De emotionele erfenis van oma's, de wijste vrouwen

Mijn oma’s zijn de wijste vrouwen. Hun erfenis zal worden doorgegeven van generatie op generatie in de kennis die ze hebben gedeeld, in de band van liefde die ze hebben gecreëerd en in die glimlach die over werelden vertellen zonder ook maar een woord uit te brengen.

De wijste vrouwen ervaren niet alleen duizend levens in elk van hun jaren, ze weten meer over het overwinnen van moeilijkheden dan welk zelfhulpboek dan ook. Want het is de wijsheid van moed en onvoorwaardelijke liefde die niets verlangt; in plaats daarvan verrijkt en beschermt het.

De erfenis van onze vorige generaties, van onze grootmoeders, is de getuigenis van vrouwen die hun erfenis van bloed en genegenheid hebben nagelaten. Soms tegenstrijdig, maar altijd intens en beslissend.

Laten we het vandaag hebben over een band die geweven is door drie generaties heen: grootmoeders, moeders en dochters, en in het bijzonder over de rol van de eerste, die vaak van grote emotionele betekenis is.

De onzichtbare band van de wijste vrouwen

Er wordt vaak gezegd dat oma’s de meest bekwame ambachtslieden zijn van die kennis die wordt doorgegeven zonder woorden.

We vinden ze vaak gefascineerd door kostbare rituelen, door het organiseren van hun spullen, door de zorg voor onze kleren, door het klaarmaken van die heerlijke maaltijden. Door het elke ochtend vlechten van hun grijze haar, om er dan een knotje van te maken met subtiele precisie.

In elk van hun bewegingen zien we niet alleen de jaren van ervaring, maar ook de stilte van de emoties van een heel leven die in elk gebaar en elke kleine beweging zit.

Want we zullen nooit echt alle geheimen die ze in hun jeugd hebben ervaren kennen, of het verdriet dat ze hadden of de teleurstellingen die ze als koude rivierstenen slikten. Omdat het niet meer uitmaakt, want de tijd is verstreken en hun wonden zijn genezen.

Ze hebben de kennis van hun leven, van de moed en de waarheden die de tijd overtreffen aan hun dochter doorgegeven. Het advies om voorzichtig in de liefde te zijn. De wijsheid dat het hart niet weg moet worden gegeven aan iemand die het niet verdient. De les dat er bepaalde soorten verdriet zijn waarover je het beste niet stil kunt blijven en die vreugde die moet worden getoond met trots. Want dit zijn persoonlijke triomfen die elke vrouw mooi maken.

De opvoeding van de wijste vrouwen

Experts vertellen ons vaak dat het opvoeden van kinderen niet hetzelfde is als het opvoeden van kleinkinderen. Ze zeggen dat oma’s een meer ontspannen en belangrijkere rol hebben.

Oma’s hebben niet langer die druk van het begeleiden van de fijne kneepjes in het leven van het kind. Kleinkinderen zijn de gaven van hun bloed en een hernieuwd eerbetoon aan hun leven. En ze zullen onvoorwaardelijk van die kleinkinderen houden en de rol van het begeleiden en van het stellen van grenzen aan hun kinderen overlaten.

Oma’s bieden de standvastigheid van bomen die wortels bieden aan hun kleinkinderen en de balans van een genegenheid die van geen stormen weet en geen onderscheid maakt tussen vakantie en schooldagen.

Er staat altijd iets lekkers in de oven. Er is altijd een stoel beschikbaar bij het raam van waaruit ze naar de lucht kijken en duizenden verhalen uit het verleden, die ze zich altijd met vreugde herinneren, opnieuw vertellen.

De intergenerationele erfenis van grootmoeders, van die moedige vrouwen met oprechte blikken, spreekt vaak van veerkracht. Kijkend naar hun gezichten voelen we meteen dat ze dingen hebben overwonnen die we ons alleen maar kunnen voorstellen. Dat ze geconfronteerd zijn met veldslagen waarin hun geslacht nog steeds niet werd gerespecteerd. Dat ze hebben geleerd om hun stem te verheffen wanneer ze werden gevraagd om stil te zijn en dat ze misschien veel van hun dromen op hebben gegeven.

Dromen die ze op een dag op ons, hun kleinkinderen, hebben geprojecteerd. Opgewonden hoop die hun hart koesterde. Maar geen liefde is oprechter dan de liefde van deze oudere vrouwen. Van deze wijste vrouwen…