Iedere volwassene heeft een innerlijk kind

Voor de meeste mensen is de jeugd een symbool van zuiverheid, onschuld, vitaliteit en geluk. Wie zou er niet terug willen gaan naar die tijd toen alles bestond uit lachen en liefde, de tijd waar je grootste zorg was welk toetje je zou krijgen na het avondeten? Wat als er nog een beetje van dat innerlijke kind in ons verborgen zit? Als we ons zorgen maken over vernieuwing, geluk, en genieten van alle kleine details in het leven, proberen we misschien gewoon een stem te geven aan dit wijze innerlijke kind. Nu en dan moeten we naar dit kind luisteren.

Je vitaliteit is jouw innerlijke kind dat tegen je praat

Ouderdom is meer dan alleen een fysieke verandering, het is ook een houding. Als je je nieuwsgierigheid verliest, zoals Saramago zou zeggen, houd je op met kind te zijn. Misschien verlangen we daarom allemaal terug naar die tijd als we de glimlach van een kind zien, want dat kind heeft geen zorgen of verantwoordelijkheden.

Een van de dingen die volwassenheid van ons eist is dat we kijken naar de toekomst en erkennen dat wat we vandaag doen, gevolgen heeft in de toekomst. Op dezelfde manier betekent het ook dat een volwassene verantwoordelijk is voor zijn eigen acties en zorgt voor de mensen waar hij van houdt.

Hoewel je dit in gedachten moet houden, mag je je innerlijke kind niet vergeten, degene die je aanspoort om creatief te zijn, jezelf te verjongen, nooit te stoppen met jong te zijn. Dankzij je innerlijke kind blijf je altijd geloven in het leven.

Wanneer dacht je voor het laatst na over wat jou echt gelukkig maakt?

De kleine prins geschreven door Antoine de Saint-Exupéry is een onverbiddelijke les over wie we zijn: volwassenen die zichzelf zijn vergeten. Dankzij boeken als deze, beseffen we dat we allemaal een innerlijk kind hebben dat van al de kleine details van het leven geniet, dat accepteert wie we zijn. Het is waar dat ‘wat belangrijk is, niet voor het blote oog te zien is’.

Als we toleranter zijn voor het deel van onszelf dat ons vraagt om ons af te scheiden van de negativiteit van de wereld van de volwassenen, dan zouden we ons ook realiseren dat het soms niet helemaal duidelijk is wat ons gelukkig maakt. Het bekijken van de wereld met een onschuldige, frisse blik kan je daarom helpen je dit veel eerder te realiseren dan wanneer het door de alledaagse wereld wordt gekweld.

Accepteer je innerlijke kind en bekijk de wereld door nieuwe ogen

Volwassenheid kan niets meer zijn dan een verandering van perspectief, omdat onze stemming wisselt tussen versteld staan van alles om ons heen en bang zijn als er iets afwijkt van het normale. Is het niet zo dat normale dingen met buitengewone ogen kunnen worden bekeken? Misschien is dit de sleutel: sta iedere dag versteld van de wereld alsof je deze voor het eerst ziet, als iemand die op het punt staat de grootste serendipiteit van zijn leven te ervaren. Op die manier zul je ervan genieten om waarde te hechten aan de dingen die je meestal niet om je heen kunt zien.

Er is niets mis met het naar buiten brengen van je innerlijke kind. Dit betekent niet dat je je volwassen kant opgeeft, alleen dat je een evenwicht bereikt tussen de twee dat je in staat stelt om met je leven om te gaan en de buitengewone dingen erin te accepteren. Het is belangrijk om de wereld door volwassen ogen te bekijken, maar het wordt pas geweldig als je het met de details van je innerlijke kind kunt beschilderen.

Wees redelijk en luister naar je innerlijke kind, want het geeft je meer lessen om te leren dan je denkt, en allemaal zullen ze je leiden naar geluk. Verlies je nieuwsgierigheid niet, je verlangen om plezier te hebben of je onschuld. Analyseer de wereld zoals de kleine prins zou hebben gedaan, en probeer op een plek te komen waar je ogen je niet zullen onderbreken.