Houd van jezelf om van anderen te houden
Jaloezie, angst, beschuldigingen, kwaadheid, complexen… Hoe ver kan het gaan voordat liefde besmet raakt? We wachten op een bepaald soort liefde, hopend dat we een liefde vinden die ons geeft wat we nodig hebben. Maar de waarheid is dat dit verlangen naar een liefde die ons kan redden, misleidend is.
En dus ontstaan de schaduwen, de zeven plagen, duizenden kwaadaardigheden, verdriet, vermoeidheid en teleurstelling. En dan absolute verwoesting, waardoor we stil komen te staan en onszelf verliezen.
We worden niet geboren als gevangenen, we houden onszelf gevangen
De trieste realiteit is dat we ons emotionele landschap bevruchten om een ongezonde liefde te kweken, het soort dat belemmert en vernietigt. We houden onze paden niet vrij van onkruid en dit heeft consequenties.
We kunnen ons niet ontdoen van het verdriet en de hartzeer als we ons gedrag niet veranderen. Het is beter om onze ogen niet te sluiten. Als iets niet goed is, dan weet je dat gewoon. Je kunt het voelen.
Vrijheid is geen gebrek aan liefde en gehechtheid is niet hetzelfde als liefde
We begrijpen liefde en relaties op verschillende manieren. Als je vrij wilt zijn, betekent dat niet dat je liefde af moet zweren. Op dezelfde manier zijn er relaties die giftig en pijnlijk zijn, ongeacht hoeveel we van deze persoon houden.
Er zijn veel verhalen over liefde die verloren gaat aan trots, vergeetachtigheid of verwaarlozing. Maar vandaag hebben we het over de relaties die vergiftigd zijn door de zwarte weduwe van de liefde: emotionele onderwerping.
Vanwege deze reden, als de liefde verandert in een “ik kan niet zonder je leven, maar ook niet met je”-situatie, is het tijd om afscheid te nemen of het te herzien. Met andere woorden: in iedere relatie is het noodzakelijk om je eigen emotionele gezondheid voor al het andere te zetten.
Je kan denken dat je die persoon nodig hebt of dat hij/zij een hoop toevoegt aan je leven, maar er zijn momenten dat je de blinddoek af moet doen en moet begrijpen dat hij/zij je emoties verstoort.
Dit is de waarheid. We kunnen niet van onszelf houden totdat we stoppen met die ander nodig hebben. Het is nodig om van onszelf te houden en onszelf te begrijpen als iets of iemand ons teleurstelt, want alleen dan zien we onze tekortkomingen.
Mensen denken altijd dat het meest pijnlijke in de wereld is om een geliefde te verliezen. Maar de waarheid is dat als we onszelf verliezen in het te veel van iemand houden, waarbij we vergeten wie we zijn, dat nog veel erger is.
Als we trots zijn en van onszelf houden, vliegen de vonken ervan af. Dat wil zeggen dat liefde voor jezelf in de geest plaatsvindt en niet in het hart.
We voelen ons alleen verdrietig en leeg als we schadelijke dingen uit ons leven bannen, omdat we verlangen naar wat zou kunnen zijn maar wat niet gebeurd is, wat we willen zijn maar niet konden zijn.
Als je dat verdriet toelaat zonder angst, zal het uiteindelijk leiden tot bevrijding en onafhankelijkheid – een leven zonder weerstand, jaloezie, wrok of blaam.
Dus als we aan boord gaan van het schip van de giftige liefde, is het beste dat we kunnen doen zoeken naar iets binnenin om te blijven drijven, maar we hoeven ons leven met niemand anders te leven dan onszelf.