Individualisme in romantische relaties komt vaak voor

Hoewel het handhaven van een zeker individualisme in een relatie altijd een goed idee is, gaan sommigen tot het uiterste. Deze mensen geven alleen om hun eigen geluk en objectiveren anderen alleen maar.

Geschreven en geverifieerd door de psycholoog Valeria Sabater.

Laatste update: 05 januari, 2024

Individualisme in een romantische relatie is een veel voorkomend verschijnsel en kan voor sommigen behoorlijk ontmoedigend zijn. Het motto: “Jij gaat naar huis, ik ga naar huis. Maak je eigen plannen, ik heb de mijne al gemaakt. Los je eigen problemen op, ik zorg voor mijn eigen leven.”

Onafhankelijkheid binnen een relatie kan positief zijn. Je moet zeker je eigen ruimte hebben als individu. Het lijkt erop dat de maatschappij op een punt is gekomen waarop gezond individualisme leidt tot schadelijk egoïsme. Sommige mensen zorgen alleen voor hun eigen welzijn.

Extremen zijn nooit goed, hoewel deze ongezonde polen de laatste jaren in overvloed lijken voor te komen. Psychologen en sociologen noemen deze mensen “super singles.” Dit komt omdat ze alleen hun eigen behoeften willen bevredigen. In plaats van een volwassen, volwassen en bewuste band op te bouwen, zoeken deze mensen alleen hun eigen geluk, waardoor ze een bijna kinderlijk ego krijgen.

Het handhaven van een zeker individualisme in een liefdesrelatie is gezond tot het punt waarop de ander alleen nog maar een instrument is om te gebruiken wanneer het uitkomt.

De oorzaken van individualisme in romantische relaties

Individualisme zou geen probleem zijn als beide partners het zo wilden. Iedereen is vrij om op elk moment een band op te bouwen die hij of zij wil, zolang de partner er maar mee instemt. Er zijn polyamorie, weekendkoppels en vele andere soorten relaties die bevredigend kunnen zijn als ze van tevoren zijn overeengekomen.

Mensen komen echter vaak in situaties terecht die ze niet hadden voorzien of zich niet hadden voorgesteld. Ze kunnen plotseling in een relatie terechtkomen met iemand die voortdurend smoesjes verzint over het idee om samen te gaan wonen.

Deze mensen houden alleen rekening met hun eigen problemen, standpunten en behoeften. Sommigen valideren zelden andermans gevoelens en alleen die van hen zijn belangrijk.

Sommige mensen zeggen dat koppels moeten beginnen met een trailer, zoals in de films, om van tevoren te weten of het de moeite waard is of niet om die relatie te beginnen. Dit komt omdat het hebben van een individualistische partner in feite hetzelfde is als samen zijn met iemand met een duidelijke neiging om te beslissen en te handelen zonder rekening te houden met anderen.

Super singles willen nul verantwoordelijkheden

Voordat we verder gaan, moeten we vermelden dat goed beheerd individualisme deel moet uitmaken van elke relatie. Met andere woorden, het is altijd een goed idee om het met elkaar te laten versmelten om een verrijkend en gezond koppel te creëren. Eén waarin beiden winnen zonder hun individuele identiteit te verliezen.

Bij supersingles bereikt individualisme echter ongewenste extremen:

• Individualistische mannen en vrouwen zijn alleen met zichzelf bezig als het op seks aankomt.
• Ze glippen weg en ontlopen alle verantwoordelijkheden wanneer er zich moeilijkheden voordoen, waarbij ze de verplichting om elk probleem op te lossen bij hun partner dumpen.
• De individualist wil een gemakkelijk leven en probeert alleen zijn directe behoeften te bevredigen. Ze hebben weinig tolerantie voor frustraties en voelen zich overweldigd door triviale aspecten. Ze geven er dus niet om om zorgen, taken of projecten te delen.
• Individualisme in een romantische relatie wordt ook gekenmerkt door het niet willen maken van plannen voor de toekomst. Sommige mensen richten zich liever op het moment.

Vloeibare liefde en individualisme

Individualisme ondermijnt een relatie wanneer het voldoen aan je eigen behoeften de belangrijkste prioriteit is, op elk moment, op elk moment en onder elke omstandigheid. Dit zijn relaties waarin er alleen een “ik” is en nooit een “wij.” Dit portret past in de theorie van vloeibare liefde (Engelse link) van socioloog Zygmunt Bauman.

De consumptiemaatschappij doordringt en vormt ook de manier waarop mensen met elkaar omgaan en velen initiëren banden als mensen die iets kopen. Ze zijn alleen op zoek naar kortstondige versterking en een endorfine- en dopaminestoot. Dat product (persoon) is alleen goed zolang het hun behoeften bevredigt.

Dus zullen ze een relatie opgeven zodra ze zich overladen voelen met verplichtingen of niet langer een bevredigend niveau van plezier en welzijn krijgen.

Individualisme in een liefdesrelatie definieert de persoon die wegglijdt van de delicate en mooie taak om een emotionele band op te bouwen. Degenen die er alleen op uit zijn om te consumeren en hun behoeften te bevredigen, vluchten voor alles wat inspanning vereist.

Verbintenis en individualisme kunnen naast elkaar bestaan

Individualisme is geen kenmerk van deze eeuw. In feite heeft het zich gedurende vele decennia in stilte ontwikkeld.

De babyboomers (de generatie tussen 50 en 65 jaar) begonnen bijvoorbeeld al een onafhankelijker karakter te vertonen. Ze waren minder geconditioneerd door familiebanden, plichten en conformisme.

Dit alles heeft ongetwijfeld veel van de sociale vooruitgang die mensen vandaag de dag genieten, geconsolideerd. Sommige mensen gaan echter tot het uiterste en ruïneren hun relaties door egoïsme, narcisme en materialisme.

Studies zoals die van de Universiteit van Notre Dame wijzen er echter op dat individualisme en wederzijdse betrokkenheid naast elkaar kunnen en moeten bestaan. Het is het vermogen en de bereidheid om een gemeenschappelijke ruimte te creëren waarin je voor elkaar zorgt zonder je identiteit te verliezen. Het gaat om teambuilding.