Goedheid heeft geen instructies nodig, het gebeurt spontaan

Misschien heb je je wel eens afgevraagd wat de handleiding van goede mensen is, wat ze lezen en waar ze die goedheid vandaan hebben, dat licht dat hen verlicht.

In feite zijn goede mensen zich niet bewust van het enorme goed dat zij doen voor degenen om hen heen en kunnen ze zelfs ontmoedigd worden door hun extreme gevoeligheid, wat juist zo’n belangrijke eigenschap is in de tijden waarin we leven.

Deze mensen hebben twijfels en martelen zichzelf door na te denken of ze goed of fout doen. Hun manier is zo puur en oprecht. Wat je ziet is wat je krijgt. Er is geen sprake van huichelarij, waardoor ze een makkelijk doelwit zijn.

Sommige mensen hebben geen instructies nodig om te weten hoe ze vriendelijk moeten zijn,waar ze ook gaan. Zij zijn de ware expressie en betekenis van goedheid, die altijd spontaan is en nooit ongemeend. Ze leven het als een natuurlijke deugd, nooit opgedrongen door dogma’s en regels.

Goedheid moet niet gelezen worden, alleen maar uitgevoerd

Elk kind heeft een pure ziel die zich aanpast aan haar omgeving door middel van geduld, omdat ons temperament, onze aard en onze omgeving ons anders maken. Rousseau heeft er al op gewezen dat “de mens van nature goed is, het is de maatschappij die hem beschadigt”. Misschien had hij het niet helemaal verkeerd.

We zien deze aangeboren goedheid vooral in zeer jonge kinderen die nog van een optimale ontwikkeling genieten. Het kind integreert andere partners in het spel, probeert een gewonde vogel te genezen en geeft knuffels en glimlachen weg. Een rusteloos kind, maar een kind dat altijd passie en vreugde uitstraalt.

Wanneer opvoeding onze deugden tenietdoet

Vandaag de dag zien we zo veel geweld dat we ons af kunnen gaan vragen wat we verkeerd doen in de manier waarop we onze kinderen opvoeden. Waarom is die aangeboren en spontane vriendelijkheid veranderd in verbittering, frustratie en geweld? Welke spirituele en sociale modellen geven we onze kinderen mee, waardoor onze kinderen op een gegeven moment een punt bereiken waarop ze geen bindingen willen aangaan, maar juist vergelijkingen en concurrentie?

Hoe kunnen we natuurlijke goedheid aanmoedigen?

Er bestaan geen gedetailleerde plannen of strategieën om de goedheid in een kind te verbeteren. Er zijn echter altijd manieren om deugden aan te moedigen.

• Schuif de schuld niet langer af op het onderwijssysteem. Schuld is niet alleen een onnodig mechanisme, maar het is ook zeer giftig bij mensen. Als wij ervoor zorgen dat iemand zich schuldig voelt, dat hij denkt dat we hem zullen straffen en hij daardoor bepaalde dingen niet meer durft te zeggen vanuit de angst om iets fout te zeggen, zorgen we ervoor dat deze persoon denkt dat hetgeen hij verkeerd heeft gedaan een representatie is van wie hij is. We geven hem het gevoel dat hij op de een of andere manier een slecht persoon is, waardoor hij de volgende keer precies zal doen wat wij zeggen dat hij moet doen.
• Stop met oordelen. Mensen kiezen hun eigen pad en nemen hun eigen beslissingen. Van jongs af aan beginnen we onze eigen individualiteit en karakter te tonen. In plaats van kinderen te leren om te gehoorzamen, moeten we het karakter van elk van de kinderen om ons heen onvoorwaardelijk accepteren.

• Stel grenzen. Vriendelijkheid en goede manieren zijn niet repressief, maar bevrijdend. Het respecteren van anderen betekent dat ik weet wat mijn rechten, plichten en mijn plezier zijn, en daarnaast ken ik de grenzen die elk van hen onderscheidt.
• Contact met de natuur en dieren. De natuur biedt ons rust en de onvoorwaardelijke liefde van dieren. Deze twee deugden vormen de basis van alle menselijke ontwikkelingen, omdat we in rust, en door anderen te begrijpen en naar hen te luisteren, empathie ontwikkelen.

Een goed persoon zijn kan soms zo eenvoudig zijn als jezelf afvragen hoe je jezelf en anderen kunt genezen. Dwing het niet af of probeer geen gids te vinden die je vertelt wat je te allen tijde moet doen want, zoals gezegd, ware goedheid is spontaan en moet nooit nagedaan worden.