Haat jegens andere mensen, de antisociale persoonlijkheidsstoornis
Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis houden geen rekening met de rechten van andere mensen. Hun minachting en haat jegens andere mensen zorgen er bovendien meestal voor dat ze die personen niet respecteren die een hindernis vormen in hun leven.
Die gedragingen treden meestal tijdens de kindertijd of in de vroege tienerjaren op. In hun volwassen leven blijven ze voortduren.
De antisociale persoonlijkheidsstoornis is eveneens gekend als psychopathie of sociopathie. Bedrog en manipulatie zijn ook de voornaamste kenmerken van deze stoornis.
Hoe stelt men de diagnose van een antisociale persoonlijkheidsstoornis?
Om bij een persoon de diagnose van een antisociale persoonlijkheidsstoornis te stellen moet aan bepaalde criteria beantwoord worden. Ten eerste moet de persoon ouder dan 18 jaar zijn. Dat betekent dus dat minderjarige persoon deze diagnose niet kunnen krijgen. Dat is ook het geval zelfs al vertonen ze alle kenmerken van deze stoornis.
Bovendien moet de persoon in het verleden een vorm van gedragsstoornis gehad hebben die vóór de leeftijd van 15 jaar opgetreden is. Gedragsstoornissen bestaan uit zich herhalende en aanhoudende gedragspatronen gekenmerkt door de schending van de rechten van andere mensen.
We splitsen gedragsstoornissen in vier belangrijke categorieën op. Dit zijn ze: agressief gedrag tegenover mensen en dieren, vernieling van eigendom, fraude of diefstal en ernstige wetsovertredingen.
We kunnen ook vaststellen dat de patronen van antisociaal gedrag niet ophouden tenzij er sprake is van een tussenkomst. Die gedragspatronen kunnen zelfs tijdens het volwassen leven blijven voortduren. Deze mensen passen zich niet aan de sociale normen of de wet aan.
Eigenlijk hebben ze de neiging om deze gedragingen te blijven herhalen als ze de kans krijgen. We geven je enkele voorbeelden van dit soort gedrag. Het omvat vernieling van eigendom, mensen stalken of intimideren, stelen of overgaan tot illegale activiteiten.
Haat jegens andere menen en woede: kenmerken van antisociale mensen
Mensen met een antisociale persoonlijkheid voelen haat jegens andere mensen. Ze haten de verlangens, rechten of gevoelens van anderen. Deze mensen liegen vaak en manipuleren de personen rond hen. Dat doen ze om te krijgen wat ze willen of gewoon omdat ze het leuk vinden (om bijvoorbeeld seks, geld of macht te verwerven).
Een ander kenmerk van antisociale mensen is dat ze voortdurend liegen. Ze kunnen dus keer op keer leugens vertellen en valse namen gebruiken. Ze lichten mensen op of doen alsof ze ziek zijn.
Er is ook sprake van een patroon van impulsiviteit. Dit komt tot uiting als gevolg van hun onvermogen om plannen voor de toekomst te maken. Ze nemen dus vaak overhaaste beslissingen waarover ze niet nadenken.
Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn ook vaak humeurig en agressief. Ze kunnen bovendien ook overgaan tot lichamelijk geweld.
Anderzijds kunnen ze de veiligheid van andere mensen zonder waarschuwing in gevaar brengen. Dat kan bijvoorbeeld gebeuren wanneer ze met de auto rijden. Ze rijden dan sneller dan de snelheidslimiet of drinken en rijden tegelijkertijd.
Deze mensen kunnen ook vaak activiteiten met hoge risico’s uitvoeren en die heel schadelijk resultaten hebben. Ze hebben bijvoorbeeld onveilige seks of gebruiken illegale drugs. Soms verwaarlozen ze hun kinderen of stellen ze bloot aan gevaarlijke situaties. Dit zijn allemaal uitingen van hun haat jegens andere mensen.
Mensen met een antisociale persoonlijkheidsstoornis zijn extreem onverantwoordelijk
Deze karaktereigenschap kan ook op de werkvloer tot uiting komen. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat ze lange tijd werkloos blijven, ook al hebben ze meerdere kansen op een job. Ze kunnen ook keer op keer hun baan verlaten zonder een realistisch plan te hebben om een andere job te vinden.
Een ander soortgelijk probleem kan zijn dat ze het werk om andere redenen dan ziekte missen. Ze zijn ook op financieel vlak heel onverantwoordelijk, vooral wat betreft schulden. Bovendien komt het vaak voor dat ze de basisbehoeften van hun kinderen niet vervullen.
In die zin tonen ze geen berouw voor hun daden (Rosenblum, 2011). Ze hebben immer de neiging onverschillig te zijn. De schade die ze veroorzaakt hebben, rechtvaardigen ze dan door dingen te zeggen als “Het leven is hard” of “Verliezers verdienen te verliezen”.
Antisociale mensen geven hun slachtoffers soms de schuld dat ze naïef zijn of dat ze hun “lot” verdienen. Mensen met deze stoornissen gebruiken dan ook heel vaak de volgende zinnen. “Ze verdienden het toch” of “Het zou hen uiteindelijk toch overkomen zijn.”
Zoals we kunnen zien, heeft de antisociale persoonlijkheidsstoornis ernstige gevolgen. Het is bovendien een persoonlijkheidsstoornis die heel moeilijk te behandelen is. Meestal komt het tijdens de kindertijd of de adolescentie tot uiting als gevolg van een gedragsstoornis.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
Rosenblum, L. (2011). Trastorno antisocial de la personalidad. Disponible en http/www.med.nyu.edu/content?ChunkIID=127457
