Een klas lesgeven met affectieve diversiteit
Seksuele bevrijding en de afwijzing van ideeën van conservatisme hebben geleid tot een meer inclusieve samenleving met betrekking tot seksuele en affectieve diversiteit. Deze realiteit is overal: op het werk, op straat, op school, enz.
Om bijvoorbeeld aan de behoeften van deze nieuwe realiteit te voldoen, vragen veel professionals die met kinderen werken zich af hoe er in de klas over affectieve diversiteit kan worden gesproken. Is het iets dat kinderen al vroeg moeten leren?
Bovendien zijn kinderen zich nu meer bewust van hun seksualiteit en dat er heteroseksuele, homoseksuele, biseksuele en transgenders op school kunnen zijn. Acceptatie is belangrijk voor gelijkheid en respect, ongeacht hun seksuele voorkeur, ras, afkomst of geslacht.
Begrijpen kinderen hun seksualiteit?
Onderwerpen op het gebied van seksuele en affectieve diversiteit zijn in de meeste klaslokalen niet aanwezig. Ook zijn er ouders die geen informatie geven, bang dat praten over deze diversiteit hun kinderen homoseksueel, biseksueel of trans zal maken.
Hoewel sommige ouders dit niet begrijpen, beginnen kinderen op tienjarige leeftijd de mensen te identificeren tot wie ze zich aangetrokken voelen. Psycholoog Asia Eaton onthult dat een seksuele minderheid van jonge volwassenen hun eerste seksuele aantrekkingskracht had op de leeftijd van acht of negen.
Andere studies suggereren dat dit gebeurt op de leeftijd van 11. In feite kan masturbatie bij kinderen of seksuele verkenning plaatsvinden op een leeftijd vanaf twee jaar.
Dus, aangezien kinderen zich afvragen wat ze wel en niet leuk vinden, is het belangrijk om seksuele en affectieve diversiteit toe te voegen aan het schoolprogramma. Dit zal niet alleen nuttig zijn voor kinderen van een seksuele minderheid, maar voor iedereen. Informatie is een krachtig hulpmiddel om haat, angst, misbruik en afwijzing te bestrijden.
Hoe affectieve diversiteit in een klaslokaal opnemen?
Affectieve diversiteit is al aanwezig op scholen, maar wordt in een negatief daglicht gesteld. Scholen weerspiegelen de populaire ideologie en heteroseksistische taal.
Je kunt dit zien wanneer mensen grappen maken over een homoseksueel persoon, wanneer anderen in de pauze denigrerende termen gebruiken (Engelse link) en niet gestraft worden, en wanneer elk voorbeeld van huwelijksparen heteroseksuele mensen zijn.
Concluderend kan het gedrag en de onwetendheid van ouders en leerkrachten ertoe leiden dat kinderen tot de verkeerde conclusie komen, een ongezonde kijk op LGTBIQ-kinderen (Engelse link), problemen met zelfrespect en zelfacceptatie.
Hier zijn bijvoorbeeld een paar dynamische maatregelen om te gebruiken in klaslokalen met affectieve diversiteit:
- Laat alle medewerkers in de school aan hetzelfde doel werken. Kinderen leren zeker door te kijken en te doen. Hun rolmodellen kunnen de kok, tuinman, leraar of verpleegster van de school zijn.
- Affectieve diversiteit opnemen in de syllabus van de school.
- Inclusief didactische activiteiten over homoseksualiteit, biseksualiteit, transseksualiteit en fobie voor die seksuele omstandigheden.
- Verbetering van de voorlichting, educatie en begeleiding van de leerkrachten en de schoolraad.
- Inclusief informatieve inhoud in de bibliotheek, en ook werken die verschillende soorten relaties weerspiegelen, niet alleen heteroseksuele relaties.
- Opstellen van een gids voor actieve maatregelen voor homofobie, transfobie of bifobie. Laat de leraren en de leerlingen en hun ouders begrijpen dat dat soort gedrag niet is toegestaan in de klas, net zoals het niet op straat zou moeten zijn.
Leraar, ik hou van meisjes, niet van jongens
Vaak worden leraren een referentie, niet alleen op school, maar ook in de persoonlijke visie van het kind. Zo kunnen deze professionals de eerste en enige zijn die de ware seksuele identiteit van het kind kennen.
Soms hebben kinderen het gevoel dat ze hun ouders zullen teleurstellen, dat ze boos kunnen worden, en als ze zich anders of vreemd voelen, kunnen ze het gevoel krijgen dat hun leraar de enige is die ze kunnen vertrouwen.
Wat kan de leraar in dit geval doen? Hier zijn een paar tips:
- Luister actief en begrijp hun angst en stress. Ook al heeft de leraar het druk, dit is een belangrijke zaak. Waardeer hun moed en geef ze je tijd. Dit is een belangrijk onderwerp voor hen en dat zou het ook voor je moeten zijn.
- Als je als leraar niet voorbereid bent of niet weet hoe je moet handelen, breng het kind dan naar iemand die dat wel weet. Dit is een belangrijk onderwerp en je kunt ze niet de rug toekeren.
- Word hun bondgenoot. Een leraar is een gezagsdrager, iemand die kan straffen of belonen. Het is relevant voor het kind omdat ze zien dat ze niet gestraft worden en dat ze niet verraden zijn. Dit schept een goed precedent voor het kind om te begrijpen dat hun seksuele geaardheid niet slecht is. Het is gewoon zo.
- Kijk hoe ze het op school doen en dit zal je een idee geven van hoe ze zich voelen.
- Jij, als hun referentie, bent voorstander van affectieve diversiteit. Jij bent de eerste persoon die bevestigt hoe zij zich voelen en onverwacht zal reageren voor het kind: je zult niet boos, verdrietig of teleurgesteld zijn.
Tot slot: de noodzaak van een transversale verandering
Affectieve diversiteit in de klas opnemen is iets dat op elke school zou moeten gebeuren. Een paar workshops over affectieve diversiteit in de syllabus opnemen is niet voldoende. Scholen moeten een plaats van acceptatie zijn voor alle leerlingen.
De taal moet dus veranderen, stereotypen over een seksueel collectief vermijden en op een natuurlijke manier met deze dingen omgaan. Bovendien is het goed om activiteiten te doen die niet alleen theoretisch zijn, maar ook educatief. Deze activiteiten zorgen ervoor dat studenten meedoen en houden hun motivatie hoog.
