Het grimmige verhaal van Aston Hall Psychiatric Hospital
Het psychiatrisch ziekenhuis Aston Hall werd berucht nadat verschillende beschuldigingen van misbruik door voormalige patiënten openbaar waren geworden. Het gebeurde allemaal in 1993. Kort daarna werd het gebouw afgebroken en verrees er een wooncomplex voor in de plaats.
We zullen nooit weten wat er echt gebeurd is in het Aston Hall psychiatrisch ziekenhuis. Voornamelijk omdat de enige getuigenis afkomstig is van de patiënten die een behandeling ondergingen van Kenneth Milner, de toenmalige toezichthouder van het ziekenhuis.
Blijkbaar drogeerde hij willekeurig, wat het geheugen van veel patiënten aantastte. Aangezien Milner inmiddels overleden is, heeft hij elke mogelijkheid om het verhaal van zijn lippen te horen, in het graf genomen.
De meeste mensen kennen het psychiatrisch ziekenhuis van Aston Hall als een plaats waar gekke wetenschappers mentale experimenten uitvoerden. Het is niet duidelijk of dit echt gebeurd is of niet.
Wat echter zeker is, is dat ze patiënten behandelden met een stof die bekend staat als “waarheidsserum.” Blijkbaar deden ze dit niet voor onderzoeksdoeleinden, maar omdat ze echt geloofden dat het een geldige therapie was.
Het psychiatrisch ziekenhuis Aston Hall
Het psychiatrisch ziekenhuis Aston Hall opende zijn deuren in 1930, in het graafschap Derbyshire, Engeland.
Het doel was om kinderen en jongeren te behandelen die als “speciaal” te boek stonden, dat wil zeggen minderjarigen met gedragsproblemen. Het was iets tussen een tuchthuis en een gezondheidsinstelling in. Blijkbaar functioneerde het binnen de parameters waarvoor het was ontworpen.
Het begon allemaal in 1993 toen een groep onderzoekers een serie foto’s van het psychiatrisch ziekenhuis Aston Hall online publiceerde. Kort daarna doken overal reacties op van voormalige patiënten die er als tieners waren behandeld. Zij spraken over mishandelingen, waaronder verkrachtingen en onmenselijke behandelingsmethoden.
Later sloot het ziekenhuis en werd het gebouw vernietigd. Een duidelijke verklaring voor die beslissing is er echter nooit gekomen. Wat wel in de sfeer bleef hangen was de echo van de klachten. Een aantal journalisten probeerden er meer over te onderzoeken en zo vonden ze meer details over wat zich in het sombere ziekenhuis afspeelde.
Narco-analyse
Tijdens de Tweede Wereldoorlog kwam een geneesmiddel aan het licht dat de naam “waarheidsserum” kreeg. Het hoofdbestanddeel is amobarbital, een zeer krachtige chemische verbinding die een ontremmend effect heeft.
Dit betekent dat mensen onder invloed ervan de controle verliezen over hun remmingsmechanismen. Dit wil eigenlijk zeggen dat ze hun wil verliezen. Uiteindelijk kreeg deze methode de naam “narco-analyse.”
Tijdens de oorlog werd deze drug gebruikt als een noodbehandeling voor soldaten die in shock raakten. Dit gebeurde met hen nadat ze een echt traumatische ervaring hadden meegemaakt.
Zo verdrongen ze de pijnlijke herinneringen en vergaten ze wat er was gebeurd. Dergelijke ervaringen kwamen echter terug in de vorm van verlamming, gedeeltelijk of volledig, en een staat van diepe neerslachtigheid die hen beletten goed te functioneren.
Als dit gebeurde, gebruikten militaire psychiaters het “waarheidsserum.” Ze dienden het toe om de onderdrukking van de soldaat te doorbreken.
Als gevolg daarvan begonnen ze zich hun traumatische ervaringen te herinneren en beleefden ze een catharsis die hen ertoe bracht hun evenwicht te hervinden, althans gedeeltelijk. Het was als het openen van een geïnfecteerde wond om hem schoon te maken en hem dan te laten genezen.
Een twijfelachtige behandeling
Het “waarheidsserum” leidt ook tot een verlies van de wil. Een persoon die onder invloed ervan is, is vrij gemakkelijk te manipuleren. Naarmate herinneringen opkomen, is het volgens deskundigen op dit gebied ook mogelijk valse herinneringen op te bouwen. Zo zijn mensen onder invloed van amobarbital zeer beïnvloedbaar.
Deze drug is systematisch gebruikt in het psychiatrisch ziekenhuis van Aston Hall. Ook zijn er enkele meldingen van seksueel misbruik. De getuigenissen zeggen dat sommige patiënten gedwongen werden zich uit te kleden voor ze de drug innamen.
Bepaalde deskundigen wijzen er echter op dat sommige herinneringen die onder invloed van die stof naar boven komen niet helemaal doorzichtig zijn. Ze kunnen ofwel opgewekt of gewijzigd zijn.
Een van de patiënten van Aston Hall “ontdekte” onder behandeling dat haar vader haar seksueel misbruikt had. Ze geloofde het, dus gaf ze hem aan. Dit was echter nogal onwaarschijnlijk volgens de rest van haar familie.
Na enkele tientallen jaren begon het vermeende slachtoffer te twijfelen aan haar eigen herinneringen. Vandaag de dag denkt ze dat de herinnering misschien op een of andere manier werd opgewekt.
Andere patiënten van Aston Hall geloven dat de therapie met het waarheidsserum hen heeft geholpen. We zullen het echter nooit zeker weten, want dit is allemaal volgens mensen met valse herinneringen. Wat we wel zeker weten is dat “narco-analyse” te veel risico’s inhoudt om het een geldige vorm van therapie te laten worden.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Picnon-Rivière, E. (1948). Teoría y práctica del narcoanálisis. Revista de psicoanálisis, 5(4), 1036-1051.
