Frida Kahlo over de liefde en het leven

Frida Kahlo leidde een intens emotioneel leven vol vroegtijdige leerprocessen en controversiële verleidingen. Hierdoor is haar levensgeschiedenis gevuld met liefde, moeilijkheden en hoop en is het voor de wereld een voorbeeld van een leven dat verderging dan wat iedereen voor mogelijk hield.

Frida Kahlo werd in 1907 geboren in Coyoacán (Mexico) in een gezin met Joods-Hongaarse, Spaanse en inheemse voorouders. Kahlo viel op vanwege haar geweldige talent als schilderes en poëet, alsook vanwege de stormachtige liefdesaffaire die ze had met haar eerste en tweede man, de befaamde Diego Rivera.

Frida Kahlo als een symbool voor feminisme

Kahlo was een gebroken vrouw die conventies doorbrak, zichzelf vertegenwoordigde en hierom door velen bewonderd werd. Ze was in staat om naar zichzelf te kijken, de nadruk te leggen op haar mannelijke eigenschappen en een standpunt in te nemen over het feminisme in een tijd waarin de wereld genoeg had van al dat overdreven machogedrag.

Frida Kahlo wees haar onderwerping aan mannen af, dwong zichzelf om zelfvoorzienend te zijn en maakte van zichzelf een symbool voor feminisme en geslachtsgelijkheid. Zoals ook te zien was in haar kunst en haar handelingen, vond Kahlo dat elk mens dezelfde positie zou moeten hebben op de ladder van het leven.

Kunst als expressie

Ook al was controversie gedurende haar hele leven een terugkerend thema, er bestaat geen twijfel over dat haar leven grotendeels getekend werd door haar jeugd. Een jeugd waarin de kwade handen van het lot haar dwongen om een manier van leven en een eenzaamheid te accepteren die ze niet verdiende.

De lessen die zij leerde in de liefde worden weerspiegeld in de pijn die te zien is in haar kunst, met name in haar zelfportretten. In haar schilderijen liet ze haar moeilijkheden zien, erkende ze haar blootstelling en volgde ze de weg van zelfacceptatie.

Biseksueel en hopeloos verliefd op een man die niet wist hoe hij alleen van haar kon houden, leerde Kahlo ons dat het mogelijk is om je leven te leiden door de pijn en het verdriet van de liefde. Haar gepassioneerde en onconventionele relatie met Diego Rivera was in staat om overspel van beide partijen, een scheiding en meerdere breuken te overleven.

Lessen in de liefde

In relatie tot haar scheiding, die zij in 1939 aanvroeg, en haar daarop volgende tweede huwelijk met dezelfde man, schreef Kahlo het volgende: “Ons tweede huwelijk verloopt goed. Minder ruzies, meer wederzijds begrip en van mijn kant minder woede naar de andere vrouwen die plotseling een aanzienlijk deel van zijn hart in beslag nemen.”

Ook al bestaat er geen twijfel over dat hun ontrouw bij beiden veel pijn heeft veroorzaakt, toch laat de volgende quote zien dat Frida en Diego hun relatie vormgaven op een manier die ze zelf wilden, niet de manier die conventie van hen eiste: “Ik noem Diego niet mijn ‘man’, dit zou namelijk belachelijk zijn. Diego is nooit iemands ‘man’ geweest en zal dit ook nooit zijn. Hij is ook geen minnaar, omdat het veel meer omvat dat alleen het seksuele vlak.”

Zelf zei Diego dat de vurige liefde tussen hen pure poëzie was. De volgende uitspraken laten zien hoeveel bewondering ze voor elkaar hadden: “Ik had het geluk te houden van de meest geweldige vrouw die ik ooit heb ontmoet. Zij was pure poëzie en geniaal. Helaas wist ik niet hoe ik alleen van haar kon houden, aangezien ik nooit in staat ben geweest om slechts van één vrouw te houden. Op haar verliefd worden is het beste dat ik ooit heb meegemaakt.”

Beiden belichamen de eindeloze absurditeiten van de liefde, een gevoel dat zowel universeel als volkomen onverklaarbaar is. Niemand kon begrijpen hoe Kahlo durfde te houden van een man die een befaamde rokkenjager was. Liefde was echter nooit een kwestie van rede.

Men noemde hen de olifant en de duif. Hij was 42 jaar oud en woog 136 kilo, terwijl zij slechts 22 jaar oud was en maar 24 kilo woog. Hij die haar bedroog en zij die oneindig van hem hield. Hij die gek op haar was, maar niet wist hoe hij zijn leven alleen met haar kon delen. Samen waren zij echter in staat te evolueren en te bestaan als twee en als één, waardoor ze een enorme stempel drukten op de geschiedenis van de wereld.

Lessen in het leven

Haar relatie met Rivera was niet het enige dat haar kwelde. Haar leven zat vol ongeluk en ziekte, aspecten die een groot deel van haar bestaan en haar dromen verbrijzelden, dromen als het moederschap bijvoorbeeld.

In een citaat dat voor altijd onthouden zal worden, praat Kahlo over pijn alsof het een staat van bewustzijn is: “Ik drink om mijn verdriet te verdrinken, maar mijn verdriet heeft geleerd om te zwemmen.”

Op soortgelijke wijze geeft Diego Rivera in de volgende quote aan dat volgens hem elke vrouw over een oneindige hoeveelheid kracht beschikt: “Ik weet zeker dat vrouwen niet tot dezelfde soort behoren als mannen. De mensheid bestaat uit hen. Mannen zijn ondersoorten van dieren… volkomen ongeschikt voor de liefde, gecreëerd door de vrouw om hen in dienst te stellen van het gevoeligere en intelligentere wezen.”

Kort gezegd leert Frida Kahlo’s leven ons dat ‘we bovenal van onszelf moeten houden’ en dat we zelf de enige zijn die ‘genoeg!’ kunnen zeggen tegen onze pijn. Dit is de enige manier waarop we werkelijk onszelf kunnen zijn en met onze stijl kunnen pronken.