moet de angsten en verhalen zien die je hebt meegemaakt. Je bent niet alleen een mooi lichaam. Je bent een canvas beschilderd met verhalen, vol woorden en gebouwd in de veiligheid van knuffels vol liefde, gevormd door de klappen van de moeilijkheden van het leven. Het zijn niet alleen jouw littekens die jou uniek maken, hoe groot ze ook mogen lijken als je je vingers over hun gekartelde oppervlakken laat lopen.
Vergeet niet wat je waard bent, zelfs als het leven je klappen geeft en je duizend keer laat struikelen. Je staat op, schud het stof van je af en gaat door.
Je angsten kunnen degenen vervreemden die met goede bedoelingen in je leven komen. We mogen echter niet vergeten dat geduld altijd vruchten zal afwerpen voor hen die het werkelijk bezitten. Uiteindelijk laat de tijd onze maskers altijd vallen, dan kunnen de mensen die dicht bij ons staan ons echt omarmen.
Op dat moment, voor al die mensen, zullen je angsten verdwijnen en zal je huid transparant worden, met daaronder een ware weerspiegeling van de persoon die je bent. Want je hoeft je niet altijd te verbergen. Vind gewoon de juiste plek om jezelf te laten zien; die plek en die mensen zullen je niet kwetsen, ze zullen je sterker maken.
