Edith Eger: het verhaal van een overlevende
Edith Eger dankt een flink deel van haar bekendheid aan haar boek, The Choice: Embrace the Possible, dat in 2017 verscheen. Daarin verhaalt ze over de strijd die ze moest voeren, eerst om de nazi-concentratiekampen te overleven en daarna om haar herinneringen zo onder controle te houden dat ze haar geestelijke gezondheid niet vernietigden.
In feite was het de strijd om geen slachtoffer meer te zijn van deze tragedie die haar ertoe bracht psychologe te worden die gespecialiseerd is in posttraumatische stressstoornis. Inderdaad, niemand begrijpt het gewicht van een traumatische ervaring in het leven beter dan zij.
Als deel van haar genezingsproces schreef Edith Eger dit boek dat haar beroemd maakte. Vandaag is ze ervan overtuigd dat tragische ervaringen bijna altijd invloed hebben op het heden.
Ze beweert echter dat het binnen onze macht ligt om met dit soort herinneringen verhalen op te bouwen die ons er niet van weerhouden verder te leven. In feite zouden we moeten ophouden onze wonden met ons mee te dragen, die zich hetzij als schaamte (Spaanse link) , hetzij als smoesjes manifesteren.
“Niemand anders dan jij kan van jou een slachtoffer maken. We worden slachtoffer, niet door wat ons overkomt, maar wanneer we ervoor kiezen ons slachtofferschap vast te houden.”
-Edith Eger-
Het leven van Edith Eger
Edith Eger is geboren in Košice, een stad die tegenwoordig tot Hongarije behoort. Destijds hoorde deze stad bij Tsjecho-Slowakije Haar ouders, Lajos en Ilona, waren Joods. Haar twee oudere zussen, Clara en Magda, waren getalenteerde musici. In feite heeft Edith opgebiecht dat ze zich lange tijd minderwaardig aan hen voelde.
Van jongs af aan genoot ze van dans en ontdekte dat ze zich alleen door te dansen zichzelf voelde. Ze deed ook aan gymnastiek en werd uitgekozen om deel uit te maken van het Olympisch team dat haar land zou vertegenwoordigen. Niettemin werden in 1942 verschillende anti-Joodse wetten ingevoerd en werd ze uit de groep gezet. Vanaf dat moment werd haar familie vervolgd.
Haar oudere zus, Clara, werd door haar muzieklerares verborgen gehouden. Intussen werd de rest van het gezin naar een getto gestuurd. Ze moesten in een steenfabriek wonen, samen met 12.000 andere mensen. Korte tijd later werden zij, haar moeder en haar zus Magda naar het concentratiekamp Auschwitz gestuurd.
De Auschwitz-danseres
Toen ze in het concentratiekamp aankwamen, werden de jonge vrouwen gescheiden van hun moeder, die kort daarna in een gaskamer stierf. Diezelfde avond vroeg de beroemde Dr. Mengele aan Edith Eger om voor hem te dansen.
In angst herinnerde ze zich een zinnetje dat haar moeder altijd tegen haar herhaalde: “Denk eraan, niemand kan je afnemen wat je in je geest hebt gelegd.”
Met die woorden kon ze sierlijk de Blauwe Donau dansen, als eerbetoon aan haar moeder. Aan het eind van de dans gaven de nazi’s haar een brood als compensatie. Ze deelde haar eten met de andere jonge vrouwen in de barakken waar ze sliepen.
Zij en haar zus werden naar verschillende concentratiekampen gestuurd. Edith werd ook op een van de beroemde dodenmarsen gestuurd. In een ervan was ze zo uitgeput en ziek, dat ze flauwviel. Een van de jonge vrouwen die ook aan het marcheren was herkende haar. Samen met enkele andere metgezellen droeg ze Edith naar hun eindbestemming.
Uiteindelijk kwamen ze in het kamp Mauthausen aan. Edith en haar zusje hadden zo’n honger dat ze gras aten. Ze had een gebroken rug, tyfus, longontsteking, pleuritis, en woog 35 kilo.
Een overlevende
In 1945 werd het kamp bevrijd door Amerikaanse soldaten. Edith’s toestand was zo ernstig dat men haar tussen een stapel lijken in een veld legde. Een soldaat merkte echter dat haar hand bewoog. Hij redde haar en bezorgde haar medische hulp. In feite redde hij haar leven. Daarna ging ze naar Tsjecho-Slowakije, vanwaar ze naar de Verenigde Staten vloog.
Aanvankelijk koos ze ervoor haar verhaal te verbergen. Pas bij toeval werd ze op een middag benaderd door een kennis die haar een boek gaf: Man’s Search for Meaning, van Viktor Frankl (Spaanse link).
Ze weigerde het te lezen omdat ze niet het risico wilde lopen haar wonden opnieuw te openen. Maar de nieuwsgierigheid overwon haar uiteindelijk. Toen ze het boek uit had, zocht ze de auteur op en na lange gesprekken cementeerden ze wat een mooie vriendschap werd.
Haar ervaring werkte als een stimulans voor Edith om psychologie te gaan studeren. In feite promoveerde ze. Ze wilde graag anderen kunnen helpen, vooral degenen die, net als zij, traumatische ervaringen hadden meegemaakt.
Haar meest recente werk is The Gift: 12 Lessons to Save Your Life dat in 2020 verscheen. Ze is nu 94 jaar oud en beweert dat ze een uiterst vol leven heeft geleid.
Alle siterte kilder ble grundig gjennomgått av teamet vårt for å sikre deres kvalitet, pålitelighet, aktualitet og validitet. Bibliografien i denne artikkelen ble betraktet som pålitelig og av akademisk eller vitenskapelig nøyaktighet.
- Eger, E. E. (2017). The choice: Embrace the possible. Simon and Schuster.
- Freire, J. B. (2002). Acerca del hombre en Víktor Frankl. Barcelona: Herder, 2002.
- Morrison, A. P., Iniciativa, P., Orange, S., & Velasco, V. (2005). Sobre la vergüenza. Consideraciones y revisiones. Congreso Internacional sobre la Vergüenza. Febrero, 2005. Aperturas psicoanalíticas, 20.