kinderen met een autismespectrumstoornis: het brein
A ls het brein van kinderen met een autismespectrumstoornis een huis was, zou elke kamer vol lawaai zijn, er zou overal complexe bedrading liggen en de muren zouden erg gevoelig zijn voor bijna elke stimulus. Deze overmaat aan synapsen of neurale verbindingen produceert specifieke wijzigingen in elk kind.
Wetenschappelijke vooruitgang doet er niet echt toe. Het is nutteloos om te blijven leren over deze neurologische ontwikkelingsstoornissen die een aanzienlijk deel van onze bevolking treft. Het gebrek aan bewustzijn, stereotypen en de misvattingen die we hebben over degenen die aan deze aandoeningen lijden, weerhouden ons ervan hen te waarderen zoals ze zijn.
Ongetwijfeld kan het problematische gedrag van kinderen en tieners met ASS (autismespectrumstoornis) ons geduld op de proef stellen. Ze hebben mogelijk een bevoorrechte geest of ernstige intellectuele achterstanden. Ondanks hun altijd zo raadselachtige wereld verrassen ze ons echter met hun sterke punten, gevoeligheden, behoeften en genegenheid.
Hun families zijn lovenswaardig. Zij voorzien van onophoudelijke en energieke liefde die niet alleen te maken heeft met stereotypen, maar probeert ook om allianties aan te gaan met anderen: artsen, specialisten, leraren, psychologen en alle anderen die zich met deze kinderen bezighouden.
Daarom kunnen we deze families helpen door de interne realiteit van kinderen met een autismespectrumstoornis beter te begrijpen. Laten we hier dieper op ingaan.
Hyperconnectiviteit in de hersenen van kinderen met een autismespectrumstoornis
In 2014 voerde een groep onderzoekers een onthullende studie uit aan de Columbia-universiteit. De gegevens van deze studie zijn gepubliceerd in het tijdschrift Neuron en het heeft twee zeer belangrijke zaken verklaard:
- De al genoemde specificiteit van de hersenen van kinderen met een autismespectrumstoornis: namelijk de overmaat aan synapsen of verbindingen tussen neuronen.
- Een experimentele behandeling die hyperconnectiviteit zou kunnen reguleren (een enkelvoudige hersenverandering die optreedt vóór de leeftijd van drie jaar).
We moeten er ook rekening mee houden dat er naast deze synaptische singulariteit ook andere bijbehorende problemen zijn. Bijvoorbeeld communicatieproblemen tussen verschillende hersengebieden.
Het probleem met synaptisch snoeien
Vanaf het moment dat we een embryo zijn tot de leeftijd van twee, vindt er een ongelooflijk proces plaats in de hersenen, genaamd synaptogenese. Tijdens deze fase worden maximaal 40.000 nieuwe synapsen per seconde gemaakt.
- Gedurende die tijd hebben kinderen meer neuronen dan ze nodig hebben. Daarom zullen tijdens het ontwikkelen van de hersenen de meest nuttige verbindingen worden gemyeliniseerd en de rest zal worden geëlimineerd.
- Synaptisch snoeien komt vooral voor in de hersenschors. Op deze manier worden de processen die uitvoerende functies reguleren, zoals denken, analyseren, reflecteren en aandacht, versterkt.
- Tegen de adolescentie elimineert dit ‘snoeien’ echter bijna de helft van deze corticale synapsen.
- De studie concludeerde dat in het geval van kinderen met ASS, deze synaptische snoei echter slechts 16% was in plaats van 50%.
De corpus callosum en hersencommunicatie
Het brein van kinderen met een autismespectrumstoornis heeft ook problemen met een relevante en significante structuur, het corpus callosum.
- Deze structuur is de sleutel tot communicatie tussen verschillende hersengebieden.
- Lynn Paul, een onderzoeker aan het California Institute of Technology, zag verschillende veranderingen in het corpus callosum van autistische kinderen. Dit kan leiden tot problemen in dagelijkse sociale interacties, onvermogen om verschillende soorten informatie te begrijpen, verkeerde interpretatie en een meer rigide mentale benadering.
Heterogeniteit in de hersenen van kinderen met een autismespectrumstoornis
Onderzoekers van het Yonsei University College of Medicine in Seoul voerden een onderzoek uit dat erop wees dat de resultaten van neurobeeldvorming erg heterogeen waren.
Blijkbaar zijn er significante structurele en functionele abnormaliteiten in de hersenen van kinderen met een autismespectrumstoornis. Het is echter zeer zeldzaam om twee identieke hersenen te zien.
- Als gevolg hiervan zal elk kind ongetwijfeld verschillende gedragingen, tekorten en bijzonderheden binnen het autismespectrum vertonen.
- Er zijn ook genetische grondslagen die de neurale circuits en de manier waarop de hersengebieden communiceren beïnvloeden. Dit verklaart waarom sommige kinderen een groot intellectueel potentieel hebben, terwijl anderen ernstige problemen hebben met communicatieve processen.
- Desalniettemin hebben de hersenen van kinderen met een autismespectrumstoornis meestal moeite met het verwerken van sociale en emotionele stimuli.
- Dit betekent niet dat deze kinderen geen emoties voelen. In feite is het precies het tegenovergestelde. Ze moeten zich geliefd, ondersteund en gevalideerd voelen. Ze weten echter eenvoudigweg niet hoe ze op dergelijke stimuli moeten reageren.
Conclusie
Het mTOR-eiwit wordt momenteel onderzocht. Volgens verschillende studies kan dit eiwit synaptisch snoeien belemmeren. Dit proces is erg belangrijk omdat het de hersenen in staat stelt om sterkere neuronale verbindingen te creëren.
Er is echter tot op heden niets concreets gevonden. Daarom kunnen we ons alleen beperken tot het kennen van de specifieke behoeften van elk kind en op de beste manier reageren op hun eigenheden.
Gelukkig blijft het aantal gespecialiseerde professionals op dit gebied elke dag groeien. Er zijn momenteel veel specialisten die zich bekommeren over die 2% van de bevolking.
Ons doel is om de realiteit van deze groep individuen beter te begrijpen omdat ze lusteloos en ongrijpbaar lijken. Ze willen misschien niet dat iemand ze aanraakt of zelfs maar naar ze kijkt. We moeten echter onthouden dat ze ons willen en nodig hebben. We moeten ernaar streven om hun interne wereld beter te leren begrijpen.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Stephanie H. Ameis, Jason P. Lerch, Margot J. Taylor, A Diffusion Tensor Imaging Study in Children With ADHD, Autism Spectrum Disorder, OCD, and Matched Controls: Distinct and Non-Distinct White Matter Disruption and Dimensional Brain-Behavior Relationships. American Journal of Psychiatry, 2016; appi.ajp.2016.1 DOI: 10.1176/appi.ajp.2016.15111435
