Ik hield van jou tot mijn eigenliefde zei, 'het is het niet waard' 

Ik hield van jou tot mijn eigenliefde zei ‘het is het niet waard’. Ik liet het gordijn voor mijn ogen vallen. De kettingen rond mijn hart maakte ik los. Ik deed zelfs de hakken uit die ik droeg om even groot te zijn als jij. Toen zag ik het. Jij bent de liefde van mijn leven niet. Je bent zelfs de liefde van de dag niet of van het moment. Maar je bent alleen maar iemand die mij deed geloven dat ik niets was, terwijl ik eigenlijk alles ben.

Beseffen dat ‘jij het niet waard bent en dat ik meer waard ben’ is ongetwijfeld een daad van persoonlijke bevrijding. Het is een daad van moed en een herbevestiging van het zelfvertrouwen dat ons verheft. Maar we moeten toegeven dat het niet makkelijk is om die geestelijke en emotionele kracht te bereiken. We hebben dit echter wel nodig. Het zal ons de kracht geven om een grens te trekken tussen eigenliefde en afhankelijkheid, tussen waardigheid en berusting.

We weten dat het woord ‘eigenliefde’ veel aandacht krijgt. Want er bestaan vele boeken, handleidingen en cursussen over dit onderwerp. Allemaal blijven ze de volgende zin bijna als een mantra herhalen. ‘Niemand kan een gezonde relatie in stand houden zonder eerst van zichzelf te houden.’ Met dit gegeven in het achterhoofd en met de juiste formule kunnen we die mantra op de meest geschikte manier toepassen.

Eigenliefde wordt niet alleen maar opgebouwd door middel van een boek of door erover na te denken. Het is geen passief gebeuren. Eigenlijk is het precies het tegenovergestelde. Eigenliefde is een toestand van absolute waardering voor jezelf. Die appreciatie groeit door middel van en tegelijkertijd met onze handelingen. Het zijn deze daden die onze lichamelijke en emotionele gezondheid opbouwen. Er is sprake van een dynamische dimensie die gewoonlijk ook hoogten en laagten ervaart.

We nodigen je uit om hierover na te denken.

Je was het niet waard. Toch gaf ik jou mijn hele universum

Volgens astronomen gebeuren in het universum veel fenomenen die erg vergelijkbaar zijn met onze emotionele relaties. We geven een voorbeeld. Er bestaat een nevelvlek met de naam Henize 2-428. Bekeken door een telescoop ziet ze er fascinerend uit. Want ze bezit een uitzonderlijke schoonheid en is merkwaardig mysterieus. In werkelijkheid is de nevelvlek een vereniging van witte dwergen, twee oude sterren in de laatste fase van hun leven, die aan het wegkwijnen zijn.

Het vreemde aan dit koppel is dat ze om de twee uur om elkaar draaien. Ze vormen een dodelijke maar ongelooflijk mooie dans. Maar vroeg of laat zullen ze in die dans ineenstorten. Wij zijn dan geen hemellichamen, maar ook wij ontplooien op een bepaalde manier dit krachtspel. We weten dat er soorten liefde bestaan die gedoemd zijn om veel meer te zijn dan een stoffige herinnering. Toch voeden we ze. We draaien rond die ongezonde liefde.  In die zwaartekrachtgolven waar ons zelfvertrouwen aan een zijden draadje hangt en met de wind meegevoerd wordt, blijven we dansen.

Misschien was die liefde het niet waard. Maar zolang we onze afhankelijkheid niet beseffen, zullen onze ogen niet opengaan. Daarom moeten we dit voor ogen houden. Geen enkel universum kan onze individualiteit, onze eigenliefde, ons unieke uitzonderlijke licht zomaar verpletteren.

Het recept voor eigenliefde

Laten we even proberen om eigenliefde op een concrete manier te visualiseren. Stel je de eigenliefde voor als ons eigen skelet. Het ondersteunt ons, geeft ons kracht en weerstand. Ons skelet zorgt ervoor dat we op een harmonieuze en juiste manier door het dagelijks leven bewegen. Als dat skelet een dijbeen of scheenbeen breekt, dan zullen we krukken of een rolstoel nodig hebben. We worden afhankelijk.

Deze persoonlijke dimensie vereist uitzonderlijke, vitale ondersteuning. Toch weten we dat het van tijd tot tijd hoogten en laagten kent. We zullen slijtage en de bijhorende pijn ervaren. Het is dus de moeite waard om de bestanddelen waar dit recept uit bestaat, in gedachten te houden en het skelet in ‘goede staat te houden.

Pijlers om je eigenliefde te versterken

De eerste pijler is ongetwijfeld persoonlijke samenhang. Dit is nog zo’n term die velen verdedigen en weinigen toepassen, omdat het bovenal moed vergt. Met de term samenhang bedoelen we de behoefte om een verbinding in stand te houden tussen wat we voelen en wat we doen, tussen wat we denken en wat we tot uiting brengen. 

Soms is het beter om meer belang te hechten aan wat je nodig hebt dan aan wat je wil. We geven een voorbeeld. Misschien heb je pasgeleden je relatie verbroken. De eenzaamheid en de bitterheid doen je in wanhoop wegzinken. Wat je dringend nodig hebt, is iemand die die leegte kan opvullen. Wat denk je dan… is dit echt wat je op dit moment nodig hebt?

Grenzen stellen is gezond. We gebruiken vaak een vreemde term, ‘frenemies’. Deze term verwijst naar die mensen om ons heen die zich voordoen als onze vrienden. In werkelijkheid zijn ze schadelijk en dus onze vijanden. Deze verbindingen en interacties verbreken is uitermate noodzakelijk.

Leef bewust; aanvaard geen middelmatige dingen of kruimels. Eigenliefde vergt vastberadenheid. Halfslachtige liefde is het niet waard.  Noch het gelach overdag, noch de tranen ’s nachts maken dit soort liefde waardevol. Hetzelfde geldt voor de voorwaardelijke liefde. ‘Ik hou van jou onder deze voorwaarden.’

Bewust leven is begrijpen dat we beslissingen moeten nemen als we gelukkig willen zijn. We mogen niet onregelmatig rond een hemellichaam blijven draaien en vroeg of laat ineenstorten en verdwijnen. Laten we leren schitteren en ons eigen licht zijn. We hebben een sterke stem en een dapper, waardig hart zodat we die ene persoon kunnen aantrekken die we echt verdienen.