Ik heb besloten je te vergeten

Ik heb besloten je te vergeten, omdat ik van mezelf houd, omdat ik het zat ben om een satelliet te zijn die om jou heen draait, verloren en doelloos. Ik ben het zat om een maan te zijn zonder innerlijke glans, een die haar magie en licht verloren heeft.

Waarom gaan we soms tot in extremen, waarbij we onze evenwichtigheid en waardigheid verliezen voor andere mensen? We weten niet hoe, maar iets trekt aan ons totdat het ons kapot scheurt, totdat het onze ziel verslagen en hopeloos achterlaat.

Het is belangrijk dat je onthoudt dat elke liefdevolle emotie gebaseerd is op het leven van je leven náást die persoon. Maak nooit de fout om je leven te leven vóór die persoon, waarbij je de sleutels tot jouw geluk in hun hoesjes laat zitten.

We weten dat vergeten niet makkelijk is. In feite bezit niemand die magische pil waarmee we elk moment van een slechte relatie kunnen uitwissen. Vergeten is in feite niet de oplossing voor al die zielenpijn en dat gebroken hart.

Het gaat om het omlaag zetten van het volume van deze herinneringen, waarbij we hun belangrijkheid deactiveren, zodat het lawaai ons er niet van kan weerhouden onze balans en waardigheid weer terug te vinden. Want iemand die ons doet vergeten wie we zijn, heeft niet het recht om voor aanzienlijke tijd in onze herinneringen blijven.

Wanneer ben ik mezelf vergeten?

Vergeten omvat het zetten van een moeilijke eerste stap. Het getuigt van behoorlijk veel moed en emotionele volwassenheid als we begrijpen dat we iets dat ons pijn doet moeten verlaten.

Het maakt niet uit hoeveel dagen er voorbijgaan of hoeveel seizoenen je langs je raam hebt zien gaan, de tijd zal je niet doen vergeten. Maar het zal je wel helpen om de dingen een plekje te geven en boven alles, om volwassen te worden. Want wat echt moeilijk is, is iemand vergeten die jou alles deed vergeten.

Als je een dergelijke relatie hebt meegemaakt, waarin je je realiseerde dat je jezelf achterliet, zal je weten dat de weg naar herstel, innerlijke heling en het terugvinden van jezelf geen makkelijke weg is. Wat is het dat ons tot in deze extremen doet gaan? Waarom laten we onszelf zo blind meeslepen door die andere persoon?

Medeafhankelijke relaties

Wat we doen in deze relaties is ‘onszelf verdunnen’ met de persoon van wie we houden, totdat we onze individualiteit verliezen. Het problematische hierbij is dat we dit vaak nog vanuit vrije wil doen ook, omdat we volledig verliefd zijn.

Langzaam maar zeker bereiken we een punt waarop we de behoeften van de andere persoon belangrijker achten dan die van onszelf. Het zal je verbazen te weten dat het gebeurt zonder dat die andere persoon ons hiertoe hoeft te dwingen.

Binnen de populaire psychologie wordt hiernaar verwezen als het Wendy-syndroom, verwijzend naar het karakter Wendy Darling uit de Peter Pan-roman. Het zijn over het algemeen vrouwen die de liefde opvatten als ‘het volledig aanbieden van jezelf aan die andere persoon’, zorgend voor en gevend om hun partner, terwijl ze zichzelf op de achtergrond plaatsen.

Relaties waarin de ‘macht’ bij één persoon ligt

Als een van de mensen binnen de relatie alle beslissingen neemt en zijn eigen prioriteiten boven die van de andere persoon stelt, dan wordt er een onevenwichtigheid gecreëerd binnen de relatie, waaronder deze gedoemd is te lijden. De andere persoon zal het gevoel hebben alsof zijn zelfvertrouwen en integriteit bedreigd worden en zal als een satelliet om de andere persoon heen draaien. Zichzelf vergeten is de eerstvolgende stap en zal ongeneeslijk zijn.

Onthouden is makkelijk voor het geheugen, vergeten moeilijk voor het hart

Vergeten is alsof we een anker omhoog moeten tillen dat ons niet wil bevrijden van de herinneringen van gisteren. Soms zijn we er niet op uit om de relatie zelf te vergeten, maar om de persoon die we eerder waren te laten verdwijnen, aangezien deze persoon zo weinig van onze essentie in zich droeg.

Sommige relaties veranderen ons in mensen die we niet zijn. Ze maken ons breekbaar, maken onze waarde kwetsbaar en spelen met onze gevoelens. Als je in de spiegel kijkt en jezelf niet herkent vanwege het verdriet in je uitdrukking, onderneem dan actie.

Als iemand je verandert in iets dat je niet bent, dan houdt hij niet van je om wie je werkelijk bent. Hij houdt slechts van het beeld dat hij van je gecreëerd heeft of van het plaatje dat hij van jou in zijn hoofd heeft.

• Je partner zou jouw essentie moeten respecteren, jouw licht, wie je bent in al je nuances.
• Het moment dat je een van deze dingen wenst te veranderen en je dit jezelf toestaat, omdat je het tenslotte doet voor de liefde, zal je op een afgrond beginnen af te stevenen.
• Er zal altijd een tijd komen waarin je dat wat je voelt en dat wat je verdient tegen elkaar zult moeten afwegen. Als er meer spijt is dan geluk en als je je ervan bewust bent dat je evenwichtigheid verdient en bovenal geluk, zul je moedig genoeg moeten zijn om de volgende stap te nemen.
• Houd in gedachten dat het in werkelijkheid niet gaat om het vergeten van elke dag die je in de relatie hebt meegemaakt. Het gaat om het herinneren van deze dagen zonder dat dit je pijn bezorgt en dat is iets waar tijd voor nodig is.

Het zal altijd moeilijker zijn om iemand te vergeten aan wie je goede herinneringen hebt. Als de persoon je echter alleen maar voorzag van tranen en teleurstelling, ban hem dan uit je geest en uit je hart. Als een splinter die er eindelijk uit is, waardoor je kunt ademen.