Leer mediteren terwijl je loopt
Er zijn mensen die er nooit in slagen te leren mediteren. Je geest is niet afgestemd op die onbeweeglijke kalmte waarin je mindfulness kunt beoefenen, waar je door stilte een diepe staat van kalmte kunt verwerven. Maar zoiets eenvoudigs als beginnen met leren mediteren terwijl je loopt kan hun leven veranderen. Ze trekken hun schoenen uit en hun geest wordt vrijwel onmiddellijk bevrijd.
We hebben hier al gesproken dat dergelijke therapeutische benaderingen, zoals mindfulness, niet voor iedereen nuttig zijn. Adolescenten of zelfs mensen met hoge angstgevoelens of die een of ander trauma hebben opgelopen, bereiken niet helemaal dat perfecte punt van ontspanning waarop ze leren zich meer bewust te zijn van hun innerlijke wereld door een ontspannen toestand.
“Wandelen is de moeite waard, zelfs als je valt”
Als de geest schreeuwt, als onze gedachten obsessief zijn en we al onze zorgen als een ijzeren korstje op ons wezen dragen, is er een strategie die bijna nooit faalt: mediteren terwijl je loopt. Er is eigenlijk iets magisch aan de simpele handeling van het lopen.
De beweging van ons lichaam is als de metronoom die een maat aangeeft. Het is een perfect ritme waarin vroeg of laat de geest zelf wordt geharmoniseerd en dezelfde entiteit vormt.
Met elke stap groeit het hart, wordt de ademhaling diep en sonoor en worden de hersenen van zuurstof voorzien. Het breidt ons wezen uit door deze repetitieve bewegingen om zijn evenwichtspunt te vinden. Daar waar je de regie over je eigen leven in handen kunt nemen door die fysieke oefening waarbij meditatie wordt gecombineerd.
Vervolgens bieden wij je meer informatie over dit onderwerp. We zijn er zeker van dat het zeer nuttig voor je zal zijn.
Mediteren terwijl je loopt: een lonend middel tot een gezond doel
Wanneer een psycholoog besluit mindfulness in psychotherapie te integreren, probeert hij niet van zijn cliënten bekwame spirituele mediteerders te maken. Ook probeert hij niet hen ervan te overtuigen hun weekenden door te brengen in stille retraites in boeddhistische stijl. Absoluut niet.
Het is een middel om een doel te bereiken, een instrument waarmee mensen hun leven met meer balans en met een breder bewustzijn kunnen leiden.
Het meest complexe aan meditatie is dat het verantwoordelijkheid en wilskracht vereist. Als het niet gemakkelijk is om het geluid van onze omgeving en het gebrul van de steden te isoleren, is het zelfs nog gemakkelijker om de geest tot zwijgen te brengen.
Daarom wordt deze nieuwe aanpak momenteel toegepast, die kan worden samengevat in een illustratief woord dat uit het Sanskriet komt, ‘apranihita’, lopen zonder aan te komen. Door te gaan lopen zonder een specifieke bestemming te hebben, kunnen we meer dan ooit genieten van eenvoudige bewegingen. Wij wandelen voor het simpele plezier van wandelen.
De menselijke geest lijkt bijna op die rusteloze aap die van tak naar tak springt op een chaotische, nerveuze en onproductieve reis. Bijna zonder dat we weten hoe we verdwaald raken in onze eigen labyrinten.
Als we er echter in slagen die nervositeit te kalmeren door het ritme van onze benen en de ademhaling die in het ritme is van elke stap, zullen we die bewuste controle over onze gedachten kunnen vinden.
Hoe je kunt leren mediteren terwijl je loopt?
Onze wandeling zou dagelijks moeten zijn en niet langer dan een half uur duren. Nu is het noodzakelijk dat we het in een natuurlijke, rustige ruimte doen. Het is ook belangrijk dat we goed schoeisel en comfortabele kleding dragen.
- Begin met lopen in een normaal tempo. Beetje bij beetje moet je het ritme vinden dat voor jou het meest ontspannend, meest bevrijdend en bevrijdend is. Er zijn mensen die langzaam lopen en mensen die besluiten een snellere mars te beginnen.
- Het is tijd om uw aandacht op een bepaald aspect te richten. Visualiseer je geest alsof het een zaklamp is die zijn licht op een specifiek aspect richt en vervolgens op een ander aspect. Eerst je ademhaling, dan het gevoel van je voeten wanneer ze de grond raken, later de wind die je huid streelt… Concentreer je aandacht voor deze aspecten op een cyclische manier, eerst het een en dan het ander.
- Beetje bij beetje zul je beseffen dat je je aandacht niet langer op elk van die aspecten van je lichaam hoeft te richten. Na een paar dagen zal de focus van je zaklamp zo breed zijn dat je alles in één keer waarneemt.
Je bewustzijn zal zich zo ver hebben uitgebreid dat je wezen een perfect geheel zal vormen, in kalmte en harmonie.
Lopen in een doolhof: de magie van concentratie
Laten we nu een beetje verder gaan. Laten we ons voorstellen dat Mindfulness in jouw geval niet nuttig voor je is, en dat je ook niet kunt leren mediteren terwijl je loopt. De simpele handeling van het verlaten van het huis en het lopen zonder een vaste richting leidt je af. Het verspreidt je geest en je kunt je evenwichtspunt, je middelpunt, je punt van kalmte niet vinden.
De geest kan duizend kanten op gaan.
Maar op dit prachtige pad loop ik in vrede.
Bij elke stap waait er een zachte wind.
Bij elke stap gaat er een bloem open.
In dit geval kunnen we beginnen met een praktijk die in veel culturen even curieus als oud is. We hebben het over het lopen van een labyrint. Deze eeuwenoude activiteit is als het visualiseren van je eigen problemen die op de grond zijn getatoeëerd. Zo kun je ze stap voor stap doorlopen terwijl we een uitweg vinden.
Het labyrinth
Het is bekend dat enkele van de vroegste vormen van labyrinten in Griekenland worden aangetroffen, en dat het hun doel was om via deze spiraalvormige circuits een betekenis voor iemands leven te vinden.
Het was een ander type meditatie dat vandaag de dag nog steeds in verschillende landen wordt beoefend. Laten we wat meer gegevens over dit onderwerp bekijken:
- In labyrinten is er geen enkele uitgang, noch is er sprake van succes als je een uitweg vindt. Het voordeel zit in de reis zelf en in wat we bereiken terwijl we die reizen.
- Het doel is om ” de geest te kalmeren, het hart te openen” door middel van de oefening zelf.
- Wanneer je een labyrint betreedt, moet je eerst stilstaan en nadenken. Nadenken over wat we moeten loslaten voordat we aan die concentrische reis beginnen om ons volledig op het heden, op het hier en nu te concentreren.
- Je loopt langzaam, zet de ene voet voor de andere en ziet altijd de vorm van de lijnen, de paden.
Wanneer het centrum of de “rozet” van het labyrint is bereikt, moet de persoon een paar minuten rusten en mediteren over het ingeslagen pad. Het doel van deze oefening is niet om een uitweg te vinden uit de kluwen van onze problemen. Het gaat erom dat we er sterker uit komen door de lessen die we tijdens dit proces hebben geleerd.
Je hebt geen sluiproutes nodig en je kunt ook niet verdwalen, want het pad zelf is het doel.