Hoe kun je tegelijkertijd van je partner houden en hem haten?
Tegelijkertijd van je partner houden en hem haten. Waarschijnlijk heb je soms dit gevoel. Hoe kan dit gebeuren? Hoe is het mogelijk dat je tegelijkertijd zulke tegengestelde en tegenstrijdige emoties kunt voelen? De wetenschap vertelt ons dat dit een heel normaal fenomeen is.
Het lijkt er zelfs op dat de overgrote meerderheid van ons bekend is met deze sensatie. Als je erover nadenkt, kijk je waarschijnlijk terug naar al die keren dat je boos bent geweest op je partner. Een verhitte ruzie, een bepaald misverstand of een botsing van persoonlijkheden kunnen deze gevoelens van negatieve valentie bijvoorbeeld tijdelijk naar boven brengen.
In werkelijkheid kun je deze tegenstrijdige gevoelens echter ook ervaren zonder dat je partner iets heeft gedaan. In feite kun je soms het gevoel hebben dat je leven gewoon te ingewikkeld is met hem of haar erin, of dat je veel te veel hebt opgegeven voor hem of haar.
Ondanks het feit dat je geen spijt hebt van iets in het bijzonder, komt het vaak voor dat je deze paradoxale, vreemde en tegenstrijdige gevoelens voelt. Hoe komt dat? Is er een verklaring voor? Laten we eens kijken.
“Het tegenovergestelde van liefde is niet haat, maar onverschilligheid.”
Oorzaken van haat-liefde in een koppel
Nu weet je dat het heel aannemelijk is om tegelijkertijd van je partner te houden en hem te haten. Bovendien is deze emotionele ervaring niet zo’n gek of vreemd fenomeen als je misschien denkt. Je houdt tenslotte ook zielsveel van je kinderen en je ouders, maar toch zijn er momenten waarop ze je gek maken.
Iets wat je moet proberen is om je emotionele intelligentie zoveel mogelijk te ontwikkelen. Dit betekent dat je je tegenstrijdige gevoelens moet leren accepteren. Dat komt omdat ze deel uitmaken van je emotionele repertoire. Het is namelijk dit complexe web van tegenstrijdige en chaotische gewaarwordingen, percepties en emoties dat je tot mens maakt.
Eigenlijk is het alleen in sprookjes dat mensen gelukkig, onophoudelijk en eeuwig van elkaar houden. In het echte leven hebben we te maken met tegenstrijdigheid, dagelijkse conflicten en alle gebruikelijke existentiële ups en downs. Bovendien leren we er veel van.
De dunne lijn tussen passie en afkeer
In 2009 voerde het University College London een onderzoek (Engelse link) uit dat iets heel onthullends ontdekte. In dit werk verdiepten ze zich in de neurale correlaten van haat. Ze ontdekten zelfs dat romantische liefde dezelfde gebieden deelt met deze emotie. Deze gebieden zijn de cerebrale subcortex, de putamen en de cerebrale insula.
Zeki en Romaya, de auteurs van dit werk, wezen erop dat, hoewel we altijd aannemen dat haat een negatieve emotie is die onderdrukt moet worden, de waarheid is dat liefde en haat bepaalde neurologische structuren delen.
De neurologische opwinding die ze opwekken is extreem intens, en als ze in dezelfde hersengebieden worden verwerkt, betekent dit dat we op hetzelfde moment beide emoties voor iemand kunnen voelen.
Laten we niet vergeten dat we soms zelfs onszelf kunnen haten. Inderdaad, de mens wordt gedefinieerd door die constante tegenstrijdigheid die gaat van genegenheid naar afkeer en passie naar afkeer. Toch zijn het over het algemeen vluchtige ervaringen die onze identiteit of ons gevoel van eigenwaarde niet veranderen.
Van je partner houden en hem tegelijkertijd haten is de pijn van cognitieve dissonantie
Niemand heeft je verteld dat tegelijkertijd van je partner houden en hem haten een heel normaal proces is. Daarom kun je, wanneer je het ervaart, zowel jezelf als je psychologische balans in twijfel trekken. Dit gebeurt om verschillende redenen. Eén daarvan is je inherente behoefte aan samenhang tussen je overtuigingen en gedachten.
Wanneer je een zekere afwijzing en zelfs woede voelt tegenover je geliefde, ga je een conflict aan. Er ontstaat een gevoel van angst dat cognitieve dissonantie wordt genoemd. Deze term verwijst naar het interne gebrek aan harmonie dat je ervaart wanneer je het ene voelt en het tegenovergestelde doet of wanneer je overtuigingen en emoties tegenstrijdig zijn.
Je moet deze situaties rationaliseren en je gemengde gevoelens accepteren. Nog een feit is dat ambivalente gevoelens in menselijke relaties vluchtig zijn. Met andere woorden, deze gevoelens duren niet lang. Sterker nog, meestal overheerst de liefde. Want de emotie haat is vluchtig en verdwijnt als rook die door een open raam krult…
Niemand is perfect en onze emoties zijn dat ook niet
Tegelijkertijd van je partner houden en hem of haar haten, maakt je ervan bewust dat hij of zij niet de perfecte persoon is die je aan het begin van je relatie dacht te zijn. Maar jij bent ook niet perfect. In feite hebben we allemaal verschillende persoonlijkheden, hobby’s, sterke en zwakke punten en soms botsen we.
Bovendien is het tegelijkertijd voelen van passie en onvrede een manier om jezelf te ontdekken. Het betekent dat je aan die kleine verschillen kunt werken en een harmonieus evenwicht kunt bereiken.
Tenslotte betekent liefde meestal dat je in een emotionele achtbaan leeft. Je kunt emoties ervaren die variëren van bewondering tot wrok, van fascinatie tot verveling en van illusie tot afkeer. Er is echter iets dat altijd, althans, altijd zou moeten overheersen.
Dit is genegenheid, maar ook begrip, zorg en empathie, enz. In feite moet je leren accepteren dat niets de mens zo definieert als vluchtige ambivalentie en tegenstrijdigheid…
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Brogaard, B. (2017). “The Rise and Fall of the Romantic Ideal,” In R. Grossi & D. West (eds.), The Radicalism of Romantic Love: Critical Perspectives (pp. 47-63). Taylor and Francis.
- Zeki S, Romaya JP (2008). “Neural Correlates of Hate”, PLoS ONE 3: e3556
