Een kind als lui bestempelen is gevaarlijk

Kinderen die een etiket hebben gekregen, hebben de neiging om deze rol op zich te nemen. Het is gevaarlijk een kind als lui te bestempelen.

We negeren vaak de gevaren van het labelen van een kind. Inderdaad, hoe vaak hebben we dingen niet gezegd als: “Hij is zo’n druktemaker,” “Ze is lui,” “Mijn zoon is verlegen” of “Hij is zo hyper, hij stopt gewoon nooit.”

Etikettering vindt meestal plaats wanneer ouders bepaald ongewenst gedrag bij hun kinderen zien. Dit leidt ertoe dat ze spreken zonder echt na te denken, niet beseffend welke gevaren ze zouden kunnen veroorzaken. Sterker nog, het opzadelen van een kind met een specifiek label betekent vaak dat ze zich eraan gaan houden.

Als een kind zich storend begint te gedragen, is het niet intrinsiek ‘slecht’, maar gedraagt het zich gewoon slecht. Als een kind niet slaagt voor wiskunde, betekent dit niet dat hij “lui” is. Misschien is hij een late ontwikkelaar.

Of misschien is de gebruikte leermethode niet geschikt voor hem. Zo zouden we nog tal van andere voorbeelden kunnen noemen. Dit artikel gaat echter over de meer specifieke gevallen waarin kinderen als lui worden bestempeld.

Het labelen van een kind kan het Pygmalion-effect veroorzaken

De manier waarop je met de wereld omgaat en de manier waarop je gehechtheidsfiguren je zien, vooral op jonge leeftijd, heeft grote invloed op je zelfbeeld. Wanneer ouders een kind een etiket opplakken, leggen ze het daarom eigenschappen op die helemaal verkeerd kunnen zijn. Ze hebben echter de ongelukkige neiging om self-fulfilling prophecies te worden.

In 1965 introduceerde Robert Rosenthal de term Pygmalion-effect. Dit verwijst naar het fenomeen waarbij overtuigingen en verwachtingen die aan een persoon worden gesteld, hun prestaties beïnvloeden. Als een kind bijvoorbeeld moeite heeft met studeren en hij wordt als lui bestempeld, zal hij uiteindelijk die rol op zich nemen en daadwerkelijk lui worden.

De gevaren van het bestempelen van een kind als lui

• Het kind kan zich ondergewaardeerd voelen. Dit tast hun identiteit en zelfvertrouwen aan. Bovendien kan het leiden tot gevoelens van angst en ongemak.
• Het kind neemt de rol aan van zijn “label” (Pygmalion-effect). Ze geloven in het label en zullen zich beperken tot het uitvoeren van het bijbehorende gedrag.
• Etikettering versterkt het gedrag dat ouders willen vermijden. Hun overtuigingen over het kind worden self-fulfilling prophecies.
• Ouders kunnen bepaalde leerproblemen over het hoofd zien die de ontwikkeling van het kind kunnen beïnvloeden.
• Ze houden geen rekening met de gevoelens van het kind. Is het kind gemotiveerd? Is er misschien een onderliggend probleem dat niet duidelijk is? Begrijpen ze het idee van studeren en de gevolgen van het niet doen?
• Etikettering richt zich slechts op één element van het karakter van een kind. Andere elementen worden vergeten.

Motivatie

Een kind dat als lui wordt bestempeld, kan bepaalde problemen verbergen die ze hebben. Dit kan er echter alleen maar toe leiden dat ze nog luier lijken. In feite zijn er veel leerproblemen die een gebrek aan motivatie veroorzaken. Houd hier dus altijd rekening mee. Desalniettemin moet altijd rekening worden gehouden met het aspect motivatie, ongeacht of het kind leerproblemen heeft of niet.

Motivaties sturen en onderhouden het gedrag van een persoon in de richting van specifieke doelen of doeleinden. Omdat motivatie energie en richting geeft aan gedrag, wordt het beschouwd als de oorzaak van het gedrag. Motivatie heeft daarom een grote invloed op het leren en de groei van kinderen en zal hun ontwikkeling bepalen.

Wat kun je doen als jouw kind niet gemotiveerd is?

Hier zijn een paar aanwijzingen:

• Pas op voor verwachtingen. Hoge verwachtingen kunnen inderdaad contraproductief zijn. Het kan zelfs zijn dat je kind het niet eens probeert, omdat hij zo bang is om te falen. Dit komt omdat kinderen extreem reageren op de verwachtingen die op hen worden gesteld.
• Onthoud dat het gevaarlijk is om een kind als lui te bestempelen. Vermijd dit daarom ten koste van alles. Labels zijn krachtig en zeer invloedrijk.
• Zorg ervoor dat je elke kleine prestatie van je kind positief bekrachtigt. Houd bovendien de aanmoediging vast om hun motivatie te behouden.
• Focus op het proces en niet op het eindresultaat. Tel elke dag van studie en inspanning als een kleine stap op de weg naar succes. Zie elke dag als een nieuwe uitdaging.
• Neem contact op met vakmensen. Zij kunnen je kind beoordelen en ontdekken of er onderliggende leerproblemen zijn.
• Stimuleer communicatie. Vermijd schreeuwen en negatieve woorden. Gebruik in plaats daarvan assertiviteit en positiviteit in je gesprekken. Hoe jij communiceert, bepaalt het doel ervan. Als je bijvoorbeeld wilt dat je kind zijn emoties met jou deelt en je schreeuwt tegen hem, zal hij waarschijnlijk helemaal niet uitleggen hoe hij zich voelt.
• Versterk de studietechnieken van je kind. Zoek uit welke methoden het beste bij hem past en versterk ze.
• Stel onderwijsnormen vast en bevorder de autonomie van je kind. Het is belangrijk voor hen om te begrijpen dat er consequenties zijn aan hun gedrag. Bovendien moeten ze verantwoordelijkheid nemen voor hun daden. In feite moeten ze beseffen dat hun dagelijkse taken van hen zijn en dat ze die zelf moeten uitvoeren.

laatste opmerking

Zoals je kunt zien, kun je veel stappen ondernemen om een kind harder te laten werken. Als je ze echter uitscheldt of ze als lui behandelt, zullen ze zeker niet helpen om op enigerlei wijze te verbeteren. In feite zal het hun motivatie alleen maar verminderen. Daardoor tonen ze minder initiatief en bereidheid om eventuele uitdagingen aan te gaan.