Facundo Cabral over verdriet en afleiding

De Argentijnse singer-songwriter Facundo Cabral stond bekend om de manier waarop hij zijn manier van denken deelde met de rest van de wereld door middel van diepgaande reflectie. Via satire, anarchisme, sociale kritiek en optimisme zond hij warme boodschappen uit. Tijdens zijn optredens citeerde hij vaak mensen als Whitman Borges, Atahualpa Yupanqui, Jezus, Moeder Theresa en Krishnamurti. Een van zijn meest geliefde optredens droeg de titel ‘Je bent niet depressief, je bent afgeleid.’

Tijdens de periode van dictatuur in Argentinië werd hij verbannen, en verhuisde hij dus naar Mexico. Gedurende zijn carrière heeft hij in ongeveer 165 landen opgetreden. Zijn meest succesvolle concerten waren de concerten die hij uitvoerde samen met Alberto Cortez, die Cabral omschreef als “een controversieel figuur dat zichzelf had uitgevonden”.

In zijn boodschap ‘je bent niet depressief, je bent afgeleid’, reflecteerde Cabral op verdriet, een gemoedstoestand waar we allemaal wel eens door overvallen worden. Verdriet manifesteert zich als een vorm van blindheid, wat ons afleidt om van de rijkdom en schoonheid van de wereld om ons heen te genieten.

Afgeleid van het leven

Tijdens dit optreden nodigt Cabral ons uit om hierover bij onszelf te rade te gaan, zeggende: “Afgeleid van het leven dat jou omringt… Je hebt een hart, een brein, een ziel en een geest, hoe kan het dan dat je je arm en ongelukkig voelt? Afgeleid van het leven om je heen… dolfijnen, bossen, oceanen, bergen, rivieren…”

Hij benadrukte: “Word geen slachtoffer van hetzelfde als je broer, hij die lijdt voor één mens in een wereld waar 5.600.000.000 anderen zijn. Het is niet zo erg om alleen te leven: mij gaat het vrij goed af; ik kan zelf bepalen wat ik op elk moment van de dag wil doen. En dankzij mijn eenzaamheid ken ik mezelf, wat van fundamenteel belang is voor het leven.”

Als klapper op de vuurpijl zei hij: “Daarom denk jij dat je iets verloren bent, wat onmogelijk is aangezien alles jou gegeven is. Je hebt geen enkele haar op je hoofd zelf gemaakt. Daarom kun je ook nergens de eigenaar van zijn. Daarnaast ontneemt het leven jou niets, het bevrijdt je van dingen, het maakt je lichter, zodat je hoger kunt vliegen, zodat je heelheid kunt bereiken.”

De vrijgevigheid van Facundo Cabral

Facundo Cabral was een man die zijn ervaringen met de massa deelde door middel van sarcasme en zijn intelligente en vernuftige verstand. Het publiek hield ervan en het hielp hen om hun leven opnieuw inhoud te geven, op een authentieke en originele manier.

Uit zijn tentoonstellingen kunnen we duidelijk opmaken dat hij het leven boven alles zag als een leerervaring. “Van wieg tot graf, is het leven een school. Daarom zijn de dingen die jij problemen noemt eigenlijk lessen. En het leven is dynamisch, dus het is voortdurend in beweging. Daarom zou je je aandacht alleen moeten richten op het heden. Er zijn zoveel dingen om van te genieten, en onze reis door het leven is maar zo kort, dat lijden complete tijdverspilling is.”

Naar de dood verwees hij op de volgende manier: “Je bent niemand verloren. De persoon die overleden is, is gewoon verdergegaan naar de plek waar we allemaal heen gaan. En het beste deel van hen, hun liefde, blijft achter in jouw hart. De dood bestaat niet, alleen verdergaan, en aan de andere kant wachten er een hoop geweldige mensen op je: Gandhi, Michelangelo, Whitman, Sint-Augustinus, Moeder Theresa, je grootmoeder, en mijn moeder, die geloofde dat je in armoe het dichtst bij liefde bent, omdat geld ons afleidt van veel te veel dingen.”

Hoe je geluk kunt vinden

Cabral was net een apostel van de liefde, die van de daken preekte over zijn onenigheid met het etablissement. Hij was een ware pacifist, die geweld nooit zou zien als een oplossing voor iets. Een afgezonderd en gelukkig wezen, vergezeld door goede literatuur en goede muziek, die zijn eigen creaties maakte.

Hij moedigde het idee aan om altijd je hart te volgen: “Je kunt geen geluk vinden, terwijl het zo makkelijk is! Het enige wat je hoeft te doen is luisteren naar je hart, voordat je gedachten er tussenkomen, welke gevormd worden door herinneringen, welke alles ingewikkelder maken met oude dingen, met de manier van doen van het verleden, met vooroordelen die vergiftigen en gevangen zetten. Onze gedachten verdelen, verarmen; daarmee accepteren onze gedachten het leven niet zoals het is of hoe het zou moeten zijn. Doe alleen waar je van houdt en dan zul je gelukkig zijn.”

Het stelde het idee voor dat gelukkig zijn een recht is: “Sluit vrede met jezelf, ga voor de spiegel staan en denk bij jezelf dat het wezen dat je voor je ziet een creatie is van God. En besluit op dat moment om gelukkig te zijn, geluk wordt namelijk verkregen, het is niet iets dat zomaar komt aanwaaien van buitenaf. En gelukkig zijn is geen recht, het is een must, als je zelf namelijk niet gelukkig bent, dan maak je ook alles om je heen bitter.”

Andere leringen

Over terminale ziektes zei Cabral het volgende: “Als je kanker hebt of aids, kunnen er twee dingen gebeuren, en beide zijn goed. Als deze ziekte het van je wint, dan bevrijdt het je van je lichaam, dat zo vervelend kan zijn: ik heb honger, ik heb het koud, ik ben moe, ik wil, ik heb gelijk, ik heb twijfels. En als jij het wint, dan zul je nederiger zijn, dankbaarder, en daardoor ook makkelijker gelukkig, vrij van het ongelooflijke gewicht van schuld, verantwoordelijkheid en ijdelheid. Klaar om elk moment diepgaander te beleven, zoals het hoort.”

Over ons innerlijke licht, zei hij: “Angst leidt ons af van de liefde, die wijs is en dapper, omdat ze weet dat er geen maatsysteem of einde bestaat. Kijk in jezelf en de wolken zullen uit je veld verdwijnen. Wees stil en luister naar de wijsheid in jezelf.

Zodra je innerlijke licht eenmaal aan is gegaan, kan niets het meer uitdoen. Het is perfect en onvergankelijk, net als goud, dat de kracht van puurheid symboliseert, van hetgeen essentieel is: dat wil zeggen, van de geest. Het is een oneindige en geweldige reis, omdat je geest overspoeld raakt met vreugde elke keer dat je ten volle leeft.”

Over het ego en onschuld had Facundo Cabral het volgende te zeggen: “Wonderen doen zich voor wanneer je je ego verlaat. Dan zul je, zonder weerstand, je natuurlijke kracht herstellen. Dit is hoe je liefde in het leven kunt brengen, tot je op het water kunt lopen en met je woorden kunt genezen. Het ego geeft alle dingen een naam, maar de onschuld ziet ze; het ego beoordeelt hen, maar de onschuld beleeft ze; het ego verdeelt, maar de onschuld verzoent onenigheden; het ego is afhankelijk van onze gedachten; maar de onschuld is afhankelijk van het hart.”

Nu heb je alle stukjes van de puzzel, en het enige wat je nog te doen staat is de uitdaging aangaan: “Nu je alleen en rustig bent, vergeet wie je bent, dat is namelijk een creatie van anderen, en luister naar je hart. Wat wil jij zijn? Wat wil jij op dit moment doen?… Want het leven is nu.”