Is dit een zogenaamde midlifecrisis? Helemaal niet, het is een ontwaken
We geloven hoe dan ook nog steeds dat iedereen de zogenaamde midlifecrisis moet doormaken. Toch ervaren velen die de mijlpalen van de leeftijd van 40 of 50 bereiken, het eigenlijk als een ontwaken. Het is een kans om oude overtuigingen, stereotypen en manieren van handelen opzij te zetten. Het is een periode om onszelf opnieuw uit te vinden en een nieuwe en betere weg te plannen voor de toekomst.
Als er een woord is dat mensen de laatste tijd volledig te vaak gebruiken, dan is het wel het woord ‘crisis’. Er zijn sociale, economische en culturele crises. En dan hebben we het nog niet eens over al onze persoonlijke crises. We zien het niet meer als iets dat om een specifieke reden of slechts toevallig in de loop van ons leven gebeurt. Maar we worden er bijna toe gedreven om te geloven dat mensen in een voortdurende staat van veranderingen, van crisissen en voor- en tegenslag leven.
“Wees niet bang voor trage veranderingen, je moet alleen bang zijn om stil te staan en bewegingloos te blijven.”
-Chinees gezegde-
De nieuwe generatie
Als we even stoppen om deze term ontleden, dan zullen we iets beseffen. In klinische termen houdt een crisis een tijdelijk stadium van desorganisatie in. Het betekent dat een persoon zich niet in staat voelt om bepaalde dingen aan te pakken met de methoden of hulpmiddelen die hij tot dat moment had. Er is ook het gevaar van een dreigend trauma. Dit trauma heeft vaak te maken met het feit dat hun eigen verwachtingen bedreigd worden of dreigen ineen te storten.
Als we deze definitie toepassen op de zogenaamde midlifecrisis, dan zullen we tot het besef komen dat deze levensfase niet volledig aan een aantal van deze kenmerken beantwoordt. Of dat geldt toch minstens niet voor de nieuwe generatie van mannen, en vooral van vrouwen, die deze mijlpaal in hun leven bereikt hebben. Deze nieuwe generaties dagen nu al de traditionele ideeën uit die met deze periode in hun leven verbonden zijn. Deze ideeën legden de klemtoon op crisis en problemen. Wat we nu integendeel hebben, is wat velen omschrijven als ‘een ontwaken’. Mensen willen iets beter verwezenlijken. Er is sprake van een positief opnieuw uitvinden van zichzelf. Hierin worden ze sterker en ervaren persoonlijke groei.
Bestaat de zogenaamde midlifecrisis vandaag nog steeds?
In de psychologie begrijpen we dat elke fase van het menselijk bestaan een reeks uitdagingen en moeilijkheden inhoudt. Op bepaalde momenten tussen de kinderjaren en de bejaarde leeftijd treden de zogenaamde ontwikkelingscrisissen of overgangsfases op. In die periodes zijn er vaak verschillende verstoringen die onze identiteit, verwachtingen en gevoel van controle in gevaar brengen. De persoon is verplicht, of hij dat leuk vindt of niet, om bepaalde ideeën achter zich te laten en nieuwe werkelijkheden te aanvaarden.
We zijn er altijd van uit gegaan dat er bepaalde crises zijn die “voorspelbaar” zijn. Een voorbeeld is de adolescentie. Maar tegenwoordig ondergaat de midlifecrisis veranderingen die vereisen dat we het opnieuw omschrijven. Tot nog niet zo lang geleden hield de overgang van de “zomer” van ons leven naar de “herfst” slechts één ding in: aanvaarden dat onze jeugd nu achter ons ligt en dat er veranderingen op komst zijn. Tot deze veranderingen behoren verouderen, menopauze, onze ouders verliezen en het feit dat de kinderen het nest verlaten.
Vandaag de dag beginnen we het echter op een heel andere manier te zien. De winden zijn van richting veranderd. Nieuwe ideeën zijn op komst.
Volwassenheid is geen synoniem voor verlies maar eerder voor winst
Er gaan nu vele stemmen op die vragen om de term midlifecrisis te vervangen door iets als ‘ een zoektocht naar identiteit op het middelpunt van ons leven’. Er is ongetwijfeld sprake van een overgang. Maar wat gebeurt, is eerder een persoonlijke zoektocht dan ‘iets’ dat verloren gaat. Er is een gretigheid om één deel van ons leven achter ons te laten zodat we een nieuw stadium kunnen binnentreden. Het is een stadium met betere hulpmiddelen, meer vrijheid en een duidelijkere identiteit.
De zogenaamde midlifecrisis is een periode in ons leven waarin we de volgende dingen beseffen:
- Er is geen verlangen om terug te keren en de kracht en de energie te herstellen die we twintig jaar geleden hadden.
- We hebben de overtuiging dat we in het verleden goed geleefd hebben. Het verleden is nuttig geweest. Maar nu moeten we onze latere jaren gebruiken om stappen vooruit te zetten en persoonlijke verwezenlijking te bereiken.
- Vele mensen en vooral vrouwen beseffen wat zij willen. Ze willen hun plaats in de wereld vinden. Dit kan echt een stimulans zijn voor geweldige veranderingen in ons leven.
Een tijd van ontplooiing, een ontwaken
Sociale netwerken zijn een weerspiegeling van onze moderne dagelijkse realiteit. Om de essentie van deze verandering, de zogenaamde midlifecrisis, te begrijpen hoeven we alleen maar hashtag #FaB (“fifty and beyond”) te bekijken. Daar vinden we een beweging van een generatie vol vitaliteit. Dit komt omdat de volwassen leeftijd niet de bejaarde leeftijd is. Het is geen verlies maar een winst. En het betekent vooral groei.
Mensen die ouder dan vijftig zijn, zijn tegenwoordig zowel op intellectueel als op beroepsmatig vlak heel actief. Ze zijn die menselijke hulpbronnen die bedrijven uitmuntendheid verschaffen. Het zijn die mensen die elke organisatie of elk project kwaliteit bieden. Want ze hebben een ruimere kritische kijk. Bovendien weten ze hoe ze op een betere manier problemen moeten oplossen. Ze bezitten immers een levenslange ervaring. Toch weten ze ook hoe ze kunnen leren en op de hoogte blijven. Vaak doen ze dit door lateraal denken toe te passen.
We kunnen ook de onstuitbare en heel bemoedigende sociale verandering niet ontkennen die vrouwen ervaren. We zien hoe ze machtsposities verwerven en hun eigen leiderschapsprojecten uitvoeren. Het is ook duidelijk hoe vrouwen zodra ze de middelbare leeftijd bereiken, vaak in staat zijn om radicale veranderingen in hun leven door te voeren. Op die manier kunnen ze de dromen uit hun jeugd in vervulling laten komen.
Tot slot
De zogenaamde midlifecrisis is niet langer zo moeilijk als het gewoonlijk was. Op middelbare leeftijd is niets verloren maar win je vele dingen. Oude waarden zijn niet langer van toepassing. Het geluk heeft niet uitsluitend te maken met de jeugd. Welzijn, voldoening en hoop zijn niet langer verbonden met de leeftijd. Iemand begint alleen maar echt ouder te worden de dag dat hij of zij ophoudt met plannen te maken voor de toekomst. We worden pas echt ouder wanneer onze doelen vervagen en de schaduwen van angst en beperking in grote mate opdoemen.
