Laat los wat je pijn doet, zelfs als loslaten pijn doet

De tijd heeft me doen begrijpen dat loslaten niet hetzelfde is als opgeven. Het getuigt niet van zwakte, maar van kracht en groei. Omdat ik, hoewel het pijn doet om jou los te laten, begrijp dat er dingen zijn die niet kunnen zijn.

Gedurende onze levensweg hebben we veel dingen achter ons gelaten, zijn we losgebroken van scenario’s, situaties, gewoonten en zelfs mensen. Alles wat je vandaag bent is het resultaat van wat jij gekozen hebt om bij je te houden, om jouw meest authentieke zelf te zijn in het heden, hoewel dit voor veel leed heeft gezorgd.

Loslaten is, in feite, deel van het leven, waarin elke stap vooruit ons helpt om onszelf te verwijderen van datgene wat niet kan zijn, wat pijn doet en wat niet bijdraagt aan ons geluk. Het leven gaat vaak gepaard met het lossnijden van banden en het opgeven van eerdere vreugden en verwachtingen. Het is zeker pijnlijk. Laten we echter aannemen dat hoe eerder we dit doen, hoe beter we voorbereid zullen zijn om deze momenten, deze tweesprongen waarop terugkijken betekent dat je ‘vast blijft zitten’ aan dat wat niet kan zijn, te overwinnen.

Nostalgie werkt af en toe verrijkend en inspirerend, maar door in het verleden te leven en vast te blijven houden aan wat je achtergelaten hebt, kun je niet groeien.

Bevrijd jezelf, ga vooruit en wees dankbaar voor hetgeen je ervaren hebt, alsof je een waardevolle schat bewaart: het verrijkt je binnenste en helpt je om het meest geschikte pad te volgen, één die bestaat uit evenwichtigheid en authenticiteit.

Bepaalde dingen loslaten zodat betere dingen ons kunnen bereiken

Soms is hetgeen we loslaten iets dat we ooit vertrouwden en dat ons in veel gevallen gelukkig maakte. Maar op een gegeven moment verandert de vreugde, liefde en verwachting in pijn en worden we geconfronteerd met het problematische loslaten van die persoon of situatie.

Zelfs dat wat ooit goed was kan plotseling niet langer goed zijn voor jou en zorgen voor leed. Zelfs diegene die beweert van je te houden kan jou elke dag steeds iets meer loslaten; net als de persoon die de bloemblaadjes van een bloem afplukt totdat slechts de kale kern en de doorns overblijven.

We hebben allemaal te horen gekregen dat loslaten bij het leven hoort, dat we onszelf door de stroom moeten laten meevoeren zonder weerstand te vermijden. Maar hoe doen we dit nu echt? Als mensen hebben we zekerheid nodig in ons dagelijkse leven, evenals mensen die morgen nog net zo veel van ons zullen houden als vandaag.

De handeling van het loslaten impliceert een gebaar van moed en zelfkennis. We moeten onze grenzen kennen en weten wat we werkelijk voor onszelf willen.

Als die partner met wie we ooit hand in hand liepen ons uiteindelijk ongelukkig maakt, dan moeten we loslaten en onze eigen weg vinden. En we moeten dit doen zelfs al is er sprake van liefde, want ondanks de affectie en passie zijn niet alle relaties verstandig, noch verstaat elke liefde de taal van respect.

Een goed gevoel van eigenwaarde en een sterke houding om onze eigen waardigheid te verdedigen zal ons helpen om afstand te nemen van deze situaties. Want volwassen worden houdt ook in dat we diegene die niet wil blijven loslaten.

Leren loslaten zal geluk brengen

Wie vast blijft houden aan het verleden maakt zijn gedachten, zijn geest, zijn hart en zijn ziel tot slaaf. We kunnen de dag van gisteren niet uitwissen of aanpassen, laat staan vergeten. We kunnen mensen niet veranderen of ze dwingen om lief te hebben zoals wij dat van ze verlangen… Bepaalde aspecten van ons leven kunnen alleen worden overwonnen als we ze eerst accepteren.

Niemand van ons komt deze wereld in met alle kennis, noch krijgen we een handleiding mee voor het maken van perfecte beslissingen. Nee, beslissingen zijn niet vrij van fouten. Het leven is proeven, aanraken, initiatief nemen, risico’s nemen en fouten maken en derhalve zouden we het volgende in overweging moeten nemen…

Wees niet boos, vul je hart niet met boze gedachten of rancune. Loslaten is een kunst die vredig en zonder woede moet worden beoefend. Alleen dan zullen we vrij kunnen zijn en ontdekken dat de pijn met de dag veel minder wordt.

Om los te laten, moeten we beginnen door te leren accepteren: accepteren dat elke ervaring het waard was en deel was van de stof waaruit ons leven bestaat. Iemand die ontkent en vergeet neemt geen verantwoordelijkheid, geneest niet en leert niet. Je moet accepteren wat er gebeurd is en begrijpen dat loslaten ook betekent dat je groeit.