Het verleden, het heden en de toekomst van je identiteit
Wat is identiteit? En wat dacht je van zelfconcept? Je gebruikt deze twee woorden waarschijnlijk dagelijks, zonder echt te weten wat ze betekenen. In feite is je persoonlijke identiteit, zelf, zelfconcept, of gewoon het ‘ik’ de perceptie die je hebt over jezelf als object en subject. In dit artikel leggen we uit hoe je als mens je zelfconcept organiseert. Bovendien gaan we schrijven over het verleden, het heden en de toekomst van je identiteit.
De perceptie die je hebt van jezelf als ‘object’ betekent hoe je aankijkt tegen wat je ervaart, denkt of voelt. De integratie van al het bovenstaande stelt je in staat te begrijpen dat je uniek en onherhaalbaar bent.
Je bent in staat jezelf waar te nemen, dankzij het feit dat je je bewust bent van jezelf als de motor die in staat is processen van psychologische aard uit te voeren en te ervaren. Dit helpt je jezelf te herkennen.
Representaties van het zelfconcept
Het zelfconcept is een complexe psychische structuur. Het wordt bepaald door de kennis die je over jezelf bezit. Het wordt gevormd door een kernstructuur die je essentie vormt die consistent en coherent is met je biografische geschiedenis.
Een relevante auteur in de studie van het zelfconcept is Markus. Deze auteur stelt voor dat zelfconcept kan worden verdeeld in twee soorten representaties (Spaanse link) die we hieronder zullen bespreken.
Perifere representaties van zelfconcept
Deze representaties zijn minder zelfbepalend. Dat komt omdat ze minder uitgewerkt zijn op cognitief niveau en emotioneel niveau. In feite zijn ze in mindere mate gebaseerd op de gegevens die je gedurende je leven verzamelt. Het zijn kenmerken waar je niet veel waarde aan hecht. Als gevolg daarvan zijn ze niet bijzonder belangrijk voor je zelfbeeld.
Centrale voorstellingen van het zelfconcept
Dit zijn de meest eigenaardige, idiosyncratische, bijzondere en essentiële aspecten van jezelf. Ze bestaan uit schema’s. Dit zijn de manieren waarop je denkt, voelt en handelt in reactie op de omgeving. Dat heb je geleerd vanuit je persoonlijke geschiedenis.
Zelfconcept en tijd
Daarnaast maakt Markus een onderscheid tussen de zelfconcepten van drie tijdsmomenten: die met betrekking tot het verleden, het heden en de toekomst.
Zelfconcept met betrekking tot het verleden
Je identiteit of zelfconcept met betrekking tot vroegere tijden verwijst naar de kennis die je bezit over hoe je in het verleden was. Wat dacht je bijvoorbeeld toen je een tiener was? Hoe was je toen je je eerste kus kreeg? Hoe ging je om met je eerste breuk?
Je zelfconcept valt meer op als je sommige eigenschappen die je vroeger kenmerkten hebt veranderd en getransformeerd (Spaanse link).
Ze worden ook saillanter en zijn gemakkelijker herkenbaar als je probeert een deel van je huidige zelfconcept te veranderen dat lijkt op wat je in het verleden in stand hield en waardoor je je ongemakkelijk voelt.
Je huidige zelfconcept
Je huidige identiteit of zelfconcept omvat alle eigenschappen, gedachten en houdingen die je nu ten opzichte van jezelf hebt. Deze kunnen op bepaalde momenten geactiveerd en toegankelijk gemaakt worden.
De centrale voorstellingen van het zelfconcept zijn die welke in grotere mate je werkelijke zelfconcept vormen. Dat komt omdat je ze activeert in specifieke contexten en op bepaalde momenten. Bovendien bepalen ze wat je denkt en gelooft.
Je toekomstige zelfconcept
Hoe zou je willen zijn? Wat zou je willen veranderen aan jezelf? Hoe zou je willen denken? Je toekomstige zelfconcept bestaat uit het geheel van hoop, angsten, verlangens en wensen die voor jou belangrijk zijn. Daarnaast omvat het de vaardigheden die je zou willen verwerven en de zwakke punten die je zou willen versterken.
In feite is je toekomstige zelfconcept een motivator voor je om nieuw gedrag te beginnen dat je dichter bij je aspiraties en doelen brengt. Zoals logisch is, omvat het ook de angst die je kunt voelen wanneer je ver verwijderd bent van het bereiken ervan en wanneer ze een aanzienlijke inspanning vergen.
In die zin kunnen je mogelijke zelfconcepten functioneren als een cognitieve brug tussen je zelfconcept van het heden (wat je bent in het hier en nu) en je toekomstige zelfconcept (wat je wilt zijn). Bovendien bevorderen ze je mentale constructie van scenario’s en te nemen cursussen van passende actie.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
-
Paniagua, S. Á. M. (2022). Introduccion Al Estudio De Las Diferencias Individuales (2 Ed.). Sanz Y Torres, S.l.
-
Garma Sordo, A. M. (1989). Autoconcepto y motivación en el aprendizaje.
-
González-Pienda, J. A., Pérez, J. C. N., Pumariega, S. G., & García, M. S. G. (1997). Autoconcepto, autoestima y aprendizaje escolar. Psicothema, 271-289.
