Een einde is gewoon een nieuw begin
Ik heb open eindes in film, op televisie en in literatuur altijd leuk gevonden. Dit soort eindes laat onze verbeelding invullen hoe het verhaal verder zal gaan. Want we weten dat het verhaal nog niet volledig ten einde is. Nog één hoofdstuk werd geschreven, niet meer. Het zorgde voor het einde van één fase zodat een andere kon beginnen. Het zijn eindes die ons eraan herinneren dat een einde gewoon een nieuw begin is.
Ons leven zit vol periodes die beginnen en eindigen. We zullen dus vaak een begin en een einde beleven. Sommige van die momenten zullen we rechtstreeks ervaren. Het zullen dan fasen van ons eigen leven zijn. Andere momenten zullen we door middel van de verhalen van anderen beleven. Het maakt dan niet uit of die verhalen waar zijn of niet.
Onze liefdesverhalen en relatiebreuken maken we zelf mee. We beleven hoe we slagen of falen in wetenschap of wiskunde, hoe we vallen wanneer we leren stappen of fietsen. De vrienden die we onderweg maken en andere die we verliezen…dit ervaren we allemaal uit de eerste hand.
Van anderen leren we uit de verhalen die ze over hun eigen ervaringen vertellen. En natuurlijk hebben we ook de kans om te leren van de personages in boeken en films.
“We moeten vele eindpunten hebben zodat we vele beginpunten kunnen hebben.”
-Laura Chica-
Het einde van een boek
Nogmaals sluit ik de omslag. Dan keer ik terug van het einde naar het begin, van de achterste pagina naar de de omslag. Want ik wil de titel herontdekken en aandacht schenken aan de voorkant. Ik wil het boek in mijn armen houden en enkele minuten in stilte doorbrengen… terwijl mijn geest nogmaals door zijn woorden, zijn bladzijden en zijn verhaal reist.
Maar ik moet naar de werkelijkheid terugkeren, of ik dat nu leuk vind of niet. Het einde is gekomen. Het smaakt altijd zo bitterzoet wanneer je ondergedompeld was in een verhaal en zijn reis zich stilletjes vermengd heeft met de jouwe.
Het maakt niet uit of deze verhalen verteld worden in films, boeken of televisiereeksen. Het is ook van geen belang of het lange of korte verhalen zijn, of het uren, dagen, maanden of zelfs jaren omvat. Wat het geval ook is, allemaal bereiken ze het einde, hun gevreesde maar evenzeer verwachte einde.
Soms is het een open einde. Het geeft je verbeelding vleugels. Want je kan het verhaal laten voortduren wanneer er geen scenes of woorden meer overblijven. In andere gevallen is het gewoon een abrupt einde.
Dit gebeurt bijvoorbeeld wanneer de scenarioschrijvers van een televisiereeks staken. Het kan ook dat een schrijver meer wil maken van een boek maar er nooit tevreden over is. Er kan zelfs sprake zijn van één van die afsluitingen die niet voelt als een einde. Na een fantastisch verhaal wist de persoon die aan de touwtjes trok, precies hoe hij het moest eindigen.
“Niet elk einde is gelukkig. Maar elk einde is een nieuw begin met nieuwe kansen om gelukkig te zijn.”
-Albert Ureña-
Neem afscheid en begin dan aan je nieuw avontuur
Een verdrietig of gelukkig einde, een einde dat zelfs niet bepaald kan worden, maar toch afsluitingen. Een einde dat niets anders betekent dan een nieuw begin.
Het is tijd om wakker te worden en afscheid te nemen van het verhaal dat in je herinnering zal blijven voortleven. En dan kan je vertrekken voor nieuwe avonturen.
Wanneer een boek dicht is, een film ten einde, dan is het tijd om nieuwe verhalen te vinden. We laten andere personages ons leren hoe we kunnen dromen en leven. Net als elk einde is een einde gewoon een nieuw begin. Het is een kans om onszelf open te stellen voor nieuwe en onbekende dingen.
Afscheid nemen is nooit gemakkelijk, maar het is noodzakelijk.
Een einde is gewoon een nieuw begin
Aan het eind van een verhaal komen dat onze hartstocht laat ontbranden, is nooit gemakkelijk. Het is zelfs niet gemakkelijk wanneer we het over fictieverhalen hebben, wanneer de personages ons hart geraakt hebben.
Het is zelfs nog moeilijker wanneer we moeten aanvaarden dat het leven een kringloop is. Want voor alles is er een tijd. Wanneer iets zijn einde bereikt, hebben we geen andere keuze dan te aanvaarden dat het niet zal blijven duren. We moeten onszelf dan openstellen voor nieuwe kansen.
Alles begint en eindigt, zelfs het leven. Elk levend wezen wordt geboren en sterft. En in de loop van het leven gaat het door meerdere groeifasen en ontwikkelingsstadia. Wij, menselijke wezens, beginnen te groeien vanaf het moment dat we verwekt zijn.
Opdat we negen maanden later geboren kunnen worden, moet de zwangerschap ten einde komen. Laten we als baby’s naar de wereld kijken en blijven groeien. We groeien van kinderen tot tieners, en daarna worden we volwassen. Uiteindelijk zal de oude dag ons vinden.
Elk begin van een nieuwe fase is verbonden met het einde van de vorige. Een einde is gewoon een nieuw begin. Niets meer…maar ook niets minder.
“Elke keer dat iets weggaat, maakt het plaats voor dat wat volgt.”
-Jorge Bucay-
