Geef het tijd
Waren we maar in staat om de tijd in ons leven toe te laten op momenten dat het ons hierom vraagt. Waren we maar dapper genoeg om het deel uit te laten maken van onze gevechten, onze verliezen, van de goede momenten, maar ook de verdrietige… Geef het tijd…
Tijd is onze reisgenoot, geen vijand, zoals we soms wel denken. Want als we verdwaald zijn, zal de tijd ons redden. Als we het de ruimte geven, doet het zijn werk.
Tijd beschermt ons, geneest onze wonden en geeft ons de kracht om opnieuw te vliegen, zolang we maar weten hoe we het moeten waarderen en er voordeel uit kunnen halen.
Wanneer we medereizigers verliezen, worden onze dromen onderbroken of zien we onszelf alleen op de weg van het leven. En we hebben toch zo’n een haast, geen tijd voor onze emoties.
Maar als we even stoppen en luisteren, zullen we alles weten wat we nodig hebben om ons lijden te verlichten.
Het eiland van gevoelens
“Er was eens een eiland dat te mooi was om te beschrijven, waarop alle gevoelens en waarden van de mens leefden; Vrolijkheid, Verdriet, Wijsheid … evenals alle andere, inclusief Liefde.
Op een dag werd bekend gemaakt dat het eiland op het punt stond te zinken, dus alle gevoelens bereidden hun boten voor en vertrokken. Alleen Liefde bleef, geduldig wachtend tot het laatste moment.
Toen het eiland begon te zinken, besloot Liefde om hulp te vragen. Liefde zag Rijkdom voorbijvaren in een zeer luxueuze boot en Liefde zei tegen hem: ‘Rijkdom … kun je me meenemen?’
‘Ik kan je niet meenemen omdat ik veel goud en zilver in mijn boot heb en er is geen plaats voor jou, het spijt me.’
Toen besloot Liefde om Trots te vragen, die voorbijkwam in een prachtige boot. ‘Trots, ik smeek het je … kun je me meenemen?’
‘Ik kan je niet meenemen liefde,’ antwoordde Trots. ‘Hier is alles perfect, je zou mijn boot kunnen ruïneren en hoe zou mijn reputatie dan zijn?’
Toen zei liefde tegen Verdriet, die naderde: ‘Verdriet, ik vraag je, laat me met jou meegaan’.
‘Nee liefde,’ antwoordde Verdriet. ‘Ik ben zo verdrietig dat ik alleen moet zijn’.
Toen voer Vrolijkheid langs Liefde, maar hij was zo opgewekt dat hij niet hoorde dat hij werd geroepen.
Liefde en tijd
Plots zei een stem: ‘Kom, Liefde, ik neem je mee.’ Liefde keek op om te zien wie tegen haar sprak en zag een oude man. Ze was zo blij en vol vreugde dat ze vergat de naam van de oude man te vragen.
Eenmaal aan land, ging de oude man weg. Liefde besefte hoeveel ze hem verschuldigd was en vroeg Kennis: ‘Kennis, weet jij wie deze persoon was die me heeft geholpen?’
Kennis zei: ‘Hij is de enige die in staat is om de liefde te laten overleven wanneer de pijn van het verlies een mens doet geloven dat het onmogelijk is om door te gaan. Hij is de enige die in staat is om liefde een nieuwe kans te geven wanneer het lijkt te zijn gedoofd.
Degene die je heeft gered, Liefde, is Tijd, omdat alleen Tijd in staat is om te begrijpen hoe belangrijk Liefde in het leven is’.”
Dit verhaal van Jorge Bucay toont ons het belang van tijd. Wanneer we geloven dat alles verloren is, wanneer we ons Noorden niet meer kunnen vinden en niets meer zin lijkt te hebben… Wanneer alles tegelijk gebeurt en we negeren wat we echt willen, zal de tijd ons redden.
De tijd fluistert in ons oor dat het leven doorgaat en wanneer we leren onze lasten te verzaken en het te omarmen, dat is wanneer onze wonden worden genezen.
Geef het tijd
Haasten is nooit een goed idee. Problemen hebben tijd nodig om te worden opgelost. Net als in de liefde, omdat alle energie die we in iemand hebben gestoken een nieuwe bestemming moet vinden.
Ook gebroken dromen hebben tijd nodig omdat ons brein nieuwe plannen of oplossingen moet bedenken. En verliezen hebben tijd nodig omdat we moeten leren onze liefde elders te plaatsen…
De tijd geeft elke gedachte, elke emotie en elke persoon een plek. Het leert ons dat niets definitief is, dat er dingen gebeuren, zowel goed als slecht, en dat uiteindelijk alles beter wordt.
Het helpt ons te groeien en de dingen vanuit een ander perspectief te bekijken.
Dat is de oplossing: geef het tijd. Maar geen passieve tijd, we zouden niet gewoon maar moeten toekijken hoe de klok tikt. Integendeel, geef het actieve tijd, beweeg en reflecteer.
Zie de tijd als een plek waar vrede heerst en waar je kunt creëren en heroverwegen en het goede kunt vinden, maar waar je ook kunt leren van het slechte. Laat de tijd je meeslepen, maar blijf tegelijkertijd doorlopen, zodat het – net als in het verhaal – je kan redden op het moment dat niets anders dat kan.