Leven voor anderen zonder aan jezelf te denken

Leven voor anderen zonder aan jezelf te denken

Laatste update: 21 augustus, 2016

Als we alle gedachten zouden tellen die door ons hoofd gaan gedurende een dag, zou dat erg lastig worden. We hebben gemiddeld zo’n 70.000 gedachten per dag en de meerderheid daarvan gaan over onze behoeften. Ons geluk, ons plezier, onze problemen… kort gezegd denken we meer aan onszelf dan aan andere dingen.

Misschien gaat een belangrijk gedeelte wel naar onze geliefden. Onze partner, kinderen, familie, vrienden. Plannen die we met ze maken, ruzies en reflecties die verschillen per persoon.

En natuurlijk is er een “klein gedeelte” over voor die onzinnige, banale dingen zoals: “Wat zit haar haar slecht” of “Dit tv-programma maakt me nerveus, zet het af”. De dagelijkse dingen…

In Gedachten

Als we meer tijd kwijt zijn aan anderen dan aan onszelf

Het is bewezen dat de tijd die je geest wijdt aan de rest van de wereld soms te veel blijkt te zijn in vergelijking met hoeveel tijd je besteedt aan jezelf.

Laten we zeggen dat onze hersenen, onze geest of onze wil soms worden overrompeld, zodat ze geen ruimte meer over hebben, omdat ze al bezig zijn met dingen die niets met ons te maken hebben en waar we geen controle over hebben.

“Kan het zijn dat wat ik heb gezegd verkeerd is gevallen?”, “Het is mijn schuld, ik had het anders moeten doen” of de beste van allemaal: “Ik ben egoïstisch, want die ene keer dat hij me om hulp vraagt…”

Alle soorten negatieve gedachten zorgen dat we ons slecht voelen of in ieder geval niet goed genoeg voor de ander. Dit zijn gedachten die niet over ons gaan, maar over anderen.

Ons vermogen om onze gedachten met de werkelijkheid te verwarren en te leven alsof alles wat onze geest ons vertelt waar is, is indrukwekkend.

Leerzame berichten uit onze jeugd

Feit is dat we gedurende ons leven vaak worden blootgesteld aan leerzame boodschappen zoals “Je moet dit delen” of “Wees goed voor anderen” of “Doe alles mogelijk om anderen gelukkig te maken”. We worden gevoed met dit soort berichten gedurende onze jeugd. Het blijkt dat al sinds jonge leeftijd dit soort berichten onze waarden vormen, die we later in het leven met ons meedragen, maar in werkelijkheid zijn ze heel limiterend voor volwassenen.

Ten eerste zijn het bevelen. Het zijn geen suggesties. Daarom is het alsof ze ons op een bepaalde manier dwingen op een bepaalde manier te leven. Maar we zijn geen kinderen meer. We kunnen veranderen, reflecteren over deze bevelen. Wie beslist of we “het goed doen” of juist niet, als wij dat zelf niet doen?

Ten tweede verdelen ze gedrag in strikte tweedelingen. Vergelijk: “Je moet dit delen” (want als je dit niet doet, ben je slecht), “Wees goed voor anderen” (want anders ben jij ook niet goed, maar ben je slecht) en “Doe alles om anderen gelukkig te maken” (want anders ben je egoïstisch). Er is geen ruimte om “een beetje egoïstisch” te zijn. Alles of niets. Goed of slecht. Misschien zou de vraag moeten zijn: “Is er geen grijs gebied?”

En ten slotte subjectiviteit. Niemand heeft ooit geschreven wat het precies betekent om “goed”, “egoïstisch” of “altruïstisch” te zijn.

Verdriet

Waar is die geschreven regel die zegt wat beschouwd wordt als “egoïstisch”? Hoe vaak mogen we zorgen voor onszelf en niet voor anderen? Is het slecht om egoïstisch te zijn?

Denk aan jezelf, wees je eigen prioriteit

De Romeinen gebruikten het woord “egoïstisch” om het “beoefenen van mijzelf” uit te drukken. Uiteindelijk heeft iedereen een eigen versie van die uitdrukking en proberen we onszelf altijd als “de goeden” te zien.

We rationaliseren, we maken ruzie en soms nemen we zelfs de rol aan van de slechterik en straffen we onszelf daarvoor, hopend op de vergiffenis voor het grote onrecht dat we hebben begaan. En dit is logisch. Uiteindelijk zijn wij de hoofdpersoon in ons eigen verhaal.

Af en toe vinden we onszelf tegen onze wil opgesloten in een logica die niets anders dan ons pijn doet. En we merken dat we tijd, middelen en kracht weggeven aan mensen die geen ander doel in het leven lijken te hebben dan ons pijn doen.

En we kunnen niet stoppen. We zijn bang voor de negatieve gevolgen. We zijn doodsbang af te dwalen van het pad dat zij voor ons zouden hebben uitgestippeld.

Nadenken over deze berichten met rust en kalmte kan de oefening zijn die het beste onze menselijke conditie verlicht. Dat kleine moment na de reflectie wanneer het ons duidelijk wordt: “Eh, misschien is het niet zo slecht. Misschien moet ik de tijd nemen voor mezelf. Misschien wil ik nu niet delen met iedereen. Misschien moet ik egoïstisch zijn…”

Misschien is het gerechtvaardigd om egoïstisch te zijn. Misschien betekent egoïstisch zijn gewoon een beetje van onszelf houden.


Deze tekst wordt alleen voor informatieve doeleinden aangeboden en vervangt niet het consult bij een professional. Bij twijfel, raadpleeg uw specialist.